Δεν είναι και η πιο όμορφη πόλη του κόσμου, σίγουρα, και πιθανότατα δεν είναι καν η πιο όμορφη πόλη του νησιού της. Για τις λίγες μέρες όμως που διαρκεί το Seanema Open Air Film Festival , το κινηματογραφικό φεστιβάλ της Κεφαλονιάς, γι’ αυτές τις λίγες μέρες, το Αργοστόλι μεταμορφώνεται σε κάτι το μαγικό: Πέρα απ’ της Θεσσαλονίκης που απλώνει τις εκδηλώσεις του σ’ όλη την πόλη κι όλη τη χρονιά, κι απ’ της Αθήνας που μεταμορφώνει το κέντρο της πρωτεύουσας σε κινηματογραφική καρδιά που πάλλεται, δύσκολα θα συναντήσεις στην ελληνική επικράτεια άλλο φεστιβάλ που τόσο να ηλεκτρίζει την πόλη του, τόσο να συζητιέται στους ανθρώπους της, να το ξέρουν στις καφετέριες, στις ταβέρνες, στα μικρομάγαζα και τα στενάκια της, όσο το Seanema στο Αργοστόλι φέτος.
«Μα πώς τα ‘χουνε κάμει έτσι εφέτο ρε παιδάκι μου» λέει η κυρία ανάμεσα στις τσίχλες και τους αναπτήρες, με το πρόγραμμα του φεστιβάλ στο χέρι, κι αυτή η αγανάχτηση που βγαίνει απ’ το παραθυράκι στο περίπτερο, δεν είναι για να προγκίξει αστοχίες του προγράμματος ή στραβοτιμωνιές της διοργάνωσης: «Εγώ θέλω να τση δω όλες τση ταινίες» συνεχίζει, αλλά «είναι η μια πάνω στην άλλη» καταλήγει, γιατί «πώς να διαχτινιστώ απ’ τον Πλατύ Γιαλό στα Λέπεδα;». Κι εκεί, κάτω απ’ το μούρμουρο που αφήνει το ψυγείο με τις μπύρες, ανάμεσα στις καραμέλες και τα άφιλτρα, μια γυναίκα πίσω από ένα παραθυράκι σ’ ένα περίπτερο στην κεντρική πλατεία στο Αργοστόλι, για πρώτη φορά στη ζωή της βιώνει την αγανάκτηση που φέρνει μαζί του ένα καλά στημένο, χορταστικό και ζουμερό πρόγραμμα φεστιβάλ.
Από έναν κύκλο προβολών που ξεκίνησε ως αφορμή να μαζευτεί και ν’ απλωθεί μία παρέα, για να δει και να δείξει τις αγαπημένες της ταινίες σε μια αγαπημένη παραλία της πόλης, στη δεύτερη μόλις χρονιά του τώρα, το Seanema Open Air Film Festival ανοίγεται, απλώνεται και μεγαλώνει. Σε τρία locations φέτος αντί του ενός, τρεις παραλίες ειδικά διαμορφωμένες, και διάρκεια απ’ τις 8 μέχρι τις 11 του Αυγούστου, το φεστιβάλ έστησε το δικό του διαγωνιστικό μικρού μήκους ταινιών , σαν ένα φεστιβάλ φτιαγμένο απ’ τους μικρομηκάδες για τους μικρομηκάδες: με την Φρόσω Μαστροκόλια στη δ/νση παραγωγής, ο Βασίλης Κεκάτος (που έδωσε τα εντυπωσιακά διαπιστευτήριά του πέρυσι στη Δράμα με τον τριζάτο, κιουμπρικό Ανάδρομο), είναι εδώ ως καλλιτεχνικός διευθυντής, μιας διοργάνωσης που είχε αιχμή στο πρόγραμμά της όλη την πρώτη γραμμή εκείνης της φουρνιάς της Δράμας.
Με πανταχού παρούσα παραστάτιδα ως βοηθό παραγωγής της διοργάνωσης τη Ρομάνα Λόμπατς, βραβευμένη για την ερμηνεία της στο νταρντενικό 4η Μαρτίου του Δημήτρη Νάκου, η βραβευμένη για ήχο και μουσική Joanna του Παναγιώτη Φαφούτη «άνοιξε» τη φετινή διοργάνωση, για να δώσει τη σκυτάλη στο Simon Says του Νίκου Τσεμπερόπουλου, βραβευμένο ως καλύτερη ταινία ξενιτεμένου Έλληνα, όλα αυτά στην περασμένη Δράμα. Παράλληλα, φιλμάκια όπως το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ της Σταυριάννας Λίτσα, Παλίρροιες – Το Παραμύθι της Θάλασσας (Εύφημος Μνεία, Δράμα 2015), ή το σπαρταριστό Χωρίς Γάλα του Θοδωρή Βουρνά, συνομιλούν με μεγάλου μήκους μεγαλεία σαν τη φετινή Χρυσή Άρκτο Fuocoamare του Gianfranco Rosi και το λατρεμένο στις Κάνες Η Ολοκαίνουρια Καινή Διαθήκη του Jaco van Dormael, δύο μόνο απ’ τις δέκα ευρωπαϊκές ταινίες της χρονιάς, που έχει συλλέξει για να προβάλλει στα παραθαλάσσια, υπαίθρια και ορθάνοιχτά του σινεμά το Seanema.
Κι ενώ ολημερίς η παρέα της Δράμας, διευρυμένη και καλοκαιρινή, κυκλοφορούσε σαν περιφερόμενο πηγαδάκι από προβολές σε masterclass κι από παραλίες σε πάρτι, όταν ο ήλιος έπεφτε στις αμμουδιές, κορίτσια με καυτά σορτσάκια, αγόρια χωρίς φανελάκια, πιτσίρικια που τρεχοβολούσαν στα κυματάκια και παππούδες που τα κηνυγούσαν σα διαολάκια, αναλάμβαναν να συνθέσουν το πολύχρωμο κι ολόδροσο κοινό, που κάθε βράδυ μαζευόταν στη σκιά των τεράστιων οθονών του φεστιβάλ, για να λουστεί με το φως απ’ τις εικόνες και τις ιστορίες τους.
Ισορροπώντας κάπου ανάμεσα σε λίμνη Κόμο και Πλατανιά Χανίων, συνδυάζοντας τον κοσμοπολίτικο εστετισμό της Ενετικής προϊστορίας των Επτανήσων, με την ειλικρινή κι αυθόρμητη απλότητα της κεφαλονίτικης μουρλαμάρας, το Seanema εμπότισε την κινηματογραφική εμπειρία με την εφηβική κάψα της παρέας που μαζεύεται γύρω από μια φωτιά στην παραλία για να κάψει όσα την καίνε, και να τα σβήσει με μπύρες και ποπ κορν. Κι όταν έπεφταν οι τίτλοι κι άναβαν τα φώτα, την ώρα που η άμμος σου χάϊδευε τα δαχτυλάκια και το πλατσούρισμα της θάλασσας αναλάμβανε την ηχητική μπάντα, εκεί είναι που το ένιωθες πως, μέσα απ’ το Seanema και τη συνθήκη του, το σινεμά σου ‘χε ξεπλύνει το μυαλό, σου ‘χε αγαλλιάσει το πνεύμα, και σου ‘χε καθαρίσει τον κόσμο να τον ξαναδείς. Με βλέμμα κρυστάλλινο, σαν τα νερά του Ιονίου.
Τα βραβεία:
Μετά από ένα αυγουστιάτικο τετραήμερο γεμάτο ήλιο, θάλασσα και βραδινό σινεμά σε χρυσές αμμουδιές και υπέροχες παραλίες (Πλατύς Γιαλός, Λιμάνι Αργοστολίου, Λέπεδα Ληξουρίου) αλλά και ευφάνταστες ειδικές προβολές (το Copie Conforme του Abbas Kiarostami στο ειδυλλιακό Κτήμα Χαριτάτου, το Suntan του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου στο υποβλητικό γκαράζ του ferry boat Βάσος Κ.), το 2ο Seanema Open Air Film Festival της Κεφαλονιάς έριξε την αυλαία του την Πέμπτη 11 Αυγούστου, απονέμοντας το βραβείο κοινού στην ταινία Simon Says του Νίκου Τσεμπερόπουλου (συνοδευόμενο από δωρεάν DCP mastering της επόμενης ταινίας του σκηνοθέτη από την εταιρεία Authorwave), την ειδική μνεία της επιτροπής (αποτελούμενης από τους Μάκη Παπαδημητρίου, Πένυ Παναγιωτοπούλου και Νεριτάν Ζιντζιρία) στην ταινία Woman του Κωνσταντίνου Χαλιάσα και το μεγάλο βραβείο του φεστιβάλ (συνοδευόμενο από χρηματικό έπαθλο €1.000) στην ταινία 4 Μαρτίου του Δημήτρη Νάκου.