Στα γρήγορα: Breakthrough δουλειά της Destiny Nicole Frasqueri από το Μπρονξ (που πήρε το ψευδώνυμο Princess Nokia από τα κινητά τηλέφωνα της ίδιας μάρκας που δίνονταν δωρεάν σε όσους τα δικαιούνταν επί προεδρίας Obama). Πρόκειται για ένα mixtape (το τρίτο της κατά σειρά) που διανεμήθηκε από την Rough Trade.
Την ακούσαμε: “I’m an old school hoe with a new school flow” ραπάρει με ζηλευτό delivery η Nokia στο “Receipts” κι αυτή η αίσθηση δίνεται από τα πρώτα λεπτά του δίσκου με το old school “Bart Simpson” που δίνει τη θέση του στο εντελώς new school “Tomboy”. Πρόκειται για ένα καθαρά αυτοβιογραφικό έργο: από τον τίτλο του δίσκου που αποτελεί την ημερομηνία γέννησης της Nokia μέχρι τους στίχους που περιγράφουν όσα ζει στους δρόμους της Νέας Υόρκης (στους οποίους γυρνά από τα 15 που το έσκασε από το ορφανοτροφείο στο οποίο έμενε, με «τρία δολάρια στην τσέπη και 75% μπαταρία στο κινητό») αλλά και όλες τις ανασφάλειές της (“With my little titties and my phat belly /I could take your man if you finna let me” στο “Tomboy”).
Ανασφάλειες που σε στιγμές νιώθεις ότι αντιτίθενται στην φεμινιστική εικόνα που προβάλλει και θα έλεγες ότι είναι σημάδι μιας καθαρά ναρκισσιστικής προσωπικότητας που προβάλλει αντίστροφα τον εαυτό της προκειμένου να αντλήσει μια κάπως επιφανειακή προσοχή. Μίας νέας κοπέλας που ήδη από την εφηβεία ψάχνει τη θέση της στον κόσμο και πλέον δίνει και φωνή σε αυτό, απευθυνόμενη πρώτα και κύρια στον εαυτό της. Όσο την ακούς στο 1992 καταλαβαίνεις ότι είναι ένα κορίτσι που μεγάλωσε στο δρόμο και απέκτησε τσαγανό, που όσο κι αν διατείνεται έμμεσα ότι δεν της αρέσει ο εαυτός της, οπωσδήποτε αντλεί ικανοποίηση από τις κλεφτιές ματιές πάνω της. Που ο τρόπος φυγής της είναι να καπνίζει γενναίες ποσότητες χόρτου αλλά και να τσιλιμπουρδίζει με τις φίλες της (όπως και στο βίντεο του “Bart Simpson”). Που ραπάρει αξιοζήλευτα, αλλά το γεγονός ότι η φωνή της αλλάζει ύφος από κομμάτι σε κομμάτι σε μπερδεύει για το αν πρόκειται απλά για την υιοθέτηση μιας περσόνας ή ότι είναι ακόμα μία πιτσιρίκα που κάθεται με τη βούρτσα μπροστά από τον καθρέφτη. Αυτό βέβαια δεν αποκλείει μία μέρα να την αποκαλέσουμε «νέα Lauryn Hill».
Τρέξε μακριά: Ποιά είναι η Lauryn Hill;
T’ είπες τώρα; «Βάζοντας στη μουσική της ένα κοριτσίστικο flow μιας σκληρής τύπισσας απαλλαγμένης από το macho στοιχείο, κρατά τα beats ερασιτεχνικά και minimal, ακόμη κι όταν φλερτάρουν με το trap». –Noisey
Να τ’ αφήσω; 77/100 –Metacritic