Το διάσημο έργο του Shakespeare, ως μία νέα παράσταση εφηβικού θεάτρου από την σκηνοθέτη και θεατροπαιδαγωγό Τζωρτζίνα Κακουδάκη και την ομάδα 4frontal, ανεβαίνει στο θέατρο του Νέου Κόσμου. Ουσιαστικά η παράσταση, με επίσημο συνεργαζόμενο φορέα το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, σε συμπαραγωγή με το Θέατρο του Νέου Κόσμου και υπό την αιγίδα του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Θεατρολόγων και της ομάδας ω²(ομάδα αποφοίτων δραματικής σχολής ωδείου αθηνών), είναι το δεύτερο μερος μιας τριλογίας, που θα παρουσιάζεται κάθε Σάββατο στη σκηνή του Νέου Κόσμου και τις καθημερινές σε σχολεία. Το πρώτο ήταν οι Όρνιθες που παίζεται και φετος σε σχολεία, ενώ από 18 Ιανουαρίου θα ξεκινήσει και το τρίτο μέρος, ο Φάουστ.
Η Τζωρτζίνα Κακουδάκη μας βάζει με το δικό της τρόπο μέσα στο όλο εγχείρημα, τους στόχους, και τις προσδοκίες του. Πρόκειται, όπως μας εξηγεί, για μια τριλογία ουτοπίας για την οποία έχουμε κάνει έρευνα για τη φόρμα και το περιεχόμενο. Ως προς το περιεχόμενο μας απασχόλησαν οι μεγάλες κοσμογονικές τοποθετήσεις που αναφέρονται στην κλασσική εποχή, η αρχαϊκή αναγεννηση και αρχή εμπειριοκρατείας ότι τα πάντα είναι πιθανά, ενώ τελικά έρχεται ο ρομαντισμός με τον Φάουστ όπου φαίνεται ότι κύριος εχθρός και δυστοπία του ανθρώπου είναι ο ίδιος ο εαυτός του. Ως προς τη φόρμα, η ομάδα διάλεξε αυτά τα έργα για να παίζονται παντού – γιατί δεν χρειάζονται τεχνολογία, ρεύμα, δεν έχουν ανάγκη κουστούμια παρά μόνο πάνω στα σώματα των ηθοποιών.
Σε τι διαφέρει, λοιπόν, η εφηβική αυτή παράσταση; «Κύριος άξονας μας είναι οι πλατείες. Αντίστοιχα έχουμε παίξει σε φυλακές, σε Κ.Α.Π.Η., σε αυλές, σε ορφανοτροφεία. Στην ουσία έχουμε ένα θέατρο-βαλίτσα. Ο νέος σε ηλικία θεατής μπορεί να αισθανθεί ότι μπορεί να το κάνει και ο ίδιος, ότι όλο αυτό είναι αποτέλεσμα του μυαλού του, όχι παραγωγής. Το μυαλό μας έχει τη δυνατότητα να δημιουργεί αντιλήψεις, με το σώμα και την ψυχή μας ως εργαλεία. Το θέατρο επομένως υπάρχει επειδή μπορεί το σώμα και η ψυχή να τρέχουν, όχι επειδή κάποιος έλκεται απ’ο αυτό που προβάλλεται».
Η όλη ιδέα τριγυρνούσε στο μυαλό της Τζωρτζίνας εδώ και χρόνια. «Όταν ξεκίνησα την επαφή με τα σχολεία, άρχισα να βλέπω πως μαθητές και καθηγητές αισθάνονται ότι το σχολείο είναι ένα κλειστό σύστημα. Πιστεύω, όμως, ότι μπορεί να ενσωματωθεί ένα ωραίο σύνολο, μπορούν να φτιάξουν κάτι μόνοι τους και μπορεί να υπάρχει διάλογος, να μένει μια ανάμνηση κι έτσι το σχολείο να πλουτίζει». Αυτό που ζωντανεύει την προσπάθεια της ομάδας 4frontal είναι η διάθεση να αλλάξουν τα θεατρικά δεδομένα του σήμερα, η πίστη ότι μπορεί να γίνει τέχνη από μαθητές και σπό καλλιτεχνες που φέρνουν τον προβληματισμό.
Οι παραστάσεις απευθύνονται σε παιδιά της 5ης και 6ης δημοτικού, καθώς και σε γυμνασια και λύκεια. Το κοινό, δηλαδή, είναι καθαρά εφηβικό. «Είναι η ώρα που στον καθένα συμβαίνει να έρχεται αντιμέτωπος με ερωτήματα για στόχους, για το σώμα, για τις σχέσεις, και τα οποία παραμένουν αναπάντητα. Μας απασχολεί η έννοια των μεγάλων διλημμάτων. Η ψυχή του νέου, άλλωστε, αυτό έχει ανάγκη να ακούσει- αισθάνεται μεγαλύτερη οικειότητα για τον κόσμο στον οποίο θα μπει και εμείς θέλουμε να αισθάνεται ότι είναι πιο ευφυής από ένας ενήλικα και ταυτόχρονα ότι δεν είναι και παιδί».
Πώς προσεγγίζεται, όμως, ο Shakespeare για νέες ηλικίες; «Σίγουρα δε γίνεται απλούστευση, η λέξη κλειδί είναι μάλλον η συμπύκνωση. Είναι ένα λαικό θέατρο, με θέματα που ένα ενήλικο κοινό μπορεί να τα βρει βαριά. Ταυτόχρονα βασικό εργαλείο μας είναι το χιούμορ. Πιστεύουμε ότι η κωμική γλώσσα του θεάτρου δίνει πιο γρηγορα ουσιώδη μηνύματα. Όταν ακούς ένα αστείο, γελάς, υπάρχει αυτόματη αντίδραση και αναρωτιέσαι τι στο προκαλεί αυτό».
Αυτό που κάνει ακόμα πιο ιδιαίτερη την παράσταση είναι ότι, κυρίως όταν παίζεται σε σχολεία, μετά το τέλος της ακολουθεί ένα θεατροπαιδαγωγικό πρόγραμμα, μια θεατρική εμψύχωση για τους θεατές. Γίνεται, δηλαδή, ένα διευρυμένο θεατρικό παιχνίδι. Και τα παιδιά προφανώς ενθουσιάζονται. Σε κάποια σχολεία, μάλιστα, όπου οι καθηγητές είναι πιο «υποψιασμένοι», η ομάδα στέλνει υλικό πριν από την παράσταση ώστε να γίνει και μία προετοιμασία. «Έρχονται σε ισότητα με τους ηθοποιούς, δεν τους βλέπουν πια μεγάλους. Για το Όνειρο της καλοκαιρινής νύχτας, εστιάζουμε στα μαθηματικά, σε αλγορίθμους και αυτό γίνεται με σαφή στόχο να συνδέεται το θέατρο με κάτι το οποίο μπορεί να ωφελήσει την κατανόηση των όσων διδάσκονται».
Κύριος στόχος είναι η ομάδα να μοιραστεί κάτι με το κοινό, σε συνθήκες αλληλεγγύης και εμψύχωσης. Σίγουρα είναι μια όμορφη προσπάθεια, με όνειρα και αλήθειες. «Είναι κρίμα να λέμε ότι όλα μας μπλοκάρουν, ότι το θέατρο και το σχολείο είναι χάλια. Πάντα υπάρχει χώρος για καινοτομία όσο υπάρχουν άτομα με δημιουργική διάθεση- το μήνυμα είναι απλό- ΜΠΟΡΕΙΣ».
Κάθε Σάββατο 17:15, Θέατρο του Νέου Κόσμου, Αντισθένους 7 και Θαρύπου, Νέος Κόσμος.