Η Κατερίνα Πασπαλιάρη γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ναύπλιο. Η πρώτη της επαφή με την φωτογραφία ήταν όταν απέκτησε τη δική της μινιόν φωτογραφική μηχανή και άρχισε να τραβάει γραφικά τοπία και πορτρέτα της καλύτερης της φίλης. Στα 20 της χρόνια βρέθηκε στο κέντρο της Αθήνας για σπουδές και για να κυνηγήσει το όνειρο της. Μέσα σε ένα χρόνο είχε ήδη την πρώτη της δουλειά ως φωτογράφος σε μουσικά δρώμενα και συναυλίες.
‘’ Το 2009, βρισκόμουν στην Τεχνόπολη στο Γκάζι σε μια συναυλία και τράβηξα μερικές φωτογραφίες για το αρχείο μου. Την επόμενη μέρα μου πρότειναν να δουλέψω ως φωτογράφος σε μουσικά live. Ήμουν πολύ ενθουσιασμένη που η δουλειά μου αναγνωρίστηκε. Παράτησα τη σχολή μου και αφιερώθηκα στην Τέχνη μου.’’
Το ένα έφερε το άλλο, σύντομα απέκτησε γνώσεις, αρκετές εμπειρίες και γνωριμίες και βρέθηκε να είναι βοηθός φωτογράφου σε ελληνικές παραγωγές. (Ο εχθρός μου του Γ.Τσεμπερόπουλου, Poker Face του Χ.Δήμα και Λούφα και Παραλλαγή του Ν.Περράκη)
‘’Η σημαντικότερη στιγμή της καριέρας μου ήταν η πρώτη μου συμμετοχή ως φωτογράφος στην ταινία Χenia του Πάνου Κούτρα που έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ των Καννών και καταχειροκροτήθηκε μετά το τέλος της επίσημης προβολής. Είμαι πολύ περήφανη για αυτή τη δουλειά’’
Η Κατερίνα πριν λίγους μήνες έγινε δεκτή στο τρίμηνο πρόγραμμα του nest media στα πλαίσια του nest of talent το οποίο απευθυνόταν σε ταλαντούχους δημιουργούς στο χώρο του digital και των νέων μέσων.
‘’Εκεί γνώρισα τον Δημήτρη Καλαβρό, ιδρυτή και διευθυντή του TedXAthens, ο οποίος με παρότρυνε να αναρωτηθώ σε τι ήθελα να εστιάσω. Ήξερα αμέσως την απάντηση. Πάντα λάτρευα τα πορτρέτα, όμως αυτή τη φορά θα έδινα μια κινηματογραφική προσέγγιση στο project μου.’’
Έτσι και έγινε! Η Κατερίνα πήρε στα χέρια της την Canon 600d και άρχισε να κλικάρει. Η σύλληψη της ιδέας και το όνομα του νέου project ήρθαν αστραπιαία.
‘’Είμαι πολύ περίεργη, παρορμητική και αυθόρμητη. Πηγή έμπνευσης για εμένα είναι οι ιστορίες των περαστικών όταν βολτάρω στην Αθήνα, οι συζητήσεις φίλων που κάθονται στο διπλανό τραπέζι, όταν πίνω το ποτό μου. Άνθρωποι που δεν γνωρίζω και πράγματα που δεν με αφορούν, μου αφήνουν το περιθώριο να δημιουργήσω τη δική μου πλοκή, χωρίς ποτέ να μάθω το τέλος. Γράφω την δική μου ιστορία. Ήθελα να μπω στη ζωή των άλλων για να δω εάν ήταν τελικά αυτό που φανταζόμουν!’’
‘’Αποφάσισα να κάνω ένα project που θα απεικονίζει την καθημερινότητα μας. Μια μέρα όμως δεν θα αρκούσε για να νιώσω ο,τι βιώνουν οι πρωταγωνιστές μου. Ονόμασα το θέμα 6 nights και έτρεξα στα σπίτια φίλων και γνωστών με σκοπό να αποθανατίσω τις συνήθειες και τις ασχολίες τους, αφιερώνοντας έξι βράδια στον καθένα.’’
‘’Ώρες ώρες ένιωθα τόσο ενοχλητική! Τους ακολουθούσα στις δουλειές τους, στις εξόδους τους, πηγαίναμε μαζί cinema, για φαγητό.”
”Όλοι οι ήρωες του 6 nights με ενέπνευσαν, με έκαναν να αισθανθώ οικεία και να τραβήξω φωτογραφίες που νομίζω πως προκαλούν έντονα συναισθήματα και δίνουν ζωή στην εικόνα.”
Κάποιος που θα ανατρέξει στο tumblr, όπου φιλοξενούνται τα πορτρέτα της Κατερίνας, θα παρατηρήσει ότι τα αντρικά είδωλα είναι περισσότερα από τα γυναικεία, την ρώτησα λοιπόν γιατί συμβαίνει αυτό.
”Παλιότερα αγαπούσα περισσότερο την γυναικεία μορφή. Το ωραίο φύλο με ενέπνεε πάντα. Όταν ερωτεύτηκα είδα το αντρικό πορτρέτο με άλλο μάτι, ήμουν περίεργη να δω τις αντιδράσεις του στον φακό, να φωτογραφίσω την λεπτομέρεια στα χέρια του όταν κινούνται, στο πρόσωπό του, στις εκφράσεις του. Από τότε προτιμάω να φωτογραφίζω άντρες!
Η Κατερίνα θεωρεί ότι τα social media προβάλλουν επιτυχημένα τη δουλειά της αλλά μας αποκαλύπτει ότι προτιμάει κάτι πιο φυσικό. Τουλάχιστον για το συγκεκριμένο project.
‘’Θα ήθελα πολύ να κάνω μια έκθεση για το 6 nights σε έναν χώρο της Αθήνας που θα μπορεί να υποστηρίξει την τέχνη μου. ‘’
”Ο στόχος μου ήταν να προβάλλω την σημασία της οικειότητας. Την γνωριμία, την επαφή, την συντροφικότητα.”
‘’Αγαπημένη μου φωτογράφος είναι η Τamara Lichtenstein, θα ήθελα να ήμουν αυτή!Κόιτα τα ατμοσφαιρικά τοπία, τον έντονο φωτισμό, τα ζωντανά πορτρέτα.’’
