Το πρωί θα βάζετε ξυπνητήρι στις εννέα. Όχι στις οκτώ, ούτε στις δέκα. Θα σηκώνεστε και θα πλένετε αμέσως τα δόντια σας. Θα χτενίζετε τα μαλλάκια σας. Θα στρώνετε το κρεβάτι σας. Θα ντύνεστε. Μετά είναι η ώρα του καφέ ή του τσαγιού. Μία μεγάλη ζεστή κούπα, αλλά χωρίς ζάχαρη. Δεν είναι ώρα για προβλήματα με τα δόντια. Θα κάθεστε στον καναπέ -όσοι δεν έχετε καναπέ, σε μία πολυθρόνα, όσοι δεν έχετε πολυθρόνα στην άκρη του κρεβατιού- και για τριάντα λεπτά θα σκέφτεστε αυτούς που σας λείπουν. Την μητέρα σας, τον πατέρα σας, το κορίτσι σας, το αγόρι σας, τους καλύτερους φίλους σας. Αν αυτοί που σας λείπουν έχουν πεθάνει μην τους σκέφτεστε. Το υπουργείο απαγορεύει ρητά αυτές τις σκέψεις. Κατόπιν θα βγάζετε το παντελόνι σας ή το φόρεμά σας. Θα τοποθετείτε μια λεκάνη ανάμεσα από τα πόδια σας. Εκεί θα πέσουν οι κακές σκέψεις μόλις τις γεννήσετε. Θέλει περίπου δέκα λεπτά η όλη διαδικασία. Αφού τις γεννήσετε θα τις βάζετε στις ειδικές πορτοκαλί σακούλες που σας έχουμε δώσει και θα τις αφήνετε στο μπαλκόνι σας ή στην αυλή σας. Το υπουργείο θα αναλάβει την αποκομιδή τους.
έβαλα τα ρεβίθια στο νερό χθες βράδυ; τα έβαλα. θα δω τώρα που θα κάνω τον καφέ μου. ίσως θυμάμαι την προηγούμενη φορά που τα είχα βάλει. πότε ήταν; μια εβδομάδα πριν. όχι, δύο. δεν είμαι σίγουρος. θα πάω στην κουζίνα να δω. θα πάω και θα είναι απέναντι ο κ. Γιάννης. τα παράθυρα των κουζινών μας είναι αντικριστά. είναι πάντα αχτένιστος. θα τον χαιρετήσω τον κ. Γιάννη. γεια σου Γιάννη. όλα καλά, ναι. εσύ; και μετά θα γυρίσω το κεφάλι προς τον ουρανό. κάθε πρωί εδώ και έναν μήνα την ώρα που κάνω τον καφέ μου κοιτάω από το παράθυρο της κουζίνας τον ουρανό για να δω τι καιρό κάνει. υπάρχει ένα ελάχιστο κομμάτι στο οπτικό μου πεδίο που μπορώ να τον δω. όχι παραπάνω από δέκα τοις εκατό. και πολύ λέω. πάνω από τον τελευταίο όροφο της πολυκατοικίας που είναι πίσω από την δική μου, υπάρχει αυτό το δέκα τοις εκατό ουρανού. μελετάω το χρώμα του. έχω αρχίσει να καταλαβαίνω από τον τόνο του γαλάζιου μέχρι και την θερμοκρασία που έχει έξω. από τον τόνο του γκρι όταν έχει συννεφιά, το είδος της βροχής που πέφτει ή θα πέσει. σε αυτόν τον τελευταίο όροφο και κάτω από το δείγμα ουρανού υπάρχει μια λεμονιά. την κοιτάω και αυτή κάθε πρωί. γεια σου λεμονιά. όλα καλά, ναι. εσύ; είναι και αυτή αχτένιστη σαν τον κ. Γιάννη. η αχτένιστη βασίλισσα της γειτονιάς. μας κοιτάει υποτιμητικά, φορτωμένη με τους καρπούς της λες και είμαστε τίποτα άκαρποι και φοβισμένοι. φοβισμένος δεν είμαι. όχι ακόμη τουλάχιστον. χθες βράδυ φοβήθηκα λίγο που τσακωθήκαμε. για λόγο αστείο, που όσο και να προσπαθήσαμε να του προσδώσουμε βάθος παρέμενε αστείος. δεν έχουμε βλέπεις και την εμπειρία της διαβίωσης σε πανδημία. κανένας δεν την είχε έως τώρα. σαν άλλος τόπος είναι. σαν να φτιάξανε ένα ακριβές αντίγραφο του έως τώρα κόσμου και τον βάλανε σε έναν άλλο τόπο. μέσα σε αυτό το ακριβές αντίγραφο τσακωθήκαμε. αν ήμασταν στον πρότερο τόπο θα τσακωνόμασταν για τον ίδιο αστείο λόγο; δεν ξέρω. αγαπηθήκαμε σε έναν τόπο που τα hondos center ήταν ανοικτά. και τσακωθήκαμε σε έναν τόπο που τα φανάρια αναβοσβήνουν έρημα. αλλά η αγάπη μας δεν έληξε σε κανέναν τόπο. είναι τόπος από μόνη της.
Γενικά μέσα στην ημέρα σας μπορείτε να κάνετε ό,τι θέλετε. για δέκα ώρες όμως θα δουλεύετε. Όποιες δέκα ώρες της ημέρας θέλετε εσείς ανάμεσα από την ενδεκάτη πρωινή και την ενδεκάτη βραδινή. Μην ξεχνάτε να ενεργοποιείτε την κάμερα επόπτευσης που σας έχει δοθεί. Εάν δεν είναι ενεργοποιημένη δεν θα πάρετε τους πόντους αγοράς τροφίμων. Θα μείνετε νηστικοί και θα πεθάνετε. Εάν πεθάνετε μπείτε στις ειδικές κόκκινες σακούλες που σας έχουμε δώσει και αφήστε τον εαυτό σας στο μπαλκόνι σας ή στην αυλή. Το υπουργείο θα αναλάβει την αποκομιδή σας.
Επίσης μέσα στην ημέρα οφείλετε να είστε για τουλάχιστον δύο ώρες χαρούμενοι. Αν δυσκολεύεστε μπορείτε να ανοίξετε τον τηλεοπτικό σας δέκτη σε οποιοδήποτε κανάλι. Η χαρά θα εισχωρήσει στο σπίτι σας με την μορφή μοβ τζελ και θα καλύψει το πάτωμα. Διακριτικά θα εξατμιστεί μετά από δύο ώρες. Μετά κλάψτε όσο θέλετε. Εδώ θα θέλαμε να σημειώσουμε πως χρειάζεται προσοχή, διότι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να έρθει σε επαφή κάποιο από τα δάκρυα σας με το μοβ τζελ χαράς μιας και η χημική αντίδραση θα σας προκαλέσει άμεση ασφυξία. Στην περίπτωση αυτή ακολουθήστε την διαδικασία με τις κόκκινες σακούλες που αναφέραμε παραπάνω. Το υπουργείο θα αναλάβει την αποκομιδή σας.
την ώρα που έγραψα «μόνη της» ανάμεσα από το «μόνη» και το «της» έτριψα το μάτι μου και μόλις το κατάλαβα τράβηξα το δάκτυλο μου απότομα. μήπως φοβάμαι; είναι πλυμένα τα χέρια μου; όλο το βράδυ ήμουν σπίτι. δεν έχει σημασία αν τα έχω πλύνει. τώρα θέλω να τρίψω το άλλο μάτι μου. να πιάσω την μύτη μου, να τσιμπήσω το μάγουλό μου, να χαϊδέψω το αυτί μου γύρω γύρω. θέλω με τα δύο μου χέρια να καλύψω το πρόσωπο μου και να το τρίψω δυνατά. πιστεύω πως όλοι όταν γυρνάνε από το σουπερ μάρκετ μπαίνουν σπίτι πλένουν τα χέρια τους και μετά για δέκα λεπτά πιάνουν το πρόσωπο τους. μία ολόκληρη κοινωνία χαϊδεύει το πρόσωπο της στα κρυφά. σε λίγο καιρό θα υπάρχουν γιουτιούμπερς που απλώς θα βγαίνουν σε λάιβ και θα χαϊδεύουν το πρόσωπο τους. και θα καθόμαστε και θα τους βλέπουμε ηδονικά. σιγά σιγά θα απλώνουμε κι εμείς τα χέρια μας και θα το χαϊδεύουμε ταυτόχρονα. θα αλλάξει η φιλοσοφία του αυνανισμού. θα ξεπηδήσει ένας νέος οργασμός, αυτός του προσώπου. αντί να χύνουμε θα κλαίμε μέσα σε έκσταση. θα δημιουργηθούνε σάιτς για την νέα αυτή μορφή ηδονής. με κατηγορίες: αυτιά, μύτες, μάτια, χείλη, μάγουλα, σαγόνια. κάθε άνταλτ πάκ των συνδρομητικών καναλιών που σέβεται τον εαυτό του θα έχει ένα κανάλι για τον αυνανισμό του προσώπου. για όσο κρατήσει βέβαια. μια αρπαχτή θα είναι. κάποια μέρα θα τελειώσει όλο αυτό. όσες αρπαχτές καραντίνας είναι να γίνουν θα γίνουν. στα δύσκολα για τους ανθρώπους οι αρπαχτές είναι τόσο εύκολες. μετά θα είναι τα δύσκολα για τους πωλητές έγκλειστης ευτυχίας. τότε που θα αρθούν τα μέτρα. τότε θα ξεκινήσει η επόμενη μεγάλη κοινωνική επανάσταση . η επανάσταση τού έξω. το σίχαμα που θα πιάσει τους πάντες για τα σπίτια τους. για τις τηλεοράσεις τους. για τα κινητά τους. ο κόσμος θα τα αφήσει όλα πίσω και θα ξεχυθεί στους δρόμους. θα περάσει η ώρα θα αρχίσει να νυχτώνει και κανένας δεν θα θέλει να γυρίσει πίσω. όλοι θα μείνουν στους δρόμους, στα πεζοδρόμια, στις πλατείες. θα αρχίσουμε να ζούμε μόνο έξω. στρωματσάδες στην Μιχαλακοπούλου, φίλοι με τα περιστέρια, αγκαλιές με τις νεραντζιές, τα ζώα μας θα ζευγαρώνουν σαν τρελά και οι πολυκατοικίες θα είναι σκοτεινές και μόνες. θα τις εκδικηθούμε τις καριόλες τις πολυκατοικίες, διάολε.
Τέλος, οι οδηγίες ηδονής. Τα ζευγάρια που ζούνε μαζί θα πρέπει να συνουσιάζονται από μία έως τρεις φορές την εβδομάδα και για χρόνο από πέντε έως δεκαπέντε λεπτά. Μετά από έρευνες των επιστημόνων του υπουργείου αποφασίστηκε πως αυτή είναι η συχνότητα όπου τα ζευγάρια δεν βαριούνται ο ένας τον άλλον σεξουαλικά άρα δεν έχουν την ανάγκη αλλαγής συντρόφου, κάτι το οποίο θα δημιουργούσε πρόβλημα στις ιδιαίτερες κοινωνικές συνθήκες που διανύουμε. Στην περίπτωση εγκυμοσύνης, επαναλαμβάνετε την διαδικασία με την λεκάνη όπου αναφέρουμε στην πρώτη παράγραφο και κατόπιν τοποθετείτε το βρέφος στις ειδικές πράσινες αεριζόμενες σακούλες που σας έχουμε προμηθεύσει. Το υπουργείο θα αναλάβει την αποκομιδή τους, την εκπαίδευση τους, την εγγραφή τους σε όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και θα σας τα επιστρέψει μετά από δεκαοχτώ χρόνια έτοιμα να συνεχίσουν το δικό σας έργο. Οι οδηγίες ηδονής για τους ανθρώπους που ζουν μόνοι τους είναι σαφώς πιο απλές. Επιτρέπεται ο αυνανισμός μία φορά την ημέρα. Κατά την διάρκεια του αυνανισμού επιτρέπονται κάθε είδους σκέψεις -μην φοβάστε τις κακές σκέψεις τις έχουμε μαζέψει από το μπαλκόνι σας ή από την αυλή σας το πρωί.
Κλείνοντας θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι το υπουργείο είναι δίπλα σας για κάθε πρόβλημα. Το υπουργείο σας αγαπά όπως δεν σας αγάπησε κανείς. Το υπουργείο θα κάνει τα πάντα για να είστε καλά.
Υ.Γ. Σε περίπτωση θυμού επικοινωνήστε στον ειδικό τετραψήφιο αριθμό μας και θα σας παραδώσουμε αναλώσιμους ανθρώπους. Σημειώστε το είδος θυμού ώστε να εσωκλείσουμε πέτρες σε περίπτωση ανάγκης λιθοβολισμού, σιδερογροθιά σε περίπτωση ανάγκης απλού ξύλου, φαλτσέτας σε περίπτωση ανάγκης αιματοχυσίας. Θέλουμε το καλύτερο για εσάς. Είμαστε πάντα δίπλα σας. Σας ακουμπάμε.
τις μέρες που φεύγεις και δεν είμαστε μαζί παίρνεις μαζί σου και κάτι από εμένα. ένα πόδι, ένα χέρι, έναν πνευμόνι. σέρνομαι στο σπίτι, με μισή ανάσα και προσποιούμαι τον άνετο. σαν Χριστός που λέει ανέκδοτα πάνω στον σταυρό για να γελάνε οι ρωμαίοι στρατιώτες. αυτό συμβαίνει. ξαφνικά, οι νεραντζιές μυρίζουν πιο δυνατά, το πράσινο έχει δυναμώσει τρεις τόνους, ο ουρανός έχει χέρια και μας νεύει να πετάξουμε, η άσφαλτος μοιάζει με τρυφερό χαλάκι σε παιδότοπο και η έλλειψη σου με Έβερεστ που χίλιοι Έντμουντ Χίλαρι δεν θα μπορέσουν να πατήσουν ποτέ. θα περάσει όμως. όλα θα περάσουν. έως τότε, κάθε φορά, θα περιμένω να γυρίσεις. και ευτυχώς υπάρχει η κόρη μου που και που στο σπίτι. έτσι αντεπεξέρχομαι. τώρα ήρθε να μου πει πως θέλει να πάει μια μικρή βόλτα. ξέρω πως θέλει να πάει να καπνίσει κρυφά. και σκέφτομαι πόσο θα ήθελα να ήμουν κι εγώ ένας δεκαεξάρης που πηγαίνει να καπνίζει κρυφά. ένας δεκαεξάρης που σας γαμάει τα υπουργεία.