Ποιο ήταν το αγαπημένο σου βιβλίο μεγαλώνοντας;
Το Χόμπιτ του Τζ. Ρ. Τολκιν
Ποιο βιβλίο διάβασες και ξαναδιάβασες;
Την Πόλη των Αγγέλων του Τσαρλς Μπουκόβσκι
Σε ώθησε ποτέ βιβλίο να κάνεις κάτι ανόητο;
Το Γυναίκες του Έρωτα του Γιώργου Χρηστέα να τζογάρω λεφτά που δεν ήταν δικά μου!
Σε ενέπνευσε ποτέ βιβλίο να ακολουθήσεις διαφορετικό επάγγελμα;
Με ενέπνευσε το Είμαστε Όλοι Στοιχειωμένοι του Τσακ Πόλανιουκ να λέω πως θέλω να γράφω βιβλία όταν μεγαλώσω, δεν ξέρω αν πιάνεται.
Ποιο βιβλίο εύχεσαι να είχες γράψει;
Τον Ξένο του Καμύ.
Υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι. Αυτοί που παλεύουν διαρκώς να βγάλουν το κεφάλι τους πάνω από τον βάλτο που λέγεται “ζωή” και να ανασάνουν ελεύθερα και αυτοί που τα έχουν παρατήσει καιρό τώρα, γιατί βολεύτηκαν και αναπνέουν πια με μάσκες οξυγόνου.
Άνθρωποι, που κάποτε ήταν αγόρια και κορίτσια. Μεγάλωσαν δυστυχώς και μοιάζουν όλο και περισσότερο με τις σκιές τους.
Κάποιοι έχουν όνομα, κάποιοι όχι.
Βρίζουν, πίνουν, καπνίζουν μανιωδώς, γελούν δυνατά, ερωτεύονται τυφλά, κάνουν σεξ χωρίς προφύλαξη, σκοτώνουν και σκοτώνονται.
Είκοσι ένα μικρά διηγήματα αφιερωμένα σε όλους αυτούς (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή)