Σε κατάλευκους νησιώτικους τοίχους σαν και αυτόν θα γίνονται οι προβολές.
Σε κατάλευκους νησιώτικους τοίχους σαν και αυτόν θα γίνονται οι προβολές.
Σεμινάρια πάνω στο θέατρο, το σινεμά, τη μουσική, τη φωνή, το χορό και παράλληλα κάμποσες παραστάσεις, συναυλίες και προβολές συνθέτουν το πλούσιο πρόγραμμα της θερινής κατασκήνωσης που μέχρι τις 3 Αυγούστου θα «αλλάξει» το πρόσωπο της Άνδρου. Η Θερινή Κατασκήνωση Παραστατικών Τεχνών ΦΑΜΠΡΙΚΑ ΟΥΤΟΠΙΑΣ θα φιλοξενηθεί στο Αγρόκτημα του Βαγγέλη Παπαδάκη στο Νημπορειό της Χώρας Άνδρου. Ο κορμός της διοργάνωσης στρέφεται γύρω από το κόνσεπτ ενός πλοίου που αναχωρεί από την Ελλάδα του 2014 για ένα ταξίδι με στόχο την ανακάλυψη της εύκρατης νήσου της Ουτοπίας (ποιες είναι οι αποσκευές μας, τι παίρνουμε μαζί μας αφήνοντας πίσω την Άνδρο, την Ελλάδα την Ευρώπη, και ταξιδεύοντας στο μέλλον και στο πουθενά).
Η τελική παρουσίαση ή παράσταση, θα λάβει χώρα στο πλοίο της γραμμής Super Ferry II. Εκεί θα συμμετάσχει όλος ο κόσμος των σεμιναρίων σε μια παράσταση όπου θα αλληλεπιδράσουν και θα συνεργαστούν διδάσκοντες και συμμετέχοντες εν πλω.
Κι αν όλα αυτά ακούγονται κομματάκι «περίεργα», η ηθοποιός Λαρίσα Βέργου (μέλος της διοργάνωσης) έδωσε στην Popaganda τις απαραίτητες διευκρινίσεις.
Τι είναι αυτό που σας έκανε να επιλέξετε το θέμα της Ουτοπίας για την κατασκήνωση και το φεστιβάλ; Η αρχική σύλληψη ανήκει στην ηθοποιό Ειρήνη Δράκου, (έχει ξεχωρίσει από τις έως τώρα εμφανίσεις της με την θεατρική ομάδα ΑΣΙΠΚΑ που από το 2007 έχει συστήσει μαζί με το σκηνοθέτη Δημήτρη Μπίτο) η οποία κατάγεται και έχει μεγαλώσει στην Άνδρο και εν μέρει η όλη ιστορία έχει να κάνει και με το να προσφέρει στο νησί γνώση και εμπειρίες που στερήθηκε η ίδια ως παιδί. Στην πορεία την επικοινώνησε σε ανθρώπους του χώρου που θεώρησε ότι θα μοιραστούν την «τρέλα» της και θα τολμήσουν το ουτοπικό εξ αρχής εγχείρημα, μιας και όλοι μπήκανε με ενθουσιασμό στην υλοποίηση αυτής της ιδέας ξεκινώντας με μηδαμινή χρηματοδότηση απλά και μόνο για την χαρά της δημιουργίας στην φύση και το κίνητρο της δυναμικής διαδικασίας που εξελίσσεται μέσα από δημιουργικές συναντήσεις σε μια καλλιτεχνική κινητή κολεκτίβα που βασίζεται στην αρχή της αλληλεγγύης και της ανταποδοτικότητας. Αποφασίσαμε ότι η κρίση δεν χωράει στην τέχνη και πρέπει να το δούμε όλο το θέμα λίγο διαφορετικά. Το όνομα της Φάμπρικας Ουτοπίας το εμπνεύστηκε η Ειρήνη Δράκου από ένα ζωντανό μνημείο που καταρρέει εντός του φυσικού παραδείσου που το περιβάλλει, στη Βόρεια Άνδρο. Πρόκειται για το παλιό εργοστάσιο μακαρονοποιίας, τη Φάμπρικα του Εμπειρίκου. Εκεί ονειρευόμαστε να συναντηθούμε όλοι οι καλλιτέχνες της Φάμπρικας σε μια παράσταση πάνω σε ποίηση του Εμπειρίκου και κυρίως στο έργο του «Οκτάνα» στο οποίο ο Ποιητής μιλάει για την Ουτοπία.
Με ποιον τρόπο εμπλέκεται το ίδιο το νησί της Άνδρου στο εγχείρημα; Η Φάμπρικα Ουτοπίας είναι μια δυναμική διαδικασία που εξελίσσεται μέσα από δημιουργικές συναντήσεις σε μια Καλλιτεχνική Κινητή Κολεκτίβα. Φέτος το καλοκαίρι ξεκινάει στην Άνδρο μια εργασία πάνω στην Ουτοπία με αφορμή την ιδιαίτερη περίπτωση του νησιού. Εκεί προσκαλούνται καλλιτέχνες αλλά και η τοπική κοινωνία για να συμμετέχουν από κοινού σε αυτό το πείραμα. Θα λειτουργήσει ως Κατασκήνωση Παραστατικών τεχνών που θα φιλοξενηθεί στο Κτήμα του Ευάγγελου Παπαδάκη στο Νημπορειό Χώρας. Η κατασκήνωση αυτή περιλαμβάνει σεμινάρια θεάτρου, χορού, φωνής, μουσικής, κινηματογράφου (σεναρίου),συγγραφής, που βασίζονται στη δωρεάν συμμετοχή των καλλιτεχνών. ‘Όλη η κατασκήνωση θα βασιστεί στην αρχή της αλληλεγγύης και της ανταποδοτικότητας. Από την κατασκήνωση αυτή θα προκύψει ένα Φεστιβάλ με θέμα «Χαίρε Άνδρος». Ο τίτλος είναι από το ομώνυμο ποίημα του Ανδρέα Εμπειρίκου κατεξοχήν υμνητή της Ουτοπίας. Για το λόγο αυτό έχει χαρτογραφηθεί ολόκληρο το νησί με στόχο να λάβουν χώρα διάφορες καλλιτεχνικές δράσεις στη λογική της site specific τέχνης, όπως φωτογραφικές εκθέσεις, συναυλίες, προβολές ταινιών, ντοκιμαντέρ και βιντεοτέχνης πάνω στην Ουτοπία, καθώς και οι παρουσιάσεις της δουλειάς των σεμιναρίων (παραστάσεις, συναυλίες, ανοιχτές πρόβες). Ορισμένες από τις καλλιτεχνικές δράσεις (παραστάσεις και πρόβες) που ήδη προγραμματίζονται θα φιλοξενηθούν στο Γηροκομείο Άνδρου, στους Καταρράκτες της Πυθάρας, στα ελικοδρόμια, σε παλιά ξενοδοχεία, τις κεντρικές αγορές και τις πλατείες, ανοίκιαστα μαγαζιά και ιστορικά κτίρια, παλιές οικείες που η ιστορία κάθε κτιρίου που μας φιλοξενεί και των ανθρώπων που συνδέονται μαζί του θα ενταχθούν στις καλλιτεχνικές μας δράσεις και στην εργασία πάνω στην Ουτοπία. Όλο το υλικό της έρευνας αυτής θα γίνει η βάση ενός έργου σε εξέλιξη με στόχο μια παράσταση που προγραμματίζεται με τη λήξη του Φεστιβάλ στις 3 Αυγούστου. Αυτή η παράσταση θα γίνει εν πλω, στο απογευματινό δρομολόγιο του Supper Ferry II που μας παραχωρείται, και θα έχει τίτλο «Αναχωρώντας από την Άνδρο στις 3 Αυγούστου του 2014 προς αναζήτηση της εύκρατης Νήσου της Ουτοπίας».
Σε ποιους απευθύνεται η κατασκήνωση και το φεστιβάλ; Ουσιαστικά προσκαλούμε τους καλλιτέχνες την κοινωνία και τους επισκέπτες να συμμετέχουν ως συνδημιουργοί σε αυτό το πείραμα.
Στη Φάμπρικα Ουτοπίας συμμετέχουν άνθρωποι που ανήκουν σε πολύ διαφορετικούς επαγγελματικούς χώρους. Πως καταφέρνετε να συνεργάζεστε; Για ένα τόσο ειδικό εγχείρημα αυτό που μας ενώνει είναι η κοινή μας «τρέλα» που τελικά όλοι θέλουμε να την επικοινωνήσουμε με κάποιο τρόπο και άρα φτιάχνοντας μια ομάδα που οι άνθρωποι της προέρχονται από αναγκαστικά διαφορετικούς τομείς για να τα καταφέρουμε σε όλα τα επίπεδα, συνενοούμαστε μέχρι στιγμής μια χαρά. Φυσικά το αποτέλεσμα θα κριθεί στην πράξη, εκεί στο νησί της Άνδρου. Πάντως διαθέτουμε μία ευρεία γκάμα ειδικοτήτων. Έχουμε ηθοποιούς, σκηνοθέτες, χορευτές, εικαστικούς, μουσικούς-συνθέτες, θεατρικούς συγγραφείς, δραματολόγους, ιστορικούς τέχνης, κινηματογραφιστές, σκηνογράφους-ενδυματολόγους,visual artists, λέκτορες.
Ποιοι θεωρείτε πως είναι οι στόχοι του project; Η Φάμπρικα Ουτοπίας όπως λέει και η ίδια η Ειρήνη, βασίστηκε σε μια ανάγκη για συνέχεια της δουλειάς που κάνουνε τα καλοκαίρια σε απομονωμένα νησιά του Αιγαίου και σε μη αστικούς πληθυσμούς, με την Ομάδα ΑΣΙΠΚΑ, δουλεύοντας κοντά στη φύση και εντάσσοντας στη δουλειά τους την τοπική κοινωνία που τους φιλοξενεί κάθε φορά, προσφέροντάς της στο τέλος πάντα μια παράσταση. Η βασική ανάγκη δηλαδή και ο στόχος, είναι η δημιουργία ενός σύγχρονου ανεξάρτητου «μπουλουκιού» που θα ταξιδεύει, θα ερευνά και θα βιώνει τη δημιουργική πολυτέλεια. Έτσι προέκυψε η ιδέα της Φάμπρικας Ουτοπίας ως ένα καλλιτεχνικό καραβάνι που θα ταξιδεύει με στόχο την έρευνα πάνω στην καθημερινότητα, τη σύγχρονη ζωή κάθε τόπου αλλά και τη μελέτη διαφορετικών πολιτισμών, παραδόσεων, προφορικής κουλτούρας ή ιστορικού ντοκουμέντου, με σταθερό ερευνητικό ενδιαφέρον τη διερεύνηση αφηγηματικών τρόπων. Ήδη μετά από «ουτοπικές» προσκλήσεις που στείλαμε ακόμα και στο εξωτερικό, ανακαλύψαμε πως και εκεί έξω υπάρχει κόσμος που σκέφτεται σαν και εμάς και σε αυτό το πρώτο εγχείρημα θα φιλοξενήσουμε τον Σουηδό Christofer Bocker ο οποίος ανήκει στο δυναμικό του θεάτρου της Eva Bergman (κόρης του Ingmar Bergman) και έρχεται με μεγάλο ενθουσιασμό.