Ο Louis C.K. ήταν πάντοτε ένας «αγωνιστής της ζωής». Από τότε που έκανε τα πρώτα του βήματα στο Μεξικό, αν και γεννημένος στην Ουάσινγκτον, μέχρι και σήμερα που θεωρείται ο κορυφαίος κωμικός της γενιάς του. Εδώ και τριάντα χρόνια, βρίσκεται στο χώρο, περνώντας από το κλασικό αμερικανικό δρομολόγιο της κωμωδίας: Μικρά κλαμπ – Talk Shows – Comedy Specials στο HBO (τα απολύτως κλασικά και απαραίτητα Shameless, Hilarious και Live at The Beacon Theater) – δική του σειρά και καταξίωση. Και τώρα που βρίσκεται στο απόγειο της κωμικής του παραγωγικότητας, φαίνεται πιο «απειλητικός» και πιο οξύς από ποτέ ποτέ. Ή μπορεί πολύ απλά, να ήταν πάντοτε έτσι, και να μην το είχαμε προσέξει. Σίγουρα όμως οι έξυπνες κινηματογραφικές του κινήσεις, όπως η συμμετοχή του στη Θλιμμένη Τζάσμιν του Woody Allen και τον Οδηγό Διαπλοκής του David O. Russell, βοήθησαν αν μη τι άλλο.
Και εσχάτως, ο εκρηκτικός κωμικός μίλησε για όλα στο περιοδικό GQ, το οποίο τον περιγράφει ως: «obliterating genius, an absurd, self-disgusted, generous, horny, inquisitive, belligerent, deep-felt, smart-stupid, bare-naked, vulgar, deeply ruminative, face-fuckingly frank genius» («εξαϋλωτική ιδιοφυία, ένας παράλογος, αυτοσαρκαστικός, γενναιόδωρος, καυλωμένος, διερευνητικός, εχθρικός, εγκάρδιος, δήθεν έξυπνος, γυμός, αισχρός, βαθύτατα σκεπτόμενος, μια γαμημένη ειλικρινής ιδιοφυία»). Η διπλή χρήση της λέξης «ιδιοφυία», δεν είναι καθόλου τυχαία, μιας και ο αρθρογράφος, τη θεωρεί μια από τις επικίνδυνες λέξεις, για τον Louis C.K, που είναι ιδιαίτερα προσεκτικός στη χρήση των λέξεων και αντιπαθεί εκείνες που η σημασία τους έχει ξεχειλωθεί από τη διαρκώς άσκοπη χρήση. Ιδού ο δεκάλογος ενός κωμικού:
1. «Ένα αστείο δεν καταχωρείται ποτέ ως αστείο. Μπορεί το κλείσιμο («punchline») του αστείου να είναι ικανοποιητικό και να κάνει τον κόσμο να γελάσει, αλλά δεν είναι ποτέ η λύση του, ούτε το σταματάει. Και το αστείο συνεχίζεται…»
2. «Όχι, δεν υπήρξα ποτέ αυτοκτονικός τύπος. Αλλά θα ήθελα να είμαι». Και προχωράει στην αναφορά του συναισθηματικού μεταίχμιου και της πρώτης κατάρρευσης που τον χτύπησαν αμφότερα κατά τη δεκαετία του ’90, όταν και νόμιζε ότι έχει την «πιο ευτυχισμένη ζωή στον κόσμο». Πάνω που το σκεφτόνταν, την επόμενη ημέρα στούκαρε τη μηχανή του σε ένα αυτοκίνητο, παραβιάζοντας ένα κόκκινο φανάρι. Το πρωί, πρόσεξε τα πρώτα σημάδια της αραίωσης στα μαλλιά του και από εκεί που έβγαζε 50 δολάρια το live, παίζοντας έως και δέκα τη βραδιά, άρχισε να μην τα βγάζει πέρα οικονομικά.
3. «Δεν είμαι άθεος. Πιστεύω ότι ο Θεός υπάρχει εκεί ψηλά, μας βλέπει και μας έφτιαξε. Απλώς, χέστηκα».
4. Λειτουργεί χωρίς τους μεσάζοντες, αφήνοντας το απόλυτο τίποτα ανάμεσα σε αυτόν και το κοινό. Αφοσιωμένος μέχρι το κόκαλο, στο δικό του site, πουλάει 5 δολάρια το κάθε σόου του, παρακάμπτοντας και στο εμπόριο τους ενδιάμεσους.
5. Μιλώντας για αφοσίωση, είναι θαυμαστό το πώς το έργο του δεν αφορά μόνο την κωμωδία ως μια σκηνική παρουσία, αλλά μια εκ βαθέων αγάπη και απέχθεια προς αυτήν. Γι’αυτό και δεν πας στα stand-up μόνο για κάποια φτηνά γέλια, αλλά και για μια πιο ουσιαστική επαφή με τον προβληματισμό που επιφέρουν τα όσα λέει.
6. Αναφέρθηκε και στην αποτυχημένη, λόγω απόλυσης, ταινία του Pootie Tang, του 2001, όταν και το στούντιο τον έδιωξε και έκανε μια κακή συρραφή των όσων είχαν γυρίσει. «Συνεχώς χειροτέρευε η κατάσταση. Σκεφτόμουν να τα παρατήσω, αλλά μετά από λίγα λεπτά, ένιωθα πως είμαι εδώ. Με άλλα λόγια, δεν υπήρχε διαφυγή από αυτό. Και ήμουν απογοητευμένος που δεν είμαι αυτοκτονικός. Σιχανόμουν να είμαι “εντάξει”».
7. «Αυτή η ψευδής τελειομανία σε παγιδεύει σε επίπονα διλήμματα. Ο κανόνας μου για τη δουλειά, είναι να φτάνεις στο 70%. Αν έχεις αυτή την έγκριση, τότε κάντο. Γιατί όταν φύγει ο πόνος της επιλογής, τότε φτάνεις στο 80%. Και τότε, δουλεύεις. Με τις γνώσεις σου, φτάνεις στο 85% και μετά θα φτάσεις σιγά σιγά και στο 90%, όπου και θα κολλήσεις. Αλλά ποιος στο διάολο νομίζεις ότι είσαι, κανάς Θεός; Είσαι στο 90%, είναι υπέροχο!»
8. (μιλώντας για τις κόρες του): «Όποτε γελάει με κάτι αρκετά σκοτεινό, τότε ξέρω ότι είναι καλό».
9. «Αγαπώ τα αστεία που δεν έχουν λύση, γιατί τα σκέφτεσαι για πάρα πολύ καιρό».
10. «Πρέπει να αγκαλιάσεις τη δυσφορία. Να μπαίνεις σε καταστάσεις που σε κάνουν να νιώθεις άβολα, γιατί μόνο έτσι μαθαίνεις και συντηρείς τις αισθήσεις σου φρέσκιες και ανανεωμένες».