Ποιο ήταν το αγαπημένο σας βιβλίο όταν μεγαλώνατε; Θυμάμαι οτι τα καλοκαίρια του 1990-1992, στις μεγάλες διακοπές που κάναμε οικογενειακώς στην Νάξο, διάβασα μερικά βιβλία που διαμόρφωσαν σε σημαντικό βαθμό ορισμένα χαρακτηριστικά μου τα οποία με ακολουθούν μέχρι σήμερα. Ήταν το «Ντέμιαν» του Έρμαν Έσσε, που μου είχε χαρίσει ο πατέρας μου, η τετραλογία του Ντάγκλας Άνταμς «Γυρίστε τον Γαλαξία με Ωτοστόπ», «Το Ρεστωράν στην Άκρη του Σύμπαντος», «Η Ζωή, το Σύμπαν και τα Πάντα» και «Αντίο και Ευχαριστώ για τα Ψάρια», και ο «Δράκουλας» του Μπραμ Στόκερ. Το αγαπημένο μου πάντως βιβλίο ήταν το «Ηλεκτρικό Πρόβατο» του Φίλιπ Ντικ, το οποίο, αν και εντελώς διαφορετικό από την κινηματογραφική του μεταφορά (Blade Runner), με συντάραξε εξίσου.
Ποιο βιβλίο διαβάσατε και ξαναδιαβάσατε; Σίγουρα τις «Αλλόκοτες Ιστορίες» του Έντγκαρ Άλαν Πόε. Και την «Μάσκα του Κόκκινου Θανάτου». Πολύ πρόσφατα ξαναγύρισα στον «Θάνατο του Μπάνι Μονρό» του Νικ Κέηβ, και στο «Στρίψιμο της Βίδας» του Χένρι Τζέημς.
Σας ώθησε ποτέ βιβλίο να κάνετε κάτι ανόητο; Παραλίγο να πετάξω τα πινέλα μου και να κάνω την μεγάλη τρέλα μόλις, τελειώνοντας την «Μυστική Λέσχη Ιουλιέτα», διάβασα στο οπισθόφυλλο την εξής παρότρυνση: «Ακολουθήστε την Σάσα Γκρέι σε μια ιλιγγιώδη διαδρομή στον πυρήνα αυτής της ιδιωτικής, απρόσιτης ερωτικής λέσχης όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν».
Ποιο βιβλίο εύχεστε να είχατε γράψει; Θα είχε πλάκα να έγραφα το «Life», την αυτοβιογραφία του Κιθ Ρίτσαρντς, γιατί αυτό θα σήμαινε οτι θα ήμουν ο Κιθ Ρίτσαρντς και δεν θα πέθαινα ποτέ.