Ήταν φίλοι πολλά χρόνια, έζησαν πολύ έντονα κάποια πράγματα στη “δικιά τους” γοητευτική Νέα Υόρκη των seventies και δεν μπορούσε να μην του πει καλό ταξίδι με τον δικό της ποιητικό τρόπο. Αυτά είναι μερικά αποσπάσματα από το κείμενο της για τον “δικό” της Λου.
Πως ένιωσε όταν έμαθε ότι ήταν νεκρός:
“Ήμουν στην Rockaway Βeach, η παραλία ήταν άδεια και το κινητό μου χτύπησε. Η κόρη μου μετέφερε τα νέα. Ο Λου Ριντ ήταν νεκρός. Κοντοστάθηκα και πήρα μια βαθιά ανάσα. Τον είχα δει με τη γυναίκα του, τη Λόρι, στην πόλη λίγε μέρες πριν και κατάλαβα ότι ήταν άρρωστος. Όταν με αποχαιρέτησε είδα στα σκούρα μάτια του μια έντονη θλίψη”.
Για τη γνωριμία τους:
“Τον γνώρισα στο Κάνσας Σίτι το 1970. Οι Velvet Underground έπαιζαν δυο φορές το ίδιο βράδυ για πολλές εβδομάδες εκείνο το καλοκαίρι. O κριτικός και φιλόλογος Ντόλαντ Λάιoνς σοκαρίστηκε όταν του είπα ότι δεν τους ήξερα και με έσυρε με το ζόρι σε ένα live τους. Moυ άρεσε να χορεύω και η μουσική των Velvets ήταν ιδανική για χορό”.
Για την συνάντηση στο ασανσέρ:
“Όσο η μπάντα μου μεγάλωνε και έπαιζε διασκευές των τραγουδιών του, ο Λου μου έδινε την ευλογία του. Στα τέλη των 70s ετοιμαζόμουν να φύγω από το Ντιτρόιτ τον πέτυχα στο ασανσέρ του παλιού Gramercy Park Hotel. Κρατούσα ένα βιβλίο με ποιήματα του Ρούπερτ Μπρουκ. Μου πήρε το βιβλίο από τα χέρια και κοιτάξαμε την φωτογραφία του ποιητή μαζί. Τόσο όμορφη, είπε, τόσο θλιμμένη. Ήταν μια στιγμή απόλυτης ειρήνης”.
Για τις εικόνες που της ήρθαν στο μυαλό όταν έμαθε τα άσχημα νέα:
“Καθώς τον πενθούσα κοιτώντας τη θάλασσα, δύο εικόνες ήρθαν στο μυαλό μου. Στην πρώτη είδα το πρόσωπο της γυναίκας του Λόρι Άντερσον. Ήταν ο καθρέφτης του -στα μάτια της μπορείς να δεις την καλοσύνη του, την ειλικρίνειά του, την ευαισθησία του. Στη δεύτερη εικόνα είχα στο μυαλό μου τους στίχους “great big clipper ship” από το αριστουργηματικό του, “Heroin”. Toν οραματίστηκα να περιμένει τη σειρά του για να συναντήσει τις ψυχές των ποιητών που τόσο ήθελε να γνωρίσει. Πριν κοιμηθώ, έψαξα να βρω τι άλλο συνέβη την ημέρα που πέθανε. Την 27 Οκτωβρίου γεννήθηκαν οι Ντίλαν Τόμας και Σίλβια Πλαθ. Ο Λου διάλεξε την ιδανική μέρα να μας αποχαιρετήσει. Την ημέρα των ποιητών, μια Κυριακή πρωί, άφησε τον κόσμο πίσω του”.
