Βρισκόμαστε μια ανάσα από την 93η απονομή των Όσκαρ (και μόλις 7 χρόνια από την 100ή – mark your calendars!) και παρόλο που η φετινή κινηματογραφική χρονιά μοιάζει για τους περισσότερους σαν να συνέβη σε ένα echo chamber ή να μην συνέβη καθόλου, το Χόλιγουντ δεν θα μας στερήσει την ευκαιρία να το παρακολουθήσουμε να αυτοβραβεύεται σε άλλο ένα ανίερο, In’n’Out Burger-less ξενύχτι. Παραμένοντας πιστοί στο καθήκον μας, ωστόσο, παρουσιάζουμε τις προβλέψεις μας για τους μεγάλους νικητές, ελπίζοντας και σε κάποιες εκπλήξεις γιατί έχουμε κουραστεί να έχουμε πάντα δίκιο.
Σε μια χρονιά γεμάτη αβεβαιότητα για τα πάντα, αν κάτι παρέμεινε σταθερό αυτό ήταν το status της Χώρας των Νομάδων ως φαβορί στην οσκαρική κούρσα.
Χώρα των Νομάδων
Ξεκίνησε ως φθινοπωρινό festival darling (ακόμα και σε ελληνικό έδαφος, ως ταινία έναρξης στις τελευταίες Νύχτες Πρεμιέρας), έφυγε με βραβεία από όλες τις μεγάλες και μικρές απονομές και μοιάζει να μην πτοείται από κάποιες επικρίσεις που ξεπήδησαν πρόσφατα σχετικά με την πιθανή υποκριτική του στάση απέναντι στον καπιταλισμό έτσι όπως εκφράζεται από την παρουσία του Amazon στην ταινία. Το τίμησαν οι σημαντικές επαγγελματικές ενώσεις της Αμερικής, όπως των σκηνοθετών και των παραγωγών, με εξαίρεση εκείνη των ηθοποιών: εκεί η Χώρα των Νομάδων δεν ήταν καν υποψήφια στην κατηγορία του Καλύτερου Καστ (που ισοδυναμεί με βραβείο καλύτερης ταινίας στη συγκεκριμένη διοργάνωση), με τη Δίκη των 7 του Σικάγο να κερδίζει, αποκαλύποντας ότι το επίκαιρο δικαστικό δράμα του Άαρον Σόρκιν είναι η κοντινότερη απειλή (ειδικά εφόσον οι ηθοποιοί αποτελούν την πλειοψηφία των μελών της Ακαδημίας). Ωστόσο, η αποτυχία αυτής της ταινίας να επικρατήσει σε άλλες απονομές και η συνεχής απομάκρυνσή της από την όποια οσκαρική κουβέντα (καλή ή κακή) φανερώνουν ότι το ουμανιστικό road movie της Κλόε Τζάο, που κέρδισε και στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού, στα BAFTA, παίζει ουσιαστικά χωρίς αντίπαλο.
Η Κλόε Τζάο είναι μια από τις δύο γυναίκες που είναι υποψήφιες στην πρωτοφανή φετινή κατηγορία της σκηνοθεσίας (η άλλη είναι η Έμεραλντ Φένελ του Promising Young Woman). Έχοντας σαρώσει τα πάντα από ενώσεις κριτικών μέχρι Χρυσές Σφαίρες μέχρι Ένωση Αμερικάνων Σκηνοθετών μέχρι BAFTA, ετοιμάζεται μετά από μόλις δύο indie ταινίες απειροελάχιστου budget να γράψει Ιστορία ως η δεύτερη μόλις γυναίκα μετά την Κάθριν Μπίγκελοου και, ως μη λευκή, η πρώτη ασιατικής καταγωγής που θα κερδίσει Όσκαρ Σκηνοθεσίας. Τέτοιοι βαρύγδουποι τίτλοι και μια αναγνώριση που θα την εκτοξεύσει στην κορυφή του Χόλιγουντ μοιάζουν να έρχονται σε κόντρα με τη διακριτική, οικεία ματιά των μέχρι τώρα δημιουργημάτων της, όμως η Τζάο ανήκει ήδη στις big leagues: η επόμενη ταινία της είναι το πολυαναμενόμενο μπλοκμπάστερ Eternals της Marvel, με την Αντζελίνα Τζολί.
Οι δύο κορυφαίες ερμηνευτικές κατηγορίες αποτελούν την πιο εύκολη και την πιο δύσκολη πρόβλεψη της βραδιάς, αντίστοιχα: στον Α’ ανδρικό ρόλο, ο μεταθανάτιος φόρος τιμής στον πρόωρα χαμένο Τσάντγουικ Μπόουζμαν για την τελευταία του εμφάνιση στη Θρυλική Μα Ρέινι είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα αφήσει πίσω καθηλωτικό ανταγωνισμό σαν το βετεράνο Άντονι Χόπκινς στην καλύτερη ερμηνεία του εδώ και δεκαετίες στο The Father και τον Ριζ Άχμεντ που κάνει άθλο ως κωφός ντράμερ στο Sound of Metal.
Τσάντγουικ Μπόουζμαν στη Θρυλική Μα Ρέινι
Όσο για τον Α’ γυναικείο ρόλο, εκεί παίζει ένα free for all που όμοιό του είχε να συμβεί από το 2003, που ήταν η τελευταία χρονιά που τα στατιστικά τρελάθηκαν τόσο πολύ (ενδεικτικά αναφέρουμε ότι ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις είχε κερδίσει στις Χρυσές Σφαίρες και την Ένωση Αμερικανών Ηθοποιών, o Τζακ Νίκολσον στις Χρυσές Σφαίρες και τα Critics’ Choice Awards και τελικά έχασαν κι οι δύο από τον Έντριεν Μπρόντι στον Πιανίστα). Φέτος, οι 4 από τις 5 υποψήφιες (συγνώμη, Βανέσα Κίρμπι, άλλη φορά) έχουν σοβαρή πιθανότητα να κερδίσουν, έχοντας στο ενεργητικό τους τουλάχιστον μια σημαντική νίκη: η Βαϊόλα Ντέιβις κέρδισε στην Ένωση Αμερικανών Ηθοποιών, η Κάρεϊ Μάλιγκαν στα Critics’ Choice Awards και τα Independent Spirit Awards, η Φράνσες ΜακΝτόρμαντ στα BAFTA και η Άντρα Ντέι έκανε τεράστια έκπληξη στις Χρυσές Σφαίρες. Τι θα συμβεί στα Όσκαρ; Κανείς δεν ξέρει.
Κάρεϊ Μάλιγκαν στο Promising Young Woman
Τα πρακτορεία στοιχημάτων πριμοδοτούν την Μάλιγκαν και σίγουρα είχε ανάγκη την προχθεσινή της νίκη στα Indie Spirit για να διατηρήσει την αντίληψη ότι είναι το φαβορί, αν και αυτό δεν επιβεβαιώθηκε από τις ηχηρές της ήττες αλλού. Φαίνεται ότι είναι πολύ νωρίς να κερδίσει η ΜακΝτόρμαντ ένα τρίτο Όσκαρ (και, αν Η Χώρα των Νομάδων πάρει την Καλύτερη Ταινία, ένα αγαλματίδιο θα είναι έτσι κι αλλιώς δικό της αφού είναι συμπαραγωγός), αλλά είναι η πρωταγωνίστρια της πιο δημοφιλούς φετινής ταινίας. Η Ντέι δεν είναι ηθοποιός, δεν άρεσε τίποτα στην ταινία της The United States vs Billie Holiday πέραν της ερμηνείας της και δεν έχει τα στατιστικά στο πλευρό της (δεν έχει κερδίσει κανείς Όσκαρ χωρίς να είναι καν υποψήφιος στην Ένωση Αμερικανών Ηθοποιών). Η Ντέιβις θα γινόταν η δεύτερη μαύρη ηθοποιός με Όσκαρ Α’ Γυναικείου (έχει κερδίσει για Β’ ρόλο στο Fences), αλλά η Θρυλική Μα Ρέινι δεν είναι υποψήφια για Καλύτερη Ταινία, γεγονός που αφήνει αμφιβολίες για το πόσο τελικά αρέσει. Η τελική μας πρόβλεψη (σήμερα, γιατί αλλάζει κάθε μέρα) είναι ίσως η Κάρεϊ Μάλιγκαν, γιατί μια διχαστική, καθόλου Oscar-friendly ταινία σαν το Promising Young Woman παραδόξως άρεσε στην Ακαδημία (το μαρτυρούν οι υποψηφιότητές του στις μεγάλες κατηγορίες) και η ερμηνεία της ήταν ο καταλύτης γι’αυτό.
Το Judas and the Black Messiah δεν θα κυκλοφορήσει επισήμως στις ελληνικές αίθουσες, οπότε το κοινό θα μείνει λίγο ακόμα με την περιέργεια γιατί ο Ντάνιελ Καλούγια έχει σαρώσει όλα τα βραβεία για την ενσάρκωση του επικεφαλής των Μαύρων Πανθήρων, Φρεντ Χάμπτον, και ετοιμάζεται για το πρώτο του Όσκαρ. Πέντε χρόνια μετά την πρώτη του υποψηφιότητα για την breakout εμφάνισή του στο Τρέξε!, θα είναι μια δίκαιη νίκη για το βρετανό ηθοποιό, που δίνει μια ερμηνεία-φωτιά.
Daniel Kaluuya στο Judas and the Black Messiah
Για λίγο καιρό, φαινόταν ότι η Ακαδημία θα έκανε τα στραβά μάτια στην απαισιότητα του Τραγουδιού του Χιλμπίλη για να διορθώσει την αποτυχία της να βραβεύσει την Γκλεν Κλόουζ τις προηγούμενες 8 φορές που ήταν υποψήφια (για καλύτερους ρόλους, κιόλας), αλλά η Κορεάτισσα Γιουν Για-Τσανγκ, σούπερ γιαγιά του Minari, άρπαξε βραβεία από BAFTA και Ένωση Αμερικανών Ηθοποιών και αποτελεί αυτή τη στιγμή φαβορί, συνεχίζοντας το μικρό έρωτα που έχει αρχίσει να σχηματίζεται ανάμεσα σε Ακαδημία και κορεάτικο σινεμά, μετά τον περσινό θρίαμβο των Παράσιτων.
Γιουν Για-Τσανγκ στο MInari
Σενάρια… ποιος τα χρειάζεται όταν έχεις φωτογενείς σταρ και ποπ κορν; Η φετινή σοδειά των υποψήφιων σεναρίων θα μπορούσε να είναι καλύτερη (και να περιελάμβανε κάτι από Never Rarely Sometimes Always, First Cow, Palm Springs ή Σκέφτομαι Να Βάλω Τέλος), αλλά οι τελικές μάχες έχουν ένα ενδιαφέρον: στο διασκευασμένο σενάριο, οι μονομάχοι είναι Η Χώρα των Νομάδων και το The Father (αμφότερα απόντα από τις υποψηφιότητες της κατά τα άλλα πολύ βοηθητικής για τις προβλέψεις Ένωσης Αμερικανών Σεναριογράφων για τεχνικούς λόγους). Αν και ο δρόμος της Χώρας των Νομάδων για την Καλύτερη Ταινία περνάει από μια σεναριακή νίκη, το BAFTA πήγε στο The Father, σε μια επικράτηση που όμως δεν σημαίνει πολλά γιατί η ταινία της Τζάο πήρε όλα τα μεγάλα βρετανικά βραβεία. Ωστόσο, αυτή η κατηγορία δίνει μια εξαιρετική ευκαιρία στην Ακαδημία να επιβραβεύσει το The Father, μια ταινία που συγκλονίζει τους θεατές της και έχει μεταφερθεί έξυπνα από το θέατρο στο σινεμά από τον Φλοριάν Ζελέρ και τον ασύγκριτο Κρίστοφερ Χάμπτον, ειδικά εφόσον δεν μοιάζει να είναι η χρονιά του πρωταγωνιστή Άντονι Χόπκινς.
The Father
Στο πρωτότυπο σενάριο, ο Άαρον Σόρκιν αποτελεί το πιο δυνατό χαρτί της Δίκης των 7 του Σικάγο (που έχει και τη Χρυσή Σφαίρα), όμως η διπλά υποψήφια Έμεραλντ Φένελ του Promising Young Woman έχει το “βαρύ” βραβείο της Ένωσης Σεναριογράφων και μια πολύ ισχυρή στήριξη της ταινίας της στις υπόλοιπες κατηγορίες, που σημαίνει ότι they like her, they really her.
Κατά τα άλλα:
Ο πλανήτης (;) περιμένει (;) με κομμένη την ανάσα (;) να δει αν τελικά η αειθαλής hitmaker Νταϊάν Γουόρεν θα κερδίσει επιτέλους Όσκαρ τραγουδιού με την 12η υποψηφιότητά της για το “Io Sì (Seen)” (αν και αυτό σημαίνει ότι μαζί της θα κερδίσει και η ιταλίδα σούπερ σταρ Λάουρα Παουζίνι), πώς θα αντιδράσουν ο Τρεντ Ρέζνορ και ο Άτικους Ρος όταν χάσουν από τους εαυτούς τους (είναι υποψήφιοι για τη μουσική του Mank και του Soul, με πιο σίγουρο να βραβευτούν για το δεύτερο), αλλά και τι είδους τηλεοπτική απονομή έχει ετοιμάσει ο παραγωγός της βραδιάς, Στίβεν Σόντερμπεργκ, με τη φυσική παρουσία των υποψηφίων και κάποιες καίριες αλλαγές στη δομή της μετάδοσης (για παράδειγμα, οι ερμηνείες των υποψήφιων τραγουδιών υποψήφια τραγούδια θα προβληθούν προκάτ πριν το live.)