Στα γρήγορα: Full length ντεμπούτο στην Dead Oceans για το λονδρέζικο κουιντέτο που λίγες μόλις μέρες από την κυκλοφορία του, χαίρει διθυράμβων σε μέσα όπως τo NME.
Την ακούσαμε: Λονδρέζοι πιτσιρικάδες έχουν κορώνα στο κεφάλι τους τον Mark E. Smith. Πριν όμως αναφωνήσετε «ε, δεν είναι οι πρώτοι», να ξέρετε ότι τιμούν και το shoegaze wall of sound (“One Rizla”), ενώ αφομοιώνουν στον ήχο τους το Madchester και την brit pop, αποκτώντας έτσι μια μικρή δόση ψυχεδέλειας. Κι αν το τελευταίο γίνεται εμφανές στο “Friction”, το “Angie” που κλείνει το δίσκο λειτουργεί σαν το αντίστοιχο δικό τους “Resurrection”. Καταφέρνουν να μετατρέψουν τον κάπως μπερδεμένο εφηβικό θυμό τους έξυπνα στιχάκια που ψαρώνουν το ΝΜΕ που τους χάρισε απλόχερα πέντε αστεράκια: “Sit in the corner of your room / And download the next greatest track to your MP3 device / So sincerely recommended to you by the New Musical Express” (“The Lick”). Ήδη κάποιοι τους χαρακτηρίζουν ως την καλύτερη νέα βρετανική μπάντα. Υπερβολή; Ίσως όχι, τουλάχιστον μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου.
Τρέξε μακριά: Αυτόν τον πίνακα του Pollock με τα γράμματα δεν τον έχω ξαναδεί.
Τ’ είπες τώρα; «Αυτή είναι μία μπάντα με πραγματική αίσθηση της ικανότητας επίδειξης, όσοι έχουν γίνει μάρτυρες των ιδρωμένων live των Shame θα ξέρουν. Αυτό είναι που κάνει και το Songs Of Praise εντελώς αναζωογονητικό». –ΝΜΕ
Να τ’ αφήσω; 89/100 –Metacritic