Στο σχολείο, και δη στο peak της εφηβείας τα πράγματα είναι ζόρικα αλλά τα όνειρα ζωηρά. Ένα από αυτά σίγουρα ήταν τα αγόρια να θέλουν τη δική τους μπάντα και τα κορίτσια να ψάχνουν αγόρι σε συγκρότημα (με εξαίρεση ορισμένα κορίτσια που ήθελαν να παίζουν και τα ίδια). Και έτσι το 2004, μεταξύ Ολυμπιακών Αγώνων, Euro και λοιπών επιτυχιών, το περιοδικό Schoolήκι επανεμφανίζεται ως Schooligans και ένα χρόνο μετά διοργανώνει το πρώτο φεστιβάλ με μαθητικές μπάντες στην Ελλάδα.
Φέτος, το Schoolwave κλείνει τα 10 και συνεχίζει να προσφέρει την ευκαιρία σε μαθητές (και φοιτητές για δεύτερο συνεχή χρόνο) να πραγματοποιήσουν ένα απωθημένο πολλών: μία live εμφάνιση μπροστά σε χιλιάδες άτομα, μια συμμετοχή σε ένα festival πιο ζωντανό και νεανικό από κάθε άλλο!
Το εορταστικό Σαββατοκύριακο της Αποκριάς λοιπόν, οι 80 μπάντες που «προκρίθηκαν στην 2η φάση», ήρθαν στην Αθήνα για να περάσουν από τις ζωντανές ακροάσεις μπροστά στην κριτική επιτροπή. Η εντολή του Μπάμπη Χαμαλίδη (ενός εκ των διοργανωτών του Schoolwave) ήταν σαφής και ρητή: «Παίξτε σα να είναι μπροστά σας το κοινό, μην σκέφτεστε τους κριτές. Δώστε τον καλύτερό σας εαυτό!» Κι έτσι έγινε παρά το άγχος τους.
Γιατί οι κριτές είναι πράγματι από τους πιο έμπειρους και αναγνωρισμένους διαχρονικά στη μουσική σκηνή της Ελλάδας. Τον Χρήστο Ιωαννίδη, τον καθηγητή- ιθύνοντα νου που έφερε όλους τους μαθητές κοντά στη μουσική, βοηθούν στην επιλογή των μπαντών οι Γιάννης Πετρίδης, Γιώργος Κουμεντάκης, Νίκος Κυπουργός, Χρυσόστομος Μουράτογλου, Vassilikos, Φοίβος Δεληβοριάς και Σάκης Τόλης (Rotting Christ).
Η πρώτη επαφή γίνεται με κάποιες ερωτήσεις που σκοπό έχουν «να γνωρίσουμε καλύτερα τα παιδιά. Ιδιαίτερα για τις μπάντες της επαρχίας, τι δυσκολίες αντιμετωπίζουν στο να κάνουν live, τι μουσική ακούν. Υπάρχουν και κοινωνικές ερωτήσεις, τι τους χαλάει και πόσο εύκολο είναι να κάνουν αυτό που τους αρέσει και εκφράζει στην ηλικία που είναι και στην Ελλάδα που ζουν», μας είπε ο Χρήστος Ιωαννίδης.
Τα μουσικά είδη που έχουν περάσει κατά καιρούς από τις ακροάσεις και τα live του Schoolwave ποικίλλουν. Στις ακροάσεις ακούσαμε από blues, alternative rock μέχρι και progressive ρεμπέτικο ή jazz. Κατά γενική ομολογία, όπως επιβεβαιώνει και ο κ. Ιωαννίδης, το είδος που απαντάται συχνότερα είναι το metal. «Προσπαθούμε να ενθαρρύνουμε όσο περισσότερο μπορούμε όλα τα είδη. Θα ήταν ωραίο να υπάρχουν και συγκροτήματα με ελληνικούς ήχους και στίχους, αρκεί να έχουν και την ανάλογη ποιότητα».
Και ο Vassilikos που συμμετέχει στην επιλογή των συγκροτημάτων από το πρώτο κιόλας festival συμφωνεί και συμπληρώνει πως «τα τελευταία χρόνια το ελληνόφωνο μειώνεται ποσοτικά αλλά σίγουρα όχι ποιοτικά». Ενώ σχετικά με την διακαή αναζήτηση όλων για πρωτοτυπία στα νέα συγκροτήματα σχολιάζει πως «σε μικρές ηλικίες δεν μπορείς να έχεις προσδοκίες να εξελίξουν το είδος. Αλλά ίσως δεν είναι κι αυτός ο σκοπός. Αυτό που βλέπεις και ευχαριστιέσαι είναι η όρεξη και η διάθεση που με τα χρόνια κάπως χάνεται».
Έτσι, μετά από αυτό το γεμάτο μουσική Σαββατοκύριακο, το ραντεβού ανανεώνεται για το καλοκαίρι με το 10ο Schoolwave να ανοίγει τις πόρτες του για όλους μας στο Φάληρο (πιθανότατα στην Πλατεία Νερού ή στο Tae Kwon Do) στις αρχές Ιουλίου. «Δεν μπορώ να σας υποσχεθώ με σιγουριά πολλά πράγματα. Σίγουρα θα είναι ένα τριήμερο γεμάτο μουσική –όπως κάθε χρόνο άλλωστε- και θα εμφανιστούν γνωστοί καλλιτέχνες και μπάντες που έχουν ξεκινήσει από το Schoolwave. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι φτάσαμε στο 10οfestival κρατώντας το χαρακτήρα μας παρά τις δυσκολίες», μου λέει ο Χρ. Ιωαννίδης και επιστρέφει στο studio για να συνεχίσει τις πολύωρες ακροάσεις που θα μας οδηγήσουν επιτέλους στο μουσικό φεστιβάλ- θεσμό των νέων της χώρας.