Ο Σεπτέμβρης έφυγε, τα πρώτα κρύα ήρθαν και μαζί πολλά και ωραία καινούργια και όχι μόνο κομμάτια μας έκαναν να κολλήσουμε. Καθίστε αναπαυτικά, δυναμώστε τα ηχεία και…χουχουλιάστε με τα 10 κομμάτια που ακούσαμε ξανά και ξανά τις τελευταίες δύο εβδομάδες και σας προτρέπουμε να κάνετε το ίδιο:
Μάστορας της lo-fi αισθητικής, ο Ariel Pink στον νέο του δίσκο αποτίει φόρο τιμή στον μουσικό Bobby Jameson με ένα ηχητικό κολάζ μέσα στο οποίο κάνει περάσματα από τους Talking Heads μέχρι το “Video Killed The Radio Star” των Buggles (“Time To Live”). Το πρώτο single “Αnother Weekend” ήταν το ιδανικό soundtrack για τα φθινοπωρινά πρωινά μας.
Από την Αυστραλία με αγάπη, ένα από τα πιο ταιριαστά ντουέτα που έχουμε ακούσει εδώ και πολύ καιρό, εν όψει της κυκλοφορίας του album τους (Lotta Sea Lice, 13/10) μας σερβίρουν φρεσκότατο νέο σινγκλάκι και αποδεικνύουν ότι η Love και ο Cobain δεν είναι οι μόνοι Courtney και Kurt που μετράνε.
Solo καριέρα μετά τους Sonic Youth δεν σημαίνει μόνο Thurston Moore αλλά και Lee Ranaldo ο οποίος κυκλοφόρησε επίσης μέσα στο 2017 δίσκο, το Electric Trim, με αρκετά πιο μεστό και ακουστικό ήχο από ό,τι τον έχουμε συνηθίσει. Το εναρκτήριο κομμάτι του δίσκου μπλέκει την americana με την 60s ψυχεδέλεια και το spoken word και ήδη μας έχει κερδίσει.
Όχι δεν κάναμε throwback στο 2007 αλλά οι Horrors μία δεκαετία μετά από τα ντουζένια τους κυκλοφορούν το album V, αναγεννιούνται από τις στάχτες τους και παίρνουν και τα εύσημα από τον Alexis Petridis. Το closing track του δίσκου είναι πράγματι “something to remember them by”.
Εντάξει, τα τρία πρώτα singles (“American Dream”, “Call The Police”, “tonite”) τα «λιώνουμε» εδώ και καιρό. Αλλά αυτό εδώ το μικρό 9λεπτο έπος σαν να μην πάει πίσω.
Moz, σήκω από το κρεβάτι, έχεις δίσκο να βγάλεις. Ε-ε-έρχεται. Βάλτε τα καλά σας κι ανασκουμπωθείτε!
Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν κι έτσι, εντελώς λιτά και απέριττα με ένα γράμμα, οι Wild Beasts ανακοίνωσαν την διάλυσή τους. So long.
Το να κάνεις έναν πολιτικό και αντικαπιταλιστικό δίσκο χωρίς ούτε μία λέξη μέσα σε αυτόν είναι ένα κάποιο επίτευγμα. Ομοίως, το να κρυφοκοιτάς στα φωτεινά μ’ ένα αίσθημα ελπίδας μέσα από την post rock σκοτεινιά που κατέχεις καλά. In GY!BE we trust.
Με τον ίδιο απροσδόκητο τρόπο που προσγειώθηκε στην δισκογραφία το 2011, έτσι έφυγε και από τη ζωή στα 68 του χρόνια μετά από μάχη με τον καρκίνο. Charles, “the world is going up in flames” αλλά εσύ θα μας κοιτάς από ψηλά στο πάνθεον των μεγάλων.
Ο ηθοποιός που δήλωνε ότι «Παίζει τον εαυτό του όλη την ώρα. Τι άλλο να κάνει;» και εγκατέλειψε τα εγκόσμια, έκανε αυτή την μουσική εμφάνιση στην τελευταία σεζόν του Twin Peaks. Καλό ταξίδι Harry Dean Stanton.