La Femme (ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΥΚΑΚΟΣ)
Πόσο ανάγκη έχει η Αθήνα να ξεκουνιέται από ένα τέτοιο ραντεβού στην καρδιά του χειμώνα;
Πόσο ωραία είναι τα φεστιβάλ που διεξάγονται σε διαφορετικούς χωρους και δημιουργούν μια αίσθηση κινητικότητας από σκηνή σε σκηνή; Ακόμα κι αν δεν φοράς κοντομάνικα…
Πόσο μας είχε λείψει αυτή η αίσθηση του back 2 back ημερήσιου ραντεβού, τώρα που έχει επικρατήσει αυτή η μόδα με τα καλοκαιρινά φεστιβάλ να γίνονται σε «σπαστές» ημερομηνίες (άρα να μην είναι και τόσο φεστιβάλ);
φωτό Χριστίνα Μουμούρη
Υπό ποια άλλη συνθήκη, αν όχι τη φεστιβαλική, θα μαζεύονταν 2500-3000 κόσμου σε ένα τέτοιο φεστιβάλ χωρίς προφανείς headliners;
Ήταν η απουσία προφανών headliners, πλην La Femme που το κέρδισαν επί σκηνής, η μεγαλύτερη αδυναμία του #wpf16; Η απουσία ενός κοινά αποδεκτού σημείου αναφοράς;
Ενσαρκώνουν οι La Femme μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία ερωτικής σχέσης με το ελληνικό κοινό; Πόσο σύντομα άραγε θα τους δούμε να παίζουν και σε καλοκαιρινό ελληνικό φεστιβάλ; Με άλλα λόγια, είναι ο επόμενος κρίκος στην αλυσίδα που φτάνει από Puressence μέχρι πια Allah-Las;
La Femme (ΑΝΤΩΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ)
Πόσο εκπαιδευμένο είναι το αθηναϊκό κοινό για να παρακολουθεί «ηλεκτρονικά live»;
Πόσο εκπαιδευμένοι είναι όσοι εκφράζουν δημόσια (ραδιόφωνο, τύπος, sites κτλ.) τη γνώμη τους για «ηλεκτρονικά live» και πόσοι/πόσο μπορούν να εξηγήσουν με κάτι περισσότερο από «ένας κύριος πάνω στην σκηνή πατάει κάτι κουμπάκια» τι κάνει ο καλλιτέχνης;
Zomby (ΜΑΡΙΖΑ ΚΑΨΑΜΠΕΛΗ)
Βέβαια, αν το live του Zomby εξηγούταν με το minimum ως «προηχογραφημένα + live sampling + εφέ» πώς θα απολαμβάναμε να διαβάζουμε νεολογισμούς περί «live dj set»;
Βλέποντας όμως, π.χ. τον Vatican Shadow, μπορείς να αποφύγεις την ερώτηση πόσο live είναι άραγε αυτό το act που ο performer αφήνει τη μουσική να παίζει και «τραμπουκίζει» όσους τον σημαδεύουν με τα smartphones τους;
Ήταν ο(ι) Forest Swords η πιο ολοκληρωμένη ηλεκτρονική μουσική πρόταση του διημέρου που δίνει κι απαντήσεις στο παραπάνω #LiveNotLive debate;
Forest Swords (DIANA KALIMERI)
Καταλαβαίνουμε τους περιορισμούς και ότι το πρόγραμμα ενός φεστιβάλ είναι σαν τον κύκλο που δεν τετραγωνίζεται, αλλά ο Zomby στις 22.00 και ο Vatican Shadow στις 20.45 να παίζουν στα ορεινά των bpm, βοήθησαν ή κατέστρεψαν την κλιμάκωση της κάθε βραδιάς;
Το 1980, όταν ο Blaine L. Reininger (μαζί με τον Steven Brown) σύστηνε τους Tuxedomoon στο Σαν Φρανσίσκο ως post punk απόβλητους, θα φανταζόταν ποτέ ότι 36 χρόνια μετά θα έπαιζε ως κορυφαίο act το ντεμπούτο άλμπουμ τους Half Mute σε ένα φεστιβάλ στην Αθήνα (της οποίας θα ήταν μόνιμος κάτοικος πια) που αντιπροσώπευε τον φρέσκο αστικό ήχο της δεύτερης δεκαετίας της τρίτης χιλιετίας;
Tuxedomoon (DIANA KALIMERI)
Αν πάτε σε μια κοινωνική εκδήλωση, ας πούμε σε ένα πάρτυ, κι έρθει κάποιος και σας ρωτήσει γιατί δεν ήρθατε με την κοπέλα ή το αγόρι που είχατε πριν από 20 χρόνια, αξίζει να του δώσετε την ίδια απάντηση με αυτή που θα σας έδινε ο Richard Fearless αν του κάνατε το παράπονο ότι δεν έπαιξε το “Aisha” από το σωτήριον έτος 1999; Ή «κάτι από τα παλιά»;
Είναι όμως το live show που συνοδεύει το φετινό άλμπουμ των (του) Death in Vegas κακοσκηνοθετημένο και σε μεγάλα σημεία θεοβάρετο; Από ένα δύσκολο, κάπου μεταξύ drone και techno, φετινό άλμπουμ που προφανώς δεν είχαν καν ακούσει τα 4/5 της μεγάλης σάλας που δήλωσαν απογοητευμένοι από την εμφάνισή του(ς)…
Θα λειτουργούσαν καλύτερα σχεδόν όλα, πλην La Femme, τα live του main stage σε μικρότερους συναυλιακούς χώρους (ακριβώς γιατί προορίζονται για εκεί);
Death in Vegas (A KID)
Είναι ο Richard Fearless ένας από τους πλέον μονόχνωτους τύπους της σύγχρονης μουσικής βιομηχανίας; Αγέλαστος, ασυγκίνητος, απρόθυμος να κάνει το παραμικρό χατήρι του κοινού;
Άραγε, ο Zomby τελείωσε το δικό του show όταν του τελείωσε κι εκείνο το πιπάκι με το οποίο ασχολιόταν κάτω από την μάσκα (που ολοφάνερα τον εμπόδιζε);
Ath Kids (A KID)
Είναι οι Ath Kids (που πήραν κεφάλια) το πιο τραγανό πράγμα που κυκλοφορεί αυτήν την στιγμή στα, λίγο βαλτωμένα, μουσικά ύδατα της πόλης μας;
Ήταν το μεγάλο λάθος του υπογράφοντα, αλλά και πιθανώς πολλών από σας, ότι χάσαμε τους Babyfather;
Είχατε κι εσείς, εστώ οι 100 που πήγαμε από τόσο νωρίς, την αίσθηση ότι οι τίμιοι νταρκγουεϊβάδες Mueran Humanos, «μαζί στην σκηνή – μαζί και στη ζώη», θα χωρίσουν με μεγάλα δράματα;
Mueran Hermanos (ΑΝΤΩΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ)
Charlotte De Witte vs. Ellen Allien, «σημειώσατε ένα»;
Και τους πολύ δυνατούς Four Owls δεν τους θέλαμε λίγο πιο αργά την πρώτη μέρα Παρασκευή, για να έχουν ζεσταθεί κάπως τα πράγματα;
Optimo, JD Twitch (A KID)
Έμεινε κανείς μέχρι αργά να δει αυτόν τον άγγελο, την Amelie Lens;
Είναι ένας όμορφος χώρος το Hub, για οτιδήποτε άλλο εκτός από μουσικά events;
Πόσα «Μνημόνια μέχρι να σβήσει ο ήλιος» ακούστηκαν απ’ όσους στήθηκαν στην ουρά για να πάρουν τα μπουφάν τους στο κωμικοτραγικό σκηνικό, κάτι σαν παζάρι ρούχων, που στήθηκε μετά το τέλος της δεύτερης μέρας στην κωμικοτραγική γκαρνταρόμπα του main stage;
Οι aficionados τους, δεν περιμέναμε λιιιιίγο πιο εκλεκτικό σετ από τους Optimo;
Στο δίωρό τους, βέβαια, ο JD Twitch και ο JG Wilkes (οι δύο Optimo), έκαναν αυτό που πρέπει να κάνει κάθε παιχταράς DJ για να σβήσει τη χορευτική δίψα των φεστιβαλιστών; Έχετε απορία πώς κρατάς σταθερό banging electro τέμπο, παρεμβάλλεις anthems τύπου “Blue Monday” και περνάς σε φινάλε με drum ‘n’ bass αφού έχεις παίξει Slayer κι αμανέδες; Ρωτήστε τους δύο σκωτσέζους μαέστρους…
Θα ανανεώσει το Plisskën Festival το ραντεβού του για το καλοκαίρι του 2017 τώρα που ξαναπήρε φόρα;