Όταν το 1955, η Grace Kelly, επισκεπτόταν το φεστιβάλ των Καννών για την ευρωπαϊκή πρεμιέρα του The Country Girl /Η Χωριατοπούλα, που αργότερα θα της έφερνε το πρώτο και τελευταίο της Όσκαρ, μάλλον δεν φανταζόταν ότι 59 χρόνια αργότερα το όνομά της θα συνδεόταν ξανά τόσο έντονα με το φεστιβάλ που της έκλεισε ραντεβού με το πεπρωμένο. Και όταν κοβόταν το ρεύμα στο ξενοδοχείο της και η ίδια έψαχνε πανικόβλητη να βρει φόρεμα που να μην χρειάζεται σιδέρωμα, για να προλάβει τη φωτογράφηση στην οποία την είχε καλέσει ο Πρίγκιπας Rainnier III, σίγουρα δεν φανταζόταν ότι ο τρόπος που θα της άλλαζε τη ζωή εκείνο το ραντεβού, 59 χρόνια μετά θα γινόταν αφορμή για να προβληθεί στις Κάννες η πιο σπαρταριστή αθέλητη κωμωδία στην ιστορία του θεσμού.
Βασισμένο σε επιλεγμένα κεφάλαια της ζωής της, το Grace of Monaco του Olivier Dahan, με την Nicole Kidman στο ρόλο του τίτλου, δεν γυρίστηκε βέβαια ως κωμωδία. Όμως τα φαρσικά του συμπτώματα ήταν εμφανή ήδη απ’ το πρώτο teaser που είχε κυκλοφορήσει για την ταινία στα μέσα του περασμένου Σεπτέμβρη. Ένα προωθητικό που ξεδιπλωνόταν σαν καινούρια διαφήμιση της Nicole Kidman για το Chanel Νο. 5, πράγμα λογικό για ταινία του Dahan, που έκανε το όνομά του ως σκηνοθέτης κινούμενων περιοδικών, με την ιλουστρασιόν και απόμακρη εικονογράφηση (και όχι κινηματογράφηση) της ζωής της Edith Piaf στο La Mome /Ζωή σαν Τριαντάφυλλο. Πηγμένο στην απελπιστική γυαλάδα και την πνιγηρή πολυτέλεια της φωτογραφίας, το teaser βάλτωνε ακόμη περισσότερο η μουγκαμάρα της Kidman σε όλη του τη διάρκεια, πράγμα που δεν βοηθούσε να καταλαγιάσει την υποψία ότι η μουσούδα της δεν θα ήταν και ιδιαιτέρως ευλύγιστη στο υπόλοιπο της ταινίας.
Η ταινία σύντομα απέσπασε την αποκήρυξη της βασιλικής οικογένειας του Μονακό, με τους διαδόχους της βιογραφούμενης να εκδίδουν ανακοίνωση στην οποία κατηγόρησαν την παραγωγή ότι επικεντρώνεται σε ένα μόνο κομμάτι της ιστορίας του πριγκιπάτου, μεγαλοποιώντας το χωρίς κανέναν ιδιαίτερο λόγο. Παρ’ ότι όμως ένας συνοδευτικός αφορισμός θα ήταν ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να συμβεί στον Dahan για να πείσει τον ήδη ψιλιασμένο διεθνή Τύπο ότι η ταινία του έχει δοντάκια, όταν ανακοινώθηκε η επιλογή της ως ταινία έναρξης του φεστιβάλ, οι κινηματογραφικoί συντάκτες αναστέναξαν τη συλλογική τους δυσανασχέτηση. Όταν η Βενετία ανοίγει με το Gravity και το Βερολίνο επιλέγει The Grand Budapest Hotel, τι δουλειά έχει μια γυαλιστερή βιογραφία με περιορισμένο δημιουργικό pedigree και εμφανή αγιογραφικό σκοπό;
«Δεν υπάρχει καλό φεστιβάλ Καννών χωρίς την Nicole Kidman», είχε απαντήσει ο διευθυντής του φεστιβάλ Thierry Fremaux, υπερασπιζόμενος την τιμή της καλής του φιλενάδας, και διευκρινίζοντας ότι «είναι μια τέλεια ταινία για να ανοίξει το φεστιβάλ: διαδραματίζεται στην γαλλική Ριβιέρα κι είναι μια γκλαμουράτη ταινία, κυρίως χάρη στην Nicole Kidman». To slot της ταινίας έναρξης, άλλωστε, είναι κατ’ εξοχήν χαρτί δημοσίων σχέσεων για το φεστιβάλ των Καννών, με ταινίες έναρξης όπως το Fanfan la Tulip /Φανφάν ο Τουλίπας, το Robin Hood /Ρομπέν των Δασών και το animated Up /Ψηλά στον Ουρανό να έχουν αποσαφηνίσει επανειλημμένα ότι το φεστιβάλ σοβαρεύεται όχι τη βραδιά της έναρξής του, αλλά το αμέσως επόμενο πρωί.
Τούτη τη χρονιά ο Fremaux μπορεί λιγάκι να το παράκανε, με την Grace of Monaco να διεκδικεί με αξιώσεις τον τίτλο της χειρότερης ταινίας που έχει ανοίξει ποτέ το φεστιβάλ της Κρουαζέτ. Οι κριτικές που ακολούθησαν την πρωινή δημοσιογραφική προβολή της ταινίας, μιλάνε ουσιαστικά για το υστερικό παραλήρημα ενός σκηνοθέτη που περνιέται για πολύ πιο έξυπνος απ’ όσο είναι, και μια ερμηνεύτρια που είναι πολύ μπερδεμένη με το miscasting που καλείται να ισορροπήσει, για να ασχοληθεί να τον βοηθήσει να βρει έναν χαρακτήρα πίσω απ’ το φτιαχτό προσωπείο της πριγκίπισσας που προσπαθεί με μπόλικη καλλιτεχνική ελευθερία να προσεγγίσει το σενάριο. Το δημιουργικό χάος φαίνεται να ενισχύουν φωτογραφία και μουσική επένδυση, δίνοντας το τελευταίο σπρώξιμο που χρειάζεται η ταινία για να κάνει ολομέτωπη βουτιά στον παραφουσκωμένο στόμφο.
Έχοντάς την ήδη τιτλοφορήσει ως instant camp classic, οι κριτικοί άδουν χαράς ευαγγέλια για τον Harvey Weinstein, ο οποίος βρίσκεται εδώ και μήνες στα μαχαίρια με τον Dahan, απειλώντας ακόμη και να στείλει την ταινία κατευθείαν στην TV, για να τον πείσει να του παραδώσει για την αμερικανική αγορά ένα μοντάζ εντελώς διαφορετικό απ’ αυτό που θα προβληθεί στις Κάννες. Ο Harvey κάτι ήξερε προφανώς, και η ήδη εν εξελίξει κατακρεούργηση της ταινίας θα του κάτσει περίφημα σα χαρτί για να επαναδιαπραγματευτεί τόσο την αμοιβή που έχει συμφωνήσει να αποδώσει στη γαλλική παραγωγή, όσο και να κόψει κάνα δυάρι εκατομμύρια απ’ το ποσό που πρέπει να επιστρέψει στους Ινδούς επενδυτές της. Τόσο περίφημα μάλιστα, που ίσως και να κάνει την έκπληξη και να παρασταθεί τελικά στην αποψινή τελετή, όχι για να προγκήξει τον Dahan, αλλά για να του φιλήσει και το χέρι.
Η Popaganda θα δοκιμάζει τιάρες στο Φεστιβάλ των Καννών και θα πίνει τσάι με πριγκίπισσες, χάρη στην ευγενική χορηγία της Aegean Airlines