Ο ήχος τους δε χωράει σε μια απλή περιγραφή. Δεν είναι ακριβώς πειραματικός, αλλά ούτε και ποπ. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι κάνουν αμιγή electronica, αλλά και πάλι δε θα ήταν απόλυτα σωστό. Κανείς δε ξέρει τι σκέφτονταν ακριβώς οι Public Service Broadcasting όταν ξεκίνησαν να δημιουργούν κομμάτια και να πειραματίζονται με… απλά καθημερινά πράγματα, όπως, για παράδειγμα, οπτικόακουστικό υλικό από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Όποιο κι αν ήταν το μυστικό της ιδιαίτερης μουσικής τους πρότασης, φαίνεται πως έπιασε. Αρκετά ώστε να καταφέρουν να κυκλοφορήσουν το ντεμπούτο άλμπουμ τους με τίτλο Inform – Educate – Entertain πέρυσι τον Μάιο δίνιντας μια φρέσκια πνοή στην indietronica που πάσχει πλέον από έμπνευση και δημιουργικότητα. Αν και οι ίδιοι δεν δέχονται ότι αποτελούν το μέλλον οποιαδήποτε σκηνής, φαίνεται ότι έχουν μεγάλη όρεξη και πολλές ιδέες για τη συνέχεια. Ως φυσικό επακόλουθο έρχεται η κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ τους που βρίσκεται προ των πυλών, όμως πριν κι από αυτό θα τους υποδεχθουμε για πρώτη φορά στην Αθήνα το προσεχές Σάββατο 15/11, καλεσμένους της Arte Fiasco στο Six D.O.G.S. Oι J. Willgoose, Esq. & Wrigglesworth – με εμφάνιση που θα έκανε τους απανταχού hipsters να φάνε το μουστάκι τους- είπαν στην Popaganda ότι απλά απολαμβάνουν να κάνουν μουσική με έναν δικό τους ιδιαίτερο τρόπο.
Η κριτική του Alexis Petridis στη βρετανική εφημερίδα Guardian για το ντεμπούτο έγραψαν μεταξύ άλλων για το ντεμπούτο άλμπουμ σας: «Μπορούν να θεωρηθούν περισσότερο μια ιδέα παρά μια μπάντα και είναι λίγο δύσκολο να καταλάβουμε από αυτό το σημείο μέχρι που μπορούν να φτάσουν χωρίς να επαναλαμβάνουν τον εαυτό τους. Προς το παρόν, όμως, το Inform-Educate-Entertain έχει μια ελαττωματική αλλά πολύ συναρπαστική αίσθηση περιέργειας». Θεωρείτε λογική την εκτίμηση; Σας έβαλε σε μια διαδικασία να αποδείξετε τι ακριβώς κάνετε; Eίναι αρκετά δίκαιος ο χαρακτηρισμός «ελαττωματικός». Για να είμαι ειλικρινής, δε νομίζω ότι μας τοποθετεί κάπου διαφορετικά σε σχέση με αντίστοιχα γκρουπ που έχουν κυκλοφορήσει το ντεμπούτο άλμπουμ τους κι έχει πάει σχετικά καλά. Πάντα θα υπάρχει η πίεση του να κάνεις κάτι καινούργιο και να αποφεύγεις την επανάληψη. Σε μερικές περιπτώσεις η σκέψη για το μέλλον μας, ίσως υποδεικνύεται από την έλλειψη φαντασίας στο στιχουργικό κομμάτι αλλά δε μας ενοχλεί. Αυτή είναι η δουλειά μας. Να βρίσκουμε τρόπους για να διατηρούμε τα πράγματα φρέσκα και ενδιαφέροντα, αλλά ταυτόχρονα και κάπως προκλητικά. Με την καλή έννοια.
Επίσης, πολλοί θεωρούν τους Public Service Broadcasting το μέλλον της βρετανικής σκηνής. Αυτό από μόνο του, δεν είναι λίγο περιοριστικό; Μπα, δε νομίζω να μας θεωρεί κανείς κάτι τέτοιο. Δεν αισθανόμαστε ότι ανήκουμε -ή ότι θα ανήκουμε- σε κάποια συγκεκριμένη σκηνή. Λειτουργούμε σε μεγάλο βαθμό έξω από την παραδοσιακή δομή της μουσικής βιομηχανίας. Εμείς οι ίδιοι είμαστε το label, δουλεύουμε με ένα καινούργιο πρακτορείο, ενώ μόλις πρόσφατα υπογράψαμε επίσημο συμβόλαιο. Ακουστήκαμε πρώτα μέσα από το ραδιόφωνο και κερδίσαμε τη θέση μας από τις αντιδράσεις των ακροατών, χωρίς να είμαστε κάποιου είδους «πυροτέχνημα». Αυτό σημαίνει ότι καμία δισκογραφική δεν έχει ξοδέψει μια περιουσία πάνω μας. Το μόνο που μπορεί να μας περιορίσει γενικά είναι η έλλειψη δημιουργικότητας και μουσικής ικανότητας.
Όλα τα πράγματα αυτή την εποχή – μέσα σε αυτά και η μουσική- περνάνε μια φάση νοσταλγίας. Εσείς αποφασίσατε να δημιουργήσετε έναν πιο σύγχρονο ήχο αντλώντας στοιχεία-ηχητικά αρχεία από το παρελθόν. Γιατί; Είναι πολύ απλό. Η μουσική που κάνουμε είναι η μουσική που απολαμβάνουμε, η μουσική που ενδιαφερόμαστε να κάνουμε. Δεν υπήρχε κάποιο μεγαλειώδες, συγκλονιστικό, μεταμοντέρνο σχέδιο, η επαφή με το παρελθόν προέκυψε ακούσια. Δεν έχει σχέση με νοσταλγία -το ότι προσαρμόζουμε ήχους από το παρελθόν στην σύγχρονη εποχή και σε κάποιες περιπτώσεις αλλάζουμε εντελώς την έννοια ή δημιουργούμε παράλληλους ανάμεσα στο παρελθόν και στο σήμερα. Ανακαλύψαμε τα αρχεία του Βρετανικού Κινηματογραφικού Ινστιτούτου, καθώς και τα αρχεία Prelinger, και θελήσαμε να χρησιμοποιησούμε φωνές και χαρακτήρες που ταίριαζαν με τα μουσικά θέματά μας.
Μένοντας σε αυτό, τα δείγματα που χρησιμοποιείτε προέρχονται από τα βρετανικά αρχεία, αλλά οι μελωδίες σας έχουν επιρροές από γερμανικά kraut συγκροτήματα όπως οι Neu. Και οι δύο περιπτώσεις είναι ασυνήθιστες με έναν δικό τους τρόπο. Υπάρχει η ιδανική ισορροπία; Προσπαθούμε να βρούμε την σωστή-πόσο μάλλον την ιδανική! Παρόλα αυτά, δεn πρέπει να παίρνουμε τα πράγματα πολύ στα σοβαρά, ούτε να υπεραναλύουμε. Δεν έχουν όλα λογική εξήγηση και είναι σημαντικό (στη ζωή όπως και στη μουσική) να μπορεί κανείς απλά να τα απολαμβάνει. Δεν υπήρχε κανένας λόγος για να ένα κομμάτι που έχει επηρεαστεί από το krautrock και έχει ως βασικό θέμα το πιο γνωστό βρετανικό αεροπλάνο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου να πετύχει, αλλά τελικά έγινε κι απλά προχωράμε. Θεωρώ ότι προσπαθούμε να διατηρήσουμε την υπέροχη εσωτερική κι εκκεντρική φλέβα που διατρέχει την βρετανική ποπ μουσική όλα αυτά τα χρόνια- με μπάντες όπως οι KLF ή πηγαίνοντας πιο πίσω, οι Beatles κι ο Bowie.
Γιατί αυτή η εμμονή με τα επίκαιρα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου; Έχετε ιστορικό ενδιαφέρον ή ψάχνατε ένα στοιχείο εντυπωσιασμού; Κάποιοι λόγοι που διαλέξαμε το συγκεκριμένο υλικό είναι τελείως ανιαροί και πεζοί. Η κύρια αιτία ήταν ότι θέλαμε να γράψουμε ένα ΕΡ βασισμένο στο υλικό προπαγάνδας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ξέραμε ότι πρόκειται για κάτι που θα μπορούσαμε να φέρουμε στα μέτρα μας στιχουργικά και πως θα καταλήγαμε να έχει περισσότερο νόημα σε σχέση με προηγούμενες, διάσπαρτες προσπάθειές μας. Επίσης, είναι πλεονέκτημα πως το θέμα είναι συναρπαστικό από μόνο του, μας έμαθε πολλά κατά τη διάρκεια δημιουργίας του ΕΡ. Κρατήστε λοιπόν ως συμπέρασμα ότι βασική μας σκέψη ήταν να γράψουμε κάτι με λίγη περισσότερη ουσία και βάθος.
Ποια είναι η διαδικασία παραγωγής κομματιών; Κάποιο συγκεκριμένα που σας δυσκόλεψε λίγο περισσότερο σε σχέση με τα υπόλοιπα; O κόσμος πάντα ενδιαφέρεται να μάθει, κυρίως αν προκύπτει πρώτα το βίντεο ή η μουσική, αλλά για μας προέχει πάντα η μουσική. Συχνά υπάρχει ένα θέμα για το οποίο θέλουμε να γράψουμε, έχουμε μια αόριστη ιδέα για να προχωρήσουμε, οπότε ξεκινάμε «χτίζοντας» τη μουσική και δουλεύοντας πάνω σε μελωδίες. Τα δείγματα προστίθενται στο κομμάτι όταν δομικά έχει τελειώσει, μάλλον όταν είναι κατά 90% τελειωμένο. Και συνήθως παίρνει πολύ καιρό! Από το άλμπουμ μας δυσκόλεψε το “Spitfire”- ήθελε χρόνο για να καταλήξουμε στη μελωδία με την οποία θα είμαστε ευχαριστημένοι.
Οι εμφανίσεις σας χαρακτηρίζονται ως συναυλίες ή παραστάσεις; Iδανικά, λίγο και από τα δύο. Δε θέλαμε ποτέ να εμβαθύνουμε τόσο στη θεατρικότητα ώστε η μουσική να είναι δεύτερη προτεραιότητα και ο κόσμος να ξεχάσει ότι πρόκειται ουσιαστικά για συναυλία. Προσπαθούμε όμως όσο είναι δυνατόν να κάνουμε τις εμφανίσεις μας ενδιαφέρουσες και εντυπωσιακές.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Το δεύτερο άλμπουμ είναι έτοιμο, λέγεται The Race For Space και θα κυκλοφορήσει το Φεβρουάριο της νέας χρονιάς. Είμαστε ενθουσιασμένοι και ανυπομονούμε να το μοιραστούμε με τον κόσμο. Υπάρχουν και μερικές ευχάριστες εκπλήξεις!
Πείτε μου τον ορισμό της έννοιας cool… Xα! Σίγουρα δεν έχει σχέση με εμάς!
Οι Public Service Broadcasting θα εμφανιστούν το Σάββατο 15 Νοεμβρίου στο Six D.o.g.s (Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι,Αθήνα) Opening act: ice_eyes, 22.00.
Εισιτήρια: 12 € (Προπώληση), 15 € (Ταμείο) – Σημεία προπώλησης: Public, Seven Spots, Παπασωτηρίου, ΙΑΝΟΣ, Reload Stores και στο :http://www.viva.gr/