Φτάσαμε αισίως στα μέσα Οκτώβρη και η μία καλή κυκλοφορία έρχεται μετά την άλλη, από acoustic feelgood συνεργασίες (Courtney Barnett, Kurt Vile) μέχρι υποδειγματική ποπ (St. Vincent), κυκλοφορίες που μας αφήνουν πολύ ενδιαφέροντα κομμάτια που παίζουν ήδη ασταμάτητα στο mp3 μας. Υπήρχαν κι άλλοτε ευχάριστες κι άλλοτε δυσάρεστες αφορμές να θυμηθούμε παλαιότερα πράγματα και κάπως έτσι, αυτά τα 10 κομμάτια κυριάρχησαν στα ακουστικά μας το τελευταίο δεκαπενθήμερο:
Στιχουργική αγωνία, post punk καταχνιά, στιβαρά α λα Nick Cave φωνητικά, κιθαριστικά post ξεσπάσματα, απογυμνωμένα τύμπανα. Κάπως έτσι ακούγεται ο νέος δίσκος των Protomartyr (Relatives In Descent) κι ένας από τους καλύτερους του είδους που έχουμε ακούσει φέτος ως τώρα. Το πρώτο single θα σας πείσει.
Και μιας κι αναφέραμε τον…Νικολάκη, άσχημα τα νέα για όσους δεν προμηθεύτηκαν ήδη το εισιτήριό τους για το live των Nick Cave and the Bad Seeds μιας και βγήκε και επίσημα sold out. Και όσοι το μετανιώνουν και όλοι όσοι έχουν το μαγικό χαρτάκι και κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα για το Νοέμβρη σίγουρα είναι…”on fire”. Οπότε ας ακούσουμε το κατάλληλο άσμα που έχει και την χορταστική διάρκεια των 15 λεπτών.
Και από την «παλιοσειρά» της Αυστραλίας σε αυτή της Βρετανίας με τον πάλαι ποτέ frontman των Oasis που παράτησε(;) για λίγο τους τσακωμούς με τον αγαπητό(!) αδερφό του Noel και κυκλοφόρησε το solo ντεμπούτο του (As You Were) στο οποίο όλα είναι προβλέψιμα: μπιτλικές μελωδίες, επιβλητικό κιθαριστικό wall of sound σε ελαφρώς μπαγιάτικο νοσταλγικό πακέτο. Ωστόσο αν ο Lennon άκουγε το παραπάνω track ίσως και να χαμογελούσε ελαφρά.
O Καναδάς έχει αποδείξει φέτος ότι είναι υπολογίσιμη δύναμη στα indie λημέρια κι έτσι κι οι Wolf Parade μας στέλνουν την αγάπη τους από το Μόντρεαλ κι έναν δίσκο (Cry Cry Cry) που «παίζει μπάλα» στο ίδιο γήπεδο με τους φετινούς δίσκους των National (Sleep Well Beast) και των Spoon (Hot Thoughts). Στο παραπάνω highlight track κλείνουν το ένα μάτι στον David Byrne και το άλλο στο Αφεντικό.
To In Rainbows έκλεισε τα 10 του, το (ξανα)ακούσαμε και (ξανα)επιβεβαιώσαμε ότι φιγουράρει στις πρώτες θέσεις με τα καλύτερα albums των Radiohead. Και μιας και πιάσαμε τη δισκογραφία τους, έξτρα δωράκι αυτό το απολαυστικό βιντεάκι όπου ο Μπομπ Σφουγγαράκης αναλαμβάνει να μας τα κάνει λιανά.
Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε με χαρακτηριστική ευκολία ότι πρόκειται για την πιο επιτυχημένη μουσική σύμπραξη των τελευταίων ετών, κάτι που φάνηκε ήδη από τα δύο πρώτα singles του Lotta Sea Lice, “Over Everything” και “Continental Breakfast”. H πρώτη ακρόαση του δίσκου επιβεβαιώνει τα παραπάνω, έχει (επιτυχώς) περισσότερη country από ό,τι θα εικάζαμε και την απολαυστική καυστική πένα που οπωσδήποτε αναμέναμε. Ενδεικτικό στιχουργικό highlight του δίσκου από το παραπάνω track είναι το “What comes first – the chorus or the verse?”.
Πριν κάποιον καιρό δήλωνε ότι έχει έτοιμο υλικό αρκετό για τρεις δίσκους. Μετά κυκλοφόρησε το κομμάτι “New York” και προμήνυε κάτι πολύ καλό. Τώρα κυκλοφόρησε το Masseduction και αποδεικνύει ότι πρόκειται για ένα δίσκο που δείχνει πως πρέπει να γίνεται η καλή ποπ.
Λίγη dream pop αφέλεια, λίγη new wave 80ίλα στα synths, λίγο ζόρικος γυναικείος αέρας στην μουσική παράδοση των 90s, ένα track-εγγύηση στο mp3 μας.
To πνεύμα της Nico κυριαρχεί στο νέο δίσκο της κατά κόσμον Mackenzie Scott (Three Futures) και έχει από folk rock λυρισμό μέχρι krautrock ξεσπάσματα με τις πνευματικές ευλογίες της Patti Smith, όπως στο παραπάνω κομμάτι.
“And for one desperate moment there / He crept back in her memory / God it’s so painful / Something that’s so close / And still so far out of reach.”