Στα γρήγορα: Πέμπτη δουλειά για την Αμερικανή καλλιτέχνιδα σε παραγωγή του Jack Antonoff (μέλος των Bleachers, ενώ έχει συνεργαστεί με τους Taylor Swift, Lorde, Grimes, μεταξύ άλλων).
Την ακούσαμε: Με το Masseduction η Clark αποδεικνύει ότι μπορεί να θεωρείται υπολογίσιμη ποπ δύναμη, χτίζοντας το προσωπικό της ιδίωμα. Μέσα από την μετενσάρκωσή της σε θηλυκό Bowie στο “Sugarboy”, το ομώνυμο κολλητικό ποπ διαμαντάκι, μπαλάντες όπως το “Happy Birthday, Johnny”, την new wave α λα Depeche Mode αισθητική του single “Los Angeles”, για να κλείσει το δίσκο με το ambient pop “Smoking Section” που χρωστά στους Portishead. Κι όλα αυτά, με μία στιχουργική δυναμική επεξεργασία του εσωτερικού της κόσμου που συνδυάζεται περίτεχνα με τον φωτεινό και καλογυαλισμένο ήχο της. Οι καλοί ποπ δίσκοι καταφέρνουν να κάνουν ακριβώς το προαναφερθέν. Αλλά οι πολύ καλοί ποπ δίσκοι καταφέρνουν να αφορούν την ίδια την ποπ. Και η Clark αυτή τη φορά δεν τα πήγε και άσχημα.
Τρέξε μακριά: Αν η παραπάνω περιγραφή δεν κατάφερε να σε…αποπλανήσει.
Τ’ είπες τώρα; «Στην τελική, είναι μία προσπάθεια της Clark να μετατραπεί από ένα cult act σε μαζική αποπλανεύτρα. Και λειτουργεί.»
Να τ’ αφήσω; 89/100 –Metacritic