Είναι σίγουρο πως ακόμη κι αν δεν τον ξέρετε (πράγμα πολύ δύσκολο), σίγουρα τον έχετε ακούσει. Εδώ και μια διετία ο βρετανός Rag’n’Bone Man έχει κατακτήσει με το “Human” τα FM, όχι μόνο εντός των δικών μας συνόρων αλλά και, σε δεκάδες ακόμη χώρες, εκτοξεύοντας τη φήμη του. Γεννήθηκε ως Ρόρι Τσαρλς Γκρέιαμ μεγάλωσε στο Άκφιλντ, στην επαρχία του ανατολικού Σάσεξ, και μετακομίζοντας στο Μπράιτον δοκίμασε την τύχη του ως MC. Με το επίσημο όμως ντεμπούτο LP του, Human, το 2017, ο Rag’n’Bone Man (που πήρε το ψευδώνυμό του από το βρετανικό sitcom των 70s, Steptoe and Son) επανασυστήθηκε στο ευρύτερο κοινό ως ένας βαρύτονος με blues επίγευση που υπηρετεί soul pop μελωδίες. Δεν άργησαν να έρθουν και τα βραβεία: στα Brit Awards 2017 κέρδισε τον τίτλο του British Breakthrough Act καθώς και το Critic’s Choice Award.
Δεν μπορούμε παρά να περιμένουμε ενθουσιωδώς το επόμενο βήμα του. Και κυρίως αυτό που θα κάνει ανεβαίνοντας στην σκηνή του Release Athens 2018 την Πέμπτη 31 Μαΐου. Στο πρώτο του λάιβ στη χώρα μας, θα παίξει στην Πλατεία Νερού μετά με τους Lip Forensics, Sworr., Kid Moxie και πριν τον Richard Ashcroft. Μέχρι τότε, τον ρωτήσαμε αν θα ξαναέκανε hip hop κι έδειξε φανερά ενθουσιασμένος για μερικούς διάσημους fans του…
Ξεκίνησες κάνοντας hip hop. Τι σε έκανε να αλλάξεις μουσικό ύφος στην πορεία; Πάντα αγαπούσα το hip hop και πάντα θα μου αρέσει. Αγαπώ όμως πολύ και τη soul και την pop. Έτσι, βγήκε απλά και φυσικά το να γράψω τέτοια κομμάτια. Δεν ήταν κάτι που σκέφτηκα ιδιαίτερα.
Θα ξαναέκανες hip hop κάποια στιγμή; Ναι, σίγουρα. Για την ακρίβεια είμαι στη διαδικασία κάποιων συνεργασιών με hip hop καλλιτέχνες, ετοιμάζω ένα καινούργιο τραγούδι. Κάτι διαφορετικό, που θα μου θυμίσει τα παλιά. Είναι σημαντικό να δείχνεις στους ανθρώπους από που ξεκίνησες.
Μιας και μιλάμε για hip hop, ποιά η γνώμη σου για το μεγάλο viral στο οποίο εξελίχθηκε το “This Is America” του Childish Gambino; Είναι φανταστικό. Δημιουργικά, είναι τόσο εκφραστικό και καταφέρνει να τοποθετηθεί σθεναρά για το τι συμβαίνει τώρα στις ΗΠΑ, να εκφράσει ειδικά τα συναισθήματα της μαύρης κοινότητας. Είναι καταπληκτικό ότι αφηγήθηκε αυτή την ιστορία μέσα από ένα βίντεο κλιπ. Δεν έχω ακούσει ξεχωριστά το κομμάτι, δένει γάντι με το βίντεο. Είναι φοβερά δυναμικό.
Με το δίσκο σου, Human, και κυρίως με το ομώνυμο κομμάτι, γνώρισες μεγάλη επιτυχία σε πολλές χώρες. Όταν έγραφες το κομμάτι, περίμενες να γίνει τόσο μεγάλο hit; Όχι, δεν το περίμενα. Πολλοί ισχυρίζονται ότι ακούγοντας ένα κομμάτι μπορούν να καταλάβουν αν θα γίνει επιτυχία ή όχι. Στην πραγματικότητα δεν έχει να κάνει με σένα, αλλά με τον κόσμο. Το κομμάτι αγκαλιάστηκε σε πολλές χώρες, δεν το περίμενα. Ίσως προσδοκούσα μία περιορισμένη επιτυχία. Τελικά άρεσε τόσο πολύ στο κοινό.
Τι σε ώθησε να γράψεις αυτό το κομμάτι και γιατί αποφάσισες να δώσεις τον ίδιο τίτλο στο δίσκο σου; Λόγω της δύναμης του κομματιού, είναι η απάντηση στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης. Το κομμάτι προέκυψε από το συναίσθημα μιας μικρής απογοήτευσης ότι ίσως οι άνθρωποι ασχολούνται πολύ με πράγματα όχι τόσο σημαντικά. Μερικές φορές πρέπει να κάνεις μερικά βήματα πίσω και να συνειδητοποιήσεις ότι υπάρχουν πολύ χειρότερα προβλήματα στον κόσμο και να νιώσεις ευγνώμων γι’ αυτά που έχεις. Αυτή ήταν η γενική αίσθηση πίσω από το κομμάτι. Και το θεώρησα πολύ δυνατό τίτλο.
«Πολλοί ισχυρίζονται ότι ακούγοντας ένα κομμάτι μπορούν να καταλάβουν αν θα γίνει επιτυχία ή όχι. Στην πραγματικότητα δεν έχει να κάνει με σένα, αλλά με τον κόσμο».
Φήμες λένε ότι ο Elton John σε είχε πάρει τηλέφωνο για να σου εκφράσει το θαυμασμό του. Το επιβεβαιώνεις; Πώς ένιωσες; Νόμιζα πως έκανε πλάκα! Ήταν απίστευτο, ένας τέτοιος καλλιτέχνης να ξοδεύει χρόνο για να σου πει ότι αυτό που κάνεις αξίζει. Οπωσδήποτε μου έδωσε λίγη παραπάνω αυτοπεποίθηση. Ήταν πολύ όμορφο συναίσθημα.
Κι ο Ράσελ Κρόου είναι μεγάλος φαν σου…Ναι, δεν έχει τύχει όμως ποτέ να βρεθούμε. Ήμουν στην Αυστραλία και ήθελε να έρθει στο σοου μας, αλλά δεν μπορούσε γιατί είχε γυρίσματα. Με πήρε τηλέφωνο εκείνη τη μέρα για να μου πει πόσο πολύ ήθελε να παρευρεθεί. Ήταν φοβερό, γιατί είμαι κι εγώ πολύ μεγάλος φαν της δικής του δουλειάς. Μου είπε ότι του αρέσει πολύ η μουσική μου, πως μιλάει συχνά για μένα και πως ευελπιστεί να συναντηθούμε κάποια στιγμή.
Παρά την ως τώρα επιτυχία σου, κρατά ένα πολύ χαμηλό προφίλ. Πώς πιστεύεις ότι θα σε επηρεάσει η επιτυχία στο επόμενο σου βήμα; Δεν είμαι σίγουρος, νομίζω ότι αυτό που έκανες στο παρελθόν είναι κάτι που πρέπει να βάζεις στην άκρη και να φτιάχνεις αυτό που θες. Πρέπει να αλλάζεις, δεν μπορείς να κάνεις για δεύτερη φορά το ίδιο άλμπουμ, θα είναι βαρετό. Όταν φτάσω στο επόμενο βήμα, θα πρέπει να σκεφτώ κάτι τελείως διαφορετικό.
Πότε συνειδητοποίησες ότι μπορείς να τραγουδήσεις; Επίσης, ο τρόπος που τραγουδάς δείχνει πως έχεις ακούσει πολλά blues, υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος καλλιτέχνης που έχεις ως ερμηνευτικό πρότυπο; Ο μπαμπάς μου είχε μεγάλη δισκοθήκη και άκουγα πολύ τους δίσκους του όταν ήμουν παιδί. Άκουγα καλλιτέχνες όπως Τζόνι Μίτσελ, Μάντι Γουότερς και τραγουδούσα πάνω από τους δίσκους. Μετά από χρόνια αποφάσισα να τραγουδήσω σε μία open mic βραδιά και χωρίς να το έχω σκεφτεί ποτέ συνειδητά μου βγήκε αυτός ο blues τρόπος. Κι αυτή νομίζω είναι η σημασία των επιρροών. Το ότι γίνονται ένα με σένα χωρίς καν να το καταλάβεις.
Έχεις άγχος πριν ανέβεις στην σκηνή; Δεν έχω ακριβώς stage fright, αλλά γίνομαι λίγο αγχώδης. Είμαι σε μία κατάσταση όπου «θέλω να το κάνω τώρα», δεν αντέχω την αναμονή. Η τελευταία μία ώρα πριν το live είναι η χειρότερη, εκεί που περιφέρεσαι περιμένοντας. Κάθε τέτοια στιγμή, θέλω πάντα να ανέβω αμέσως στη σκηνή.
Και ποιό θα είναι το τελευταίο πράγμα που θα κάνεις πριν ανέβεις στη σκηνή του Release; Μάλλον, ως συνήθως, θα ακούσουμε λίγη soul όλοι μαζί με την υπόλοιπη μπάντα και θα πιούμε καμιά μπύρα για προθέρμανση.