Όταν μιλάμε και «δε λέμε λέξεις, λέμε πτώματα», ο τρόπος που μας απομένει είναι η μουσική, μια μουσική χαμένη.Στη διαδρομή της, η Όλγα συναντά ηρωίδες της τραγωδίας και παλιές γυναίκες που θρηνούν, καθώς και τον άντρα της ιστορίας της χαμένο σε εφιάλτες.Τέσσερις γυναίκες, τέσσερα κομμάτια της ίδιας γυναίκας σε διαφορετικούς χρόνους συναντούν η μία την άλλη, τραγουδούν η μία στην άλλη, ελευθερώνουν η μία την άλλη και προσκαλούν τον άντρα σ’ ένα ανάστροφο οδυσσειακό ταξίδι στη θάλασσα μέσα μας.Σε μια εποχή όπου νιώθουμε όλοι φάλτσοι, η μουσική, για την Ρηνιώ Κυριαζή, «δεν είναι οι νότες, είναι οι ιστορίες μας, οι αγάπες, τα σώματα, οι λίμνες και οι θάλασσες μέσα μας.»
Το πρώτο θεατρικό έργο της Ρηνιώς Κυριαζή, που ανέβηκε στις 13 Δεκεμβρίου για δέκα παραστάσεις σε σκηνοθεσία του Νίκου Φλέσσα στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων, ξεκινάει από μια σχέση που τελειώνει γιατί «οι πόρτες τις νύχτες τρίζουν και κάτω από τα πατώματα των σπιτιών μας τρέχει νερό».
Καμιά πόρτα δεν τρίζει κανένα σπίτι δεν πνίγεται στο νερό Εσύ βλέπεις εφιάλτες Εγώ κολυμπώ
Τέρμα, τελείωσε πάρ’ το απόφαση Θα βρεις εσύ μια κουφή Κι εγώ έναν δύτη
Σπασμένη σε κομμάτια, η γυναίκα της ιστορίας, η Όλγα, αναζητά την αγάπη η αγάπη, η αγάπη πέθανε, αν υπήρξε ποτέ, η αγάπη έγινε αρκούδα που αγκαλιάζει τα μωρά της — μόνο εκεί υπάρχει αγάπη…
και ξεκινάει να περπατάει
άρχισε να περπατάει, να περπατάει, να περπατάει, να περπατάει, να περπατάει, να περπατάει, να περπατάει, να περπατάει, να περπατάει, να περπατάει, παραπατάει, να μπουσουλάει, να περπατάει, να περπατάει, να περπατάει, να περπατάει, να περπατάει να σηκώνεται, να πέφτει, να περνάει, να περπατάει, να περπατάει, να περπατάει, να περπατάει, να περπατάει, να σηκώνεται, πέφτει, γελάει, να περπατάει, να περπατάει, να περπατάει, να περπατάει, να περπατάει, να περπατάει, να περπατάει, χαμογελάει περπατάει.
Η ηθοποιός Ρηνιώ Κυριαζή μας συστήθηκε με την παράσταση «Φεύγουσα Κόρη» με την οποία ήταν υποψήφια για το βραβείο Μελίνα Μερκούρη το 2007. Έχει ασχοληθεί συστηματικά με την αναζήτηση της πραγματικής ουσίας της φωνής και η δουλειά της έχει χαρακτηριστεί από την έρευνά της σε παραμύθια, νανουρίσματα και μοιρολόγια της Ηπείρου.
Το νέο της έργο δεν είναι λογικό, είναι μάλλον λίγο… λοξό και κινείται ανάμεσα στα λημέρια της προφορικής παράδοσης και του σύγχρονου μονολόγου καθώς η ηρωίδα της, σπασμένη σε κομμάτια, αναζητά τη φωνή της μέσα από την κραυγή, το θρήνο και το μοιρολόι. Η «Μεγάλη Άρκτος» μιλά για άυλες ηρωίδες, για ανάσες που κονταίνουν και για το τι συμβαίνει όταν οι λέξεις χάνουν το νόημα τους. Η ηρωίδα μάς λέει πως η αγάπη πέθανε, πως η αγάπη έγινε αρκούδα που αγκαλιάζει τα μωρά της, πως μόνο εκεί υπάρχει αγάπη… Πήγαμε μέχρι τη σπηλιά της -αλήθεια είναι, κάναμε το καλοκαίρι πρόβες στο βουνό- δεν την συναντήσαμε, αλλά ίσως να μας είδε εκείνη και να μας έκλεισε το μάτι… Το ζώο ή το παιδί που κρύβεται μέσα μας και που μπορεί ακόμα να αγαπήσει.
Το βιβλίο της Ρηνιώς Κυριαζή Η Μεγάλη Άρκτος κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Το Ροδακιό και παρουσιάζεται απόψε, 17 Δεκεμβρίου, στις 20.00, στο βιβλιοπωλείο Φωταγωγός (Κολοκοτρώνη 59Β & Λίμπονα). Θα προλογίσει η Μιράντα Τερζοπούλου ενώ οι ηθοποιοί Γιάννης Γιαννούλης, Δήμητρα Γκλιάτη, Γιούλη Καρναχωρίτη, Ρηνιώ Κυριαζή και Μαρίνα Πανηγυράκη θα παίξουν σκηνές από το έργο.