“Πευκοβελόνες” : Η ποίηση ήταν συνήθως ένα ακόμα υποχρεωτικό «μαρτύριο» στη διαδικασία της «μόρφωσης» που παρείχε το ελληνικό σχολείο. Μέχρι το δημοτικό, που το ανθολόγιο έβριθε από εύθυμα και εύληπτα ποιήματα με ζευγαροπλεκτή ομοιοκαταληξία, ο μέσος μαθητής δεν είχε πρόβλημα. Το ανεχόταν στο πλαίσιο του μαθήματος κι εκεί τελείωνε η ενασχόλησή του. Μετά την ενηλικίωση άλλαξαν τα πράγματα. Καλά, ορισμένοι είχαν βρει ενδιαφέρον στην ποίηση και πριν το απολυτήριο λυκείου. Σε κάθε περίπτωση, με την εξαίρεση των ανθρώπων που δε διαβάζουν καθόλου ποίηση, ανεξαρτήτως αιτίας, είθισται κάποιος να έχει έναν αγαπημένο ποιητή ή ποιήτρια. Είτε η ποίηση του συγκεκριμένου είναι καταφύγιο για κάποιες δύσκολες στιγμές, είτε απλώς υπάρχει στο ράφι για να στηρίζει τις «Συνταγές μαγειρικής σε 30΄».
Διονύσιος Σολωμός
Στην πραγματικότητα δεν έχεις κανέναν αγαπημένο ποιητή, απλώς θυμάσαι τον Σολωμό, επειδή έχει γράψει τον εθνικό ύμνο (και μάλιστα χωρίς να το ήξερε τότε ο άνθρωπος, πράγμα που φυσικά αγνοείς) και πρέπει να έχεις κάτι να απαντάς, αν τυχόν σε ρωτήσει κάποιος. Είσαι ο συμμαθητής μας που δεν πρόσεχε ποτέ σε κανένα μάθημα, έπαιρνε 20 μόνο στη γυμναστική και ήταν ο πρώτος που έκλεινε την είσοδο του σχολείου με το λουκέτο, όταν αποφασιζόταν κατάληψη. Κοροϊδεύεις όποιον λέει ότι του αρέσει η ποίηση (και η πεζογραφία, γιατί όχι εξάλλου) και διαβάζεις μόνο Men’s Health και Πράσινη/ Φως/ Ώρα των σπορ. Αν πάλι στ’ αλήθεια το εννοείς, εξήγησέ μου πώς σ’ αρέσει ένας ποιητής που δεν κατόρθωνε ποτέ να ολοκληρώνει τα ποιήματά του. Δηλαδή έκανε μόνος του covers, πριν βγει το ορίτζιναλ κομμάτι.
Κώστας Καρυωτάκης
Σου έχει μείνει το κουσούρι από την εφηβεία και συγκεκριμένα από τη β΄ γυμνασίου κι εκείνο το χορό του σχολείου, που την ώρα που έπαιζε το “Don’t Speak” σ’ έφτυσε ο κρυφός σου έρωτας. Για κακή σου τύχη, την επόμενη μέρα είχατε πρώτη ώρα λογοτεχνία, Καρυωτάκη, κι έμαθες ότι όλο τέτοια νταουνιάρικα έγραφε κι ότι τελικά αυτοκτόνησε. Κάπως έτσι προέκυψε ο θαυμασμός σου γύρω από τον μακαρίτη και τη ζωή του όλη. Η πιο ευτυχισμένη στιγμή της εφηβείας σου ήταν αυτή που αγόρασες το «Φοβάμαι» του Παπακωνσταντίνου για ν’ ακούς στο τέρμα το «Θάνατοοοοοος είν’ οι κάργιες που χτυπιούνταιαιαιαι» (στα όρη, στ’ άγρια βουνά). Η μάνα σου εκείνο το μήνα ήταν με ηρεμιστικά. Το σημείο όπου ταυτίστηκες περισσότερο ήταν αυτό του ανεκπλήρωτου έρωτα με την Πολυδούρη. Έκανες να την πέσεις σε κοπέλα/ αγόρι μια δεκαριά χρόνια (έγινε αφού είχες πιει κάμποσο. Δηλαδή πολύ.) Γκρινιάζεις πολύ, μισείς την Πρέβεζα κι ας μην έχεις πάει ποτέ και πιστεύεις ότι ο μεγαλύτερος villain της ανθρωπότητας ονομάζεται «Ελληνικό Δημόσιο». Στην πραγματικότητα δεν έχεις τάση προς κατάθλιψη. Θα το ήθελες, όμως, πάρα πολύ. Εγώ θα σου έλεγα να μην το εύχεσαι.
Κωνσταντίνος Καβάφης
Αν δε σ’ έχει επηρεάσει η πρόσφατη παράθεση αποσπασμάτων των έργων του στο αθηναϊκό μετρό (δηλαδή αν δεν περίμενες αυτό το γεγονός για να στον θυμίσει), ξέρεις από καλό λάδι (ποίηση εννοώ). Σ’ αρέσει γενικά η λογοτεχνία και ξέρεις ως ένα βαθμό και την ιστορία της (τουλάχιστον της ελληνικής). Τα βράδια στο σπίτι ακούς Miles Davis και πίνεις Samaropetra Κυρ-Γιάννη. Εδώ και τρία χρόνια προσπαθείς να διαβάσεις την ιστορία των Αντιγονιδών και των Σελευκιδών, αλλά όλο και κάτι καινούργιο κυκλοφορεί σε μυθιστόρημα και τα παρατάς τα ιστορικά. Μην έχεις τύψεις, ούτε ο Καβάφης δε θα το ‘θελε.
Γιώργος Σεφέρης
Δε σ’ αρέσουν τα πολλά «ξόμπλια», προτιμάς τα λίγα λόγια και σταράτα, λατρεύεις τον υπαινιγμό ως μέσο έκφρασης και για κανένα λόγο δε θα οδηγούσες ποτέ ρενό κλιό. Βγάζεις μπιμπίκια με τον «λυρισμό», βάζεις πλυντήρια ακολουθώντας ευλαβικά τις οδηγίες από τα ταμπελάκια των ρούχων και τακτοποιείς τους λογαριασμούς των πρώην ΔΕΚΟ σε ντοσιέ.
Οδυσσέας Ελύτης
Μεγάλη φαν των «Δυο Ξένων», από κει έμαθες και το «Μονόγραμμα» κι έπρηζες το γκόμενό σου στο λύκειο με το «μ’ ακούς; για σένα, μόνος, στον Παράδεισο». Σ’ άκουγε μέχρι κάποιο σημείο, μετά σε παράτησε και τα ‘φτιαξε μ’ ένα «λαϊκό» κορίτσι, που άκουγε Χριστίνα Μαραγκόζη και δεν είχε όνειρο να παντρευτεί μια κόπια του (φανταστικού προσώπου) Κωνσταντίνου Μαρκορά. Βασίλισσα της κοινοτοπίας, λατρεύεις τον Κοέλιο, τον Μπουκάι και τις τσαγιερί.
Μανόλης Αναγνωστάκης
Θα έχεις πάντα τύψεις που δεν κατάφερες να γίνεις αριστερός. Θα έχεις πάντα τύψεις που, όταν πέθανε ο Αναγνωστάκης, εσύ ήσουν τριήμερο στην Αίγινα κι έκανες τις βουτιές σου και το έμαθες πέντε μέρες αφότου γύρισες στην Αθήνα. Τα βράδια που βαράς υπερωρίες στη δουλειά (την οποία μισείς), επαναλαμβάνεις από μέσα σου το στίχο «Μας γέρασαν προώρως, Γιώργο, το κατάλαβες;». Εσύ το κατάλαβες σίγουρα, για το Γιώργο αμφιβάλλω.
Νίκος Καζαντζάκης
Σ’ ευχαριστούμε που μας διαβάζεις, Άντζελα Δημητρίου. Φιλιά στην Όλγα.
Κική Δημουλά:
Ήσουν άτυχη στη ζωή σου. Η κλιμακτήριος σου ήρθε νωρίς. Συμβαίνει αυτό καμιά φορά, αλλά κι εσύ δεν έδειξες ιδιαίτερες αντιστάσεις απέναντι στην εισβολέα. Νομίζεις ακόμα ότι οι Iron Maiden είναι σατανιστές. Ακούς Φίλιππο Πλιάτσικα. Φυσικά πας και στα λάιβ του. Ψωνίζεις από τα γυναικεία του Mark’s & Spencer ή απ’ όπου ψωνίζει η μαμά σου ή η θεία σου, που είναι προϊσταμένη πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αγαπημένη σου διασκέδαση, να πηγαίνεις σε θεατρικές παραστάσεις με υποθέσεις που περιλαμβάνουν τουλάχιστον τρεις αποτυχημένους έρωτες, μία αποβολή και δυο βομβαρδισμούς με θύματα γυναικόπαιδα. Βρίσκεις την ευκαιρία να κλάψεις σε τέτοιο βαθμό, ώστε να καλέσουν οι ταξιθέτριες ασθενοφόρο. Θα ήθελες πάρα πολύ να δουλεύεις στο ΙΚΑ, αλλά δυστυχώς δε διορίστηκες ποτέ, οπότε έχεις ακόμα μια αφορμή να κυκλοφορείς με αναίτια νοσταλγικό – θλιμμένο ύφος αλά Ελεονόρα Τουρλουφίδη, από το σαλόνι στην κουζίνα κι απ’ την κουζίνα στην κουνιστή μπαμπού πολυθρόνα. Είσαι κρυφά ερωτευμένη με τον Προκόπη Δούκα. Όταν περιμένεις στην ουρά της οποιασδήποτε τράπεζας γέρνεις το κεφάλι και απαγγέλλεις από μέσα σου τον «Πληθυντικό αριθμό». Φτάνει η σειρά σου κι ακολουθεί ο εξής διάλογος με τον ταμία:
Ανάληψη ή κατάθεση θέλετε;
«Οι νύχτες από δω και πέρα».
Ταμίας: βλέμμα πουλιού του Αρκά.
Νίκος Εγγονόπουλος – Μίλτος Σαχτούρης – Ανδρέας Εμπειρίκος
Είσαι ιδιοκτήτης γκαλερί ή πολυχώρου τέχνης ή καταστήματος οπτικών όπου βρίσκει wearable γυαλιά μόνο η Lady Gaga. Στο σπίτι σου είναι όλα άσπρα, εκτός από τα βάζα, που είναι γκρι ποντικί και τα μαξιλάρια του καναπέ, που έχουν απόχρωση «γκρι του πάγου της Ανταρκτικής». Για να βγει το χρώμα αυτό έκανες ολόκληρο καβγά στον Χυτήρογλου, διότι το αρχικό χρώμα τους σου φαινόταν σαν «του πάγου της Αρκτικής» κι εσύ είχες γίνει έξαλλος. Είσαι πιστός οπαδός του δόγματος «ποίημα είναι όταν δεν το καταλαβαίνει κανείς, αλλιώς πρόκειται για τσιφτετέλι», όπως είχε πει και ο Ηλιόπουλος στην ταινία «Το Δόλωμα». Δεν καταλαβαίνεις το χιούμορ των «Απαράδεκτων». Δε μπορούμε να συζητήσουμε περαιτέρω.
Γιάννης Ρίτσος
Πέραν του ύφους του συχωρεμένου και της ικανότητάς του να μετουσιώνει τα πιο σοβαρά θέματα σε ανεπιτήδευτες διαπιστώσεις και προτροπές, θαυμάζεις βαθιά τη στάση που κράτησε σε όλη τη ζωή του, τους αγώνες του και τη μετριοφροσύνη του. Σκεπτόμενος αυτούς τους αγώνες, προσπαθώντας να κάνεις κι εσύ κάτι, ο,τιδήποτε, μπορεί και να πούλησες μερικούς «Ριζοσπάστες» έξω από το Πολυτεχνείο, να πήγες σε μια σαρανταριά πορείες, να κάθισες σε συναντήσεις «ζυμώσεων» με το κόμμα. Διαχώρισες, όμως, τον άνθρωπο από την πολιτική του ταυτότητα. Πάμε μια μαζί το «Μέρα Μαγιού μου μίσεψες», θα κάνω εγώ τις δεύτερες.
Νίκος Καββαδίας
Έχεις πατέρα ναυτικό ή/ και πλήρη δισκογραφία Βασίλη Παπακωνσταντίνου – Γιάννη Κούτρα. Σ’ αρέσουν τα ταξίδια με το καράβι, οι εξωτικοί προορισμοί και το θωρηκτό Αβέρωφ. Πιο πολύ ως θωρηκτό, λιγότερο ως «Αβέρωφ».
Τηλέμαχος Χυτήρης
Πλημμύρισες και περιμένεις τον υδραυλικό. Από Δευτέρα, τώρα λείπει στο εξοχικό του στο Ζούμπερι. Λυπάμαι, θα βγάλεις το σαββατοκύριακο με τη σφουγγαρίστρα στο χέρι.