Φίλησα μια γυναίκα
που οι φακίδες της
ερέθιζαν τους γείτονες.
Είχε μια ελιά στον ώμο
που την επιδείκνυε
σαν ένα μετάλλιο ανδρείας.
Τα χείλη της που έτρεμαν
σημαίναν έλα στο κρεβάτι.
Τα μαλλιά της που ξεχύνονταν στη μέση
μιας κουβέντας σημαίναν
έλα στο κρεβάτι.
Μπήκα στο κουρείο μου των στοχασμών.
Ναι, την έκλεψα μέχρι το κρεβάτι θρονιασμένη πάνω
στα τριχωτά μου χέρια —
όμως τα μισάνοιχτα χείλη
σημαίναν δάγκωσε τα μισάνοιχτα χείλη μου.
Ξαπλωμένοι κάτω απ’τα παγωμένα
σεντόνια, Σόνια!
Και τι δεν κάναμε.