Στα γρήγορα: Μετά από συνεργασίες με βαρέων βαρών ονόματα όπως οι Kanye West, Drake και Solange, και μετά από δύο προσωπικά ep, o Sampha κυκλοφορεί το ντεμπούτο του.
Την ακούσαμε: Ένα album με κεντρικό concept στηριγμένο στον πόνο της απώλειας (και συγκεκριμένα, της πρόσφατης απώλειας της μητέρας του) και με ήχο που απενοχοποιεί το r’n’b για όσους δε βαριούνται να τρολάρουν στα social media τον ξεμωραμένο σύζυγο της Kim Kardashian. Ιδιαίτερα άξιες λόγου και οι απογυμνωμένες πιανιστικές μελωδίες (πχ στο “(Νο Οne Knows Me) Like The Piano”) σε ένα LP που παρά την ευαισθησία του δε ρέπει προς τη μιζέρια αλλά αποπνέει μία φωτεινή αίσθηση ελπίδας.
Τρέξε μακριά: Αν προτιμάς το ακρωνύμιο r’n’r από το r’n’b.
T’ είπες τώρα; «Ακούγοντας το ντεμπούτο του, αναρωτιέσαι εάν ένιωσε την ώθηση να το κάνει για προσωπικού λόγους, περισσότερο από οποιαδήποτε επιθυμία να προβάλλει τον εαυτό του ως σταρ. Συχνά υπάρχει η αίσθηση της ανακούφισης από το βαρύ συναισθηματικό φορτίο που φέρνει στο μυαλό τα λόγια του Tony Wilson για τους Joy Divison ότι «έκαναν μουσική γιατί δεν είχαν άλλη επιλογή.» –The Guardian
Nα τ’ αφήσω; 87/100 –Μetacritic