11η Σεπτεμβρίου, και στο θρυλικό υπόγειο των Εξαρχείων τα κλιματιστικά δούλευαν στο φούλ για να υποδεχτούν πρώτα τους δικούς μας Melt Mountain και μετά τους Moon Duo, τους ψυχεδελάδες απο το Σαν Φρανσίσκο που ήρθαν για δεύτερη φορά στην Αθήνα μετά απο δύο χρόνια.
Όπως είπε και ο πληκτράς των Melt Mountain, πάντα είναι λίγο άβολα όταν παίζεις μπροστά σε κόσμο που έχει έρθει για να δει τη μπάντα που σαπορτάρεις, όμως στα σαράντα λεπτά που τους αναλογούσαν έδειξαν να το φχαριστήθηκαν και με το παραπάνω. Γενικά έπαιξαν ροκ χωρίς ταμπέλες που στο τελευταίο κομμάτι με την βοήθεια μιας κατακόκκινης Jaguar έκαναν μια φόλκ ψυχεδελική εισαγωγή ίσα-ίσα για να καλοσωρίσουν ευγενικά τους Moon Duo.
Μετα απο ένα τεταρτάκι των απαραίτητων ρυθμίσεων και χωρίς πολλά-πολλά η Sanae Yamada ως κυβερνήτης στο αεροσκάφος των αερογραμμών Moon Duo έδωσε το ΟΚ στον Ripley Johnson ως συγκυβερνήτη να σπρώξει μπρστά τα throttle της μηχανής και να μας σηκώσει γρήγορα στον αέρα, από το πρώτο κιόλας κομμάτι. Ένιωσα όπως νιώθει κανείς όταν ο πιλότος έχει χάσει χρόνο και μετά την τροχοδρόμηση γκαζώνει αμέσως, ένιωσα την ίδια επιτάχυνση στο πρόσωπο μου, λόγω του ενθουσιασμού για ένα λάϊβ που ξεκινούσε όπως ακριβώς έπρεπε.
Χωρίς drum machine αλλά με κανονικό ντράμερ που φορούσε μπλούζα “ΜΟΝΟ ΘΡΑΣ”, με τους προτζέκτορες να προβάλλουν εκτυφλωτικά, και τα λαμπάκια των πλήκτρων της Yamada να φεγγοβολάνε, οι τρεις τους έπαιξαν δυνατά, μανιπουλάροντας διαρκώς τις απλές σχετικά πεταλιέρες τους – τουλάχιστον οι δύο της εμπροσθοφυλακής.
Ένας τύπος που έμοιαζε σα να ξεπήδησε απο πάρτυ στα οινόφυτα έτρωγε την φράτζα του, άλλοι χόρευαν ανέμελα και χρειάστηκαν 40 περίπου λεπτά για να αρχίσει το κοινό να εκστασιάζεται από τα επιληπτικά visuals, κάνοντας και τη Yamada να χαμογελάει ευχαριστημένη. Το ταξίδι συνεχίστηκε για περίπου μισή ώρα ακόμη, οπότε και η μπάντα κρέμασε τα όργανά της, έφυγε από τη σκηνή, μόνο και μόνο για να επιστρέψει στα γρήγορα για ένα εκρηκτικό ανκόρ που ολοκλήρωσε πανηγυρικά ένα ψυχεδελικό τριπάκι με τα όλα του. Είθε να μας ξανάρθουν.