Στα γρήγορα: Νέα studio δουλειά από τον singer-songwriter και πάλαι ποτέ μέλος των Soft Boys, σε παραγωγή Brendan Benson.
Την ακούσαμε: Τραγουδιστική α λα Dylan στόφα που γέρνει και λίγο προς τον Lou Reed, έχει κάτι από την ψυχεδέλεια του Syd Barrett και αρμονικά μπιτλικά σημεία, αλλά και την power pop ενέργεια των Βig Star, που συνοδεύεται στιχουργικά από μία εμμονή σε λογοτεχνικές αναφορές του 19ου αιώνα (“Virgina Woolf”, “Mad Shelley’s Letterbox”).
Τρέξε μακριά: Αν οι παραπάνω αναφορές σου ακούγονται μπαγιάτικες.
Τ’ είπες τώρα; «Aν είσαι fan του Robyn Hitchcock, αυτό το album είναι μια επιβεβαίωση των συνεχιζόμενων ικανοτήτων και του ταλέντου του. Αν είσαι νεόφερτος, πάρε αυτό το album και μετά και τα υπόλοιπα. Θα ‘ναι μία όμορφη αντίστροφη διαδρομή.» –PopMatters
Να τ’ αφήσω; 80/100 –Metacritic