Aχ αυτά τα «ξωτικά» από τις σκανδιναβικές χώρες… Με κρυστάλλινες αιθέριες φωνές, ξανθα μαλλιά και λεπτά χαρακτηριστικά… Το συγκεκριμένο ονομάζεται Ane Brun, μας το σύστησαν οι Madrugada πριν από σχεδόν δέκα χρόνια, και δεν βλέπουμε την ώρα μέχρι να ανέβει στη σκηνή του Gazarte και να μας αφήσει άλαλους με την καθηλωτική (αν κρίνουμε από τα διάφορα βίντεο στο youtube) ερμηνεία της.
Η μουσική πώς μπήκε στη ζωή σου; Η μητέρα μου είναι μουσικός και δασκάλα μουσικής, οπότε είχαμε πολύ μουσική στο σπίτι. Έμαθα λίγο πιάνο στα εφηβικά μου χρόνια, αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα να γίνω μουσικός πριν να γίνω 21, οπότε κι άρχισα να παίζω κιθάρα και να τραγουδώ μπροστά σε κοινό. Ήταν λοιπόν αρκετά αργά. Δεν είχα συνείδηση της φωνής μου μέχρι που ήμουν αρκετά μεγάλη, απλώς τραγουδούσα όλη την ώρα, επειδή έτσι κάναμε στο σπίτι.
Και τι ήταν αυτό που έστω κι αργά, πυροδότησε την απόφασή σου να ασχοληθείς αποκλειστικά με τη μουσική; Μου χάρισαν μια κιθάρα για τα Χριστούγεννα όταν ήμουν 21.. Έτσι άρχισα να παίζω τραγουδώντας, κι ύστερα από ένα δύο χρόνια, ήταν μια από τις πρώτες φορές στη ζωή μου που κάτι με είχε απορροφήσει 100%. Έπαιζα όλη την ώρα. Άρχισα να γράφω δικά μου τραγούδια. Αλλά μου πήρε κάποια χρόνια μέχρι να συνειδητοποιήσω πως η μουσική θα είναι η δουλειά μου, γιατί σπούδαζα στο Πανεπιστήμιο, γλώσσες και νομικά. Τελικά μετά το πρώτο έτος κατάλαβα πως δεν ήθελα να σπουδάσω νομικά. Πρέπει να ήμουν γύρω στα 25 όταν άρχισα να δίνω συναυλίες, και τότε σκέφτηκα πως ίσως αυτό πρέπει να κάνω στην πραγματικότητα. Κι όταν βγήκε το πρώτο άλμπουμ το 2003, τότε συνέβησαν όλα κι έγινε full-time job!
Δεν ήταν λοιπόν ότι είδες μια συναυλία ή άκουσες ένα δίσκο και είπες «να, αυτό θέλω να κάνω». Ήταν κάτι πιο σταδιακό. Από μικρή είχα μεγάλη συλλογή δίσκων και δούλευα σε δισκάδικα τα χρόνια των σπουδών μου. Ήμουν πάντα πολύ φανατική ακροάτρια, αλλά η μαμά μου ήταν αυτή που τραγουδούσε στη σκηνή, εγώ δεν έβλεπα τον εαυτό μου να το κάνει αυτό μέχρι που μεγάλωσα κάπως…
Να λοιπόν που έχουμε αρκετά κοινά, μια που κι εγώ έχω μεγάλη συλλογή δίσκων και δούλευα σε δισκάδικο! Και τι μουσική άκουγες τότε; Νομίζω πως είχα παράξενα γούστα για την ηλικία μου. Εντάξει, μου άρεσε η Madonna, ο Prince, ο Michael Jacksonμ οι Eurythmics, τέτοια πράγματα, αλλά άκουγα επίσης πολύ τζαζ και κλασική, και μετά την εφηβεεία μου άρχισα να ακούω περισσότερο ηλεκτρονική και dance μουσική. Την κιθαριστική μουσική και τους τραγουδοποιούς δεν τους ανακάλυψα παρά όταν έγινα 20. Περίπου σε αυτή την ηλικία άρχισα να ακούω το Blue της Joni Mitchell. Και μετά από αυτό άρχισα να ανακαλύπτω τους άλλους καλλιτέχνες του είδους.
Νομίζω πως ζείτε στη Σουηδία, έτσι δεν είναι; Ναι, ζω στη Στοκχόλμη.
Αν θυμάμαι καλά, αρχικά μετακομίσατε στην Ουψάλα, και μετά στη Στοκχόλμη. Ακριβώς!
Πόσο διαφορετική είναι η ζωή στη Σουηδία από τη Νορβηγία; Νομίζω πως οι ομοιότητες είναι περισσότερες από τις διαφορές. Πρέπει να είσαι Σουηδός ή Νορβηγός για να διακρίνεις τη διαφορά. Όμως η Στοκχόλμη είναι μια μεγάλη πόλη, διπλάσια από το Όσλο, και το νιώθει κανείς αυτό. Η Σουηδία και η Νορβηγία έχουν πολύ διαφορετική ιστορία. Η Σουηδία ήταν πάντοτε ανεξάρτητη και είναι ένα πολύ μεγάλο έθνος εδώ και αιώνες, ενώ η Νορβηγία έγινε ανεξάρτητη πριν από μόλις εκατό χρόνια. Αυτά έχουν δημιουργήσει διαφορές στην ιδιοσυγκρασία των δύο λαών. Οι γλώσσες βέβαια είναι πολύ όμοιες. Μετακόμισα στη Σουηδία λόγω του αγοριού μου εκείνη την περίοδο. Έμεινα στη Στοκχόλμη επειδή μου αρέσει ως πόλη. Είναι καλό και για τη μουσική μου, γιατί υπάρχει εδώ σημαντική σκηνή. Είμαι εδώ 14 χρόνια, όπως και όλοι οι φίλοι κι οι συνεργάτες μου.
Εγώ προσωπικά σε ανακάλυψα όταν είχατε κάνει το Lift me με τους Madrugada. Έχω ακούσει πως οι Madrugada είναι πολύ γνωστοί στην Ελλάδα.
Ναι, πράγματι, είναι δημοφιλέστατοι. Πώς ήταν λοιπόν η συνεργασία σου μαζί τους; Επρόκειτο τότε να κάνω ένα άλμπουμ με ντουέτα, το Duets. Και μου άρεσε πολύ η φωνή του Sivert. Είχα ακούσει ένα E.P. τους τότε, το Deadend Mind, που ήταν ακουστικό. Και σκέφτηκα πως θα ήθελα να κάνω κάτι με τη φωνή του Sivert, οπότε τους ρώτησα. Συναντηθήκαμε στη Στοκχόλμη, ακούσαμε κάποια ακυκλοφόρητα τραγούδια τους, και θυμάμαι πως όταν άρχισε ο Sivert να τραγουδάει το «Lift me» κι εγώ έκανα τις αρμονικές, είπα αμέσως: «αυτό είναι! Αυτό θα πούμε!» Το ηχογραφήσαμε στη Στοκχόλμη και τη Νορβηγία, το μιξάραμε και φυσικά δεν είχαμε ιδέα πως θα γίνει τεράστια επιτυχία στη Νορβηγία. Ήταν πολύ διασκεδαστική εμπειρία. Παίξαμε μαζί και στη συναυλία για τα βραβεία Νόμπελ. Τα παιδιά ήταν πολύ γλυκά. Κερδίσαμε ακόμα κι ένα Grammy με αυτό στη Νορβηγία!
Βέβαια οι Madrugada έγιναν θρυλικοί και λόγω του θλιβερού τέλους του Robert Burås λίγα χρόνια αργότερα. Είναι κρίμα που ο θάνατος ενός νέου ανθρώπου είναι συνήθως το υλικό από το οποίο φτιάχνονται οι μύθοι. Έτσι λειτουργούμε οι άνθρωποι, δεν ξέρω γιατί. Είναι παράξενο. Μας είναι πιο εύκολο να τοποθετήσουμε τους ανθρώπους ψηλά όταν αυτοί δεν είναι πια μαζί μας.
Είναι αυτό που έλεγε ο Nick Drake σε ένα τραγούδι του, το «Fruit Tree». Και τελικώς αυτή υπήρξε κι η δική του μοίρα. Εσάς ποια θέματα σας εμπνέουν για τα τραγούδια σας; Έχουν απλά να κάνουν με όσα συμβαίνουν στο μυαλό μου. Τα πρώτα χρόνια που άρχισα να γράφω, είχαν να κάνουν με την απόκτηση της αυτογνωσίας. Έγραφα για όλες τις δοκιμασίες που προέκυπταν. Τις σχέσεις, τη σχέση μου με τον εαυτό μου, το φόβο, τη χαρά, όλα αυτά. Κάποιες φορές και για πράγματα έξω από μένα, που όμως πάντοτε περνούν από μέσα μου. Γίνονται κομμάτι μου, ακόμα κι αν γράφω για κάποιον άλλο. Νομίζω πως στον καινούριο μου δίσκο που θα βγει του χρόνου, υπάρχουν κι άλλες οπτικές. Για μένα, για να γράψεις ένα καλό τραγούδι, πρέπει να γράψεις καλούς στίχους. Άρα πρέπει να νιώσω κάτι. Πρέπει να περάσω μέσα από το δικό μου συναισθηματικό τοπίο για να βρω την κινητήριο δύναμη.
Μια άλλη μουσική σου συνάντηση ήταν με τον Peter Gabriel. Ήταν υπέροχα! Περάσαμε πολύ καλά. Ήμουν μαζί του στο συγκρότημα για την περιοδεία του New Blood. Αν θυμάμαι καλά κάναμε 50 συναυλίες στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη. Απίστευτη εμπειρία, από κάθε άποψη. Είναι πολύ καλός και γενναιόδωρος άνθρωπος. Έμαθα πολλά πράγματα. Έγινα πιο θαρραλέα, απέκτησα περισσότερη αυτοπεποίθηση. Τόλμησα να κάνω περισσότερα πράγματα στη μουσική μου.
Μια φορά κι ένα καιρό είχαμε μια εικόνα για τη ζωή ενός συγκροτήματος σε περιοδεία, η οποία μάλλον δεν υπάρχει πια. Για σένα πώς είναι οι περιοδείες; Είναι διασκεδαστικές; Μοναχικές; Και τα δύο; Δεν είναι μοναχικές, γιατί έχω πάντοτε καλούς ανθρώπους μαζί μου. Δεν έχω παιδιά να με περιμένουν στο σπίτι, αλλά έχω καλούς φίλους κι ένα σύντροφο. Δεν έχω μεγάλη οικογένεια, οπότε νομίζω πως το πιο μεγάλο κοινωνικό γεγονός για μένα είναι η περιοδεία, αφού είμαι με τόσους ανθρώπους μαζί στο λεωφορείο της περιοδείας! Έχει πλάκα, ξέρεις. Νομίζω πως το απολαμβάνω τώρα πολύ περισσότερο από ότι στην αρχή της καριέρας μου, γιατί έχω βρει τον τρόπο που μου ταιριάζει για να το κάνω. Προσπαθώ να πλησιάζει την καθημερινή μου ζωή, να κοιμάμαι καλά, να τρώω καλά και να ασκούμαι λίγο. Και προσπαθώ να μην πιέζω υπερβολικά τον εαυτό μου, γιατί η ενέργεια πρέπει να πηγαίνει στις εμφανίσεις μου. Θέλω στ’ αλήθεια οι εμφανίσεις να είναι όσο καλύτερες γίνεται, οπότε προσπαθώ να είναι κι όλα τα άλλα γύρω τους να είναι όσο καλύτερα γίνεται. Νομίζω πως έχω βρει τον τρόπο να ηρεμώ και να περνώ ποιοτικό χρόνο όταν βρίσκομαι σε περιοδεία. Όλοι όσοι ξέρω που κάνουν πολλές περιοδείες λένε πως όταν φεύγουν από το σπίτι, όλο το στρες εξαφανίζεται, γιατί μπορούν να αφήσουν πίσω τους όλες τις υποχρεώσεις. Πολλοί φίλοι μου λοιπόν κοιμούνται καλύτερα στο λεωφορείο της περιοδείας από ότι στο σπίτι τους! Είναι μια ενδιαφέρουσα ζωή.
Αν μπορούσες να επιλέξεις μια συνεργασία για το μέλλον, ακόμα κι αν πρόκειται για όνειρο, γιατί και τα σχέδιά μας από όνειρα ξεκινούν, με ποιον θα ήταν αυτή; Είναι δύσκολο να πω, γιατί μερικές φορές αυτά τα πράγματα απλώς συμβαίνουν με φυσικό τρόπο. Όταν έχεις ένα τραγούδι και σου έρχεται η ιδέα, ή όταν το πρόσωπο μπαίνει στη ζωή σου και θέλεις να κάνεις κάτι μαζί του – γιατί ξέρεις, έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με τη χημεία… Αλλά θα σου έλεγα όλες αυτές τις παλαιότερες φανταστικές γυναίκες τραγουδοποιούς που άκουγα κάποτε συνέχεια. Αν θα μπορούσα να καταφέρω μια από αυτές να συνεργαστεί μαζί μου, θα ήταν υπέροχο.
Πώς θα είναι το επόμενο άλμπουμ που ήδη ετοιμάζεις,; Είναι λίγο πιο εξωστρεφές από τα προηγούμενα, είναι σαν ένα φυσιολογικό βήμα μετά το τελευταίο, καθώς και μετά τη μεγάλη περιοδεία που έκανα πέρυσι με τους Tonbruket και τη Nina Kinert, έχει λίγο περισσότερο beat και μπάσο από ότι στο παρελθόν. Νομίζω πως θα αναγνωρίσεις τον ήχο μου, αλλά με περισσότερη εξωστρέφεια.
Ane Brun | Songs & Rarities Solo Acoustic Tour
Σάββατο 13 Δεκεμβρίου
Gazarte: Βουτάδων 32-34, Γκάζι, Τηλ. 2103460347
Ώρα έναρξης: 22.00
Τιμές εισιτηρίων:
Προπώληση: Aζώνη: 33€ | Β ζώνη: 25€ | Όρθιοι: €17
Ταμείο: A ζώνη: 36€ | Β ζώνη: 28€ | Όρθιοι: €20
Περισσότερες πληροφορίες εδώ.