Είναι η δεύτερη φορά που έρχεστε στην Ελλάδα για συναυλία. Σας αρέσει να παίζετε εδώ; Περάσαμε υπέροχα, την προηγούμενη φορά, οι διοργανωτές ήταν φανταστικοί. Οπότε ναι. Ανυπομονούμε!
Θέλω να μου πείτε την ιστορία πίσω από το όνομα της μπάντας. Ήμασταν ανάμεσα σε περίπου 140 ονόματα για τη μπάντα αλλά κανένα δε φαινόταν να είναι ακριβώς αυτό που ήθελα. Εκείνη τη περίοδο, είχα κολλήσει πολύ με τον Ρόμπερτ Φροστ, διάβαζα οτιδήποτε δικό του έπεφτε στα χέρια μου. Μια μέρα, καθώς διάβαζα το ποίημα του “New Hampshire”, τα μάτια μου έπεσαν στη φράση “Still Corners” και αυτό ήταν. Νομίζω ότι αιχμαλώτισε το πνεύμα της μουσικής πολύ όμορφα.
Στο ντεμπούτο άλμπουμ σας Creatures Of Τhe Hour, o ήχος σας ήταν από τη μία ποπ και ταυτόχρονα σκοτεινός – η φωνή της Tessa μου θύμισε την Ελίζαμπεθ Φρέιζερ των Cocteau Twins. Ακούγατε ανέκαθεν τέτοια μουσική; Όταν αρχίσαμε να δουλεύουμε σε κάποια κομμάτια με την Tessa, αυτός ο ήχος απλώς προέκυψε. Υπάρχει μια σκοτεινή ατμόσφαιρα, είχα περάσει από έναν άσχημο χωρισμό, οπότε ναι, πολλά τραγούδια έχουν αυτή την αίσθηση. Επίσης η Tessa τραγουδούσε χρόνια σε χορωδία οπότε αυτός είναι ο φυσικός ήχος της φωνής της και ταιριάζει τέλεια με τη μουσική.
Μέσα στο 2013 κυκλοφόρησε η δεύτερη δουλειά σας, Strange Pleasures, με σαφώς πιο χαρούμενες μελωδίες και εξωστρεφή διάθεση… Ο πειραματισμός και το να δοκιμάζεις νέα πράγματα είναι ο βασικός πυρήνας ζωής στη τέχνη – αμέσως μόλις σκεφτείς ότι πατάς σε ασφαλή μονοπάτια, έχεις πεθάνει. Οπότε ναι, μας αρέσει να πειραματιζόμαστε και να δοκιμάζουμε νέα πράγματα. Το να κάνουμε τον ίδιο δίσκο ξανά και ξανά, δεν έχει νόημα.
Σε τι ψυχολογική κατάσταση βρισκόσασταν καθώς ηχογραφούσατε το Strange Pleasures; Νιώθαμε όμορφα και θέλαμε να δοκιμάσουμε κάτι καινούργιο και διαφορετικό. Μελετούσα πολύ ότι είχε να κάνει με το μιξάρισμα, και πώς μπορείς να πετύχεις ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα ήχων, οπότε το ενσωμάτωσα και αυτό στην παραγωγή. Είχαμε ταξιδέψει πολύ, το αμέσως προηγούμενο διάστημα οπότε υπάρχει αυτή η ταξιδιάρικη αίσθηση στο δίσκο. Φανταζόμασταν, να οδηγάς το αμάξι με ανοιχτά τα παράθυρα ως το ιδανικό σκηνικό για να τον ακούς.
Ποια περίοδος θεωρείς ότι υπήρξε η πιο σημαντική για τη μουσική; Είναι τόσο δύσκολο να διαλέξω! Απλά ακούω τραγούδια, δε σκέφτομαι τι είδος είναι ή από ποια χρονική περίοδο προέρχονται, μπορεί να είναι οτιδήποτε από οποιαδήποτε περίοδο. Από τον Μάιλς Ντέιβις μέχρι Black Sabbath. Το τραγούδι είναι που μετράει, τι συναίσθημα προκύπτει από αυτό και τι προσπαθεί να πει ο ίδιος ο καλλιτέχνης. Προσέχω όμως ιδιαίτερα το κομμάτι της παραγωγής στους δίσκους όλων των περιόδων, γιατί βρίσκω συναρπαστικό το πόσο επηρεάζει η τεχνολογία τη μουσική. Τώρα που το σκέφτομαι ίσως να δίνω λίγη περισσότερη έμφαση στα 60s, τα 70s και τα 80s.
Σε συνθετικό επίπεδο ποιες μπάντες διαμόρφωσαν την άποψη σου για τον ήχο των Still Corners; O Ένιο Μορικόνε, οι Broadcast, οι Cocteau Twins, ο Τζόρτζιο Μορόντερ, οι Yo La Tengo, οι Can, οι Kraftwerk.. Η λίστα δε τελειώνει ποτέ!
Υπάρχει πάντως μία γενικότερη τάση επιστροφής στον shoegaze ήχο… Οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη να ξεφεύγουν και ο κόσμος είναι τρελός οπότε καταφεύγουν σε αυτό το είδος μουσικής για να ξεφεύγουν.
Άκουσες κάτι καλό που να βγήκε τελευταία και να σου άρεσε; Οι Darkstar, οι Τhe Knife, η Julianna Barwick, o Τζόρτζιο Μορόντερ και οι Pure Bathing Culture.
Ποια είναι τελικά η μεγαλύτερη “Παράξενη Απόλαυση” (σ.σ. από τον τίτλο του τελευταίου τους δίσκου, Strange Pleasures) για σένα; Η ζωή. Ένας περίεργος, αδιευθέτητος, παράξενος παράδεισος. Μια σύντομη επίδειξη πυροτεχνημάτων.
Πέμπτη 10/10: Eightball Club, Θεσσαλονίκη. Special Guests: Plastic Flowers
Παρασκευή 11/10: ΑΝ Club, Αθήνα, Special Guests: Spectralfire
Σάββατο 12/10: Μικρός Πρίγκιπας, Πάτρα, Special Guests: B-Sides
