Οι Madrugada νιώθουν ότι η μελαγχολία και η δραματικότητα τους συνδέει βαθιά με το ελληνικό κοινό

Οι Madrugada ανήκουν σε αυτή την ιδιαίτερη κατηγορία καλλιτεχνών που το ελληνικό κοινό θα στηρίξει σε όλα τα δισκογραφικά τους πονήματα και που όσες φορές και αν έρθουν στη χώρα μας, οι εμφανίσεις τους θα γίνουν sold out.

Το νορβηγικό συγκρότημα με τον σκοτεινό ήχο που ακροβατεί μεταξύ κιθαριστικής και ατμοσφαιρικής μουσικής -και κατέχει τη γοητεία της μελαγχολίας- επιστρέφει φέτος στην Αθήνα για να εμφανιστεί στις 25 Ιούνη στο Release Festival, μαζί με τις πρωτοεμφανιζόμενες Wet Leg, τη γυναίκεια μπάντα που σάρωσε στα Grammys και σίγουρα είναι ένα από τα μεγαλύτερα νέα ονόματα στον κόσμο της μουσικής.

Εμείς μιλήσαμε με τον Sivert Høyem, τον Frode Jacobsen και τον Jon Lauvland Pettersen, την παρούσα σύνθεση των Madrugada, λίγο πριν την εμφάνιση τους στην Αθήνα.

Δεν ξέρω αν εγώ ζηλεύω το σκανδιναβικό καλοκαίρι που έχει και μία δροσιά ή εσείς το ελληνικό με τη ζέστη.

Έχουμε έντεκα μήνες χειμώνα και μία μέρα καλοκαιριού. Δεν έχουμε ούτε εμείς Άνοιξη, όπως κι εσείς. Είναι Μάης σήμερα που μιλάμε και στη Νορβηγία χιονίζει!

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με αυτό τον ιδιαίτερο δεσμό που έχετε με το ελληνικό κοινό. Πού αποδίδετε αυτή τη στενή και μακροχρόνια αγάπη μας για εσάς;

Συνέβη από την αρχή, υπήρξε αγάπη και αμοιβαία κατανόηση από τον Οκτώβρη του 2000 που παίξαμε για πρώτη φορά στη χώρα. Μπάντες όπως οι Tindersticks και ο Nick Cave and the Bad Seeds που έχουν μια μελαγχολία, μια δραματικότητα, έχουν κοινό και στην Ελλάδα και στις Σκανδιναβικές χώρες, οπότε υπάρχει μια συνάφεια.

Μας ενώνει το δράμα λοιπόν. Μήπως έχετε κοιτάξει και τα προγράμματα συνταξιοδότησης στην Ελλάδα;

Ωραία ιδέα! Θα μπορούσε να συμβεί…  Αν σκεφτεί κανείς ότι χιονίζει στις αρχές του Μάη στη Νορβηγία, όπως σου είπαμε πριν, το κλίμα και οι άνθρωποι ακούγονται πολύ ελκυστικά κίνητρα.

Παίζετε με τις Wet Leg στο Release Festival. Πιστεύετε ότι χρειαζόμαστε περισσότερες γυναίκες στην κιθαριστική μουσική, όπως αυτά τα κορίτσια;

Τις γνωρίζουμε. Τις είδαμε στο φεστιβάλ του Isle of Wight και έχουν μερικά φανταστικά τραγούδια όπως το Chaise Longue και το Wet Dream. Στη Νορβηγία δεν έχουμε πρόβλημα ποσόστωσης σε κανένα είδος μουσικής, είτε pop ή alternative. Διεθνώς, ίσως υπάρχει. Οι γυναίκες στη Νορβηγία κυριαρχούν στη μουσική και αυτό είναι πολύ καλό. Και στην Αμερική, γυναίκες όπως η Sharon Van Etten και η Phoebe Bridgers, η Brandie Carlile και η Lana de Rey κυριαρχούν στη μουσική και έχουν τεράστιο κοινό. Οπότε το στερεότυπο ότι οι άντρες κυριαρχούν στην κιθαριστική μουσική ευτυχώς αλλάζει.

Είστε φεμινιστές;

Μεγαλώσαμε στα 70s. Μερικοί από εμάς σε αριστερές οικογένειες, οπότε έννοιες όπως ο φεμινισμός και οι προοδευτικές ιδέες ήταν στη ζωή μας από μικρά παιδιά. Ζούμε σε σκανδιναβικές χώρες που κυριαρχεί ο σοσιαλισμός και οι σοσιαλοδημοκρατίες που ήταν πάντα προοδευτικές, οπότε αυτό απαντά την ερώτησή σου νομίζουμε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Υπάρχει η αίσθηση της κοινότητας μεταξύ των καλλιτεχνών στη Νορβηγία;

Εμείς έχουμε οικογένειες τώρα, οπότε δεν βγαίνουμε πολύ για να έχουμε χρόνο να κάνουμε παρέα με άλλες μπάντες. Νομίζω ότι αυτό είναι κάτι που συμβαίνει πιο νωρίς στη ζωή των καλλιτεχνών. Οπότε είναι δύσκολο να το απαντήσουμε, γιατί ξέρουμε κυρίως τους ανθρώπους της ηλικίας μας. Κάποτε στο Oslo υπήρχε το bar Paragraph που πήγαιναν όλοι οι μουσικοί και άκουγαν demos από άλλες μπάντες. Εκείνη την εποχή ήταν φανταστική η σκηνή. Πάντως, καμιά φορά είναι δύσκολο να συγχρονιστείς με την ίδια την μπάντα σου, οπότε φαντάσου με άλλους καλλιτέχνες.

Γιατί μια νορβηγική μπάντα διαλέγει ένα όνομα που προέρχεται από διαλέκτους της Ιβηρικής χερσονήσου;

Σχετίζεται με το bar Paragraph που σου είπαμε πριν. Πηγαίναμε εκεί συνέχεια. Μόλις είχαμε υπογράψει με τη Virgin αλλά δεν είχαμε κανονικό όνομα. Τότε λεγόμαστε οι 6th Generations από την ετικέτα ενός Jim Beam μπουκαλιού ουίσκι που λέει για την απόσταξη. Μιλώντας με έναν μεγαλύτερο φίλο μας, έναν Νορβηγό ποιητή που λέγεται Øystein Wingaard Wolf και ήταν θαμώνας εκεί, μας είπε ότι το Madrugada ήταν η πιο όμορφη λέξη που είχε ακούσει. Και έτσι το διαλέξαμε. Τότε κάναμε πιο ατμοσφαιρική μουσική και ταίριαζε με αυτή την κατεύθυνση. Η λέξη έμοιαζε με το Metallica στο μυαλό μας.

Βάζετε πολιτικά θέματα στη μουσική σας;

Όχι ιδιαίτερα. Με ένα πολύ γενικό τρόπο το κάνουμε. Δεν εστιάζουμε εκεί. Έχει μια ονειρική ποιότητα η μουσική μας, είναι πιο ποιητική.

Η άνοδος της Ακροδεξιάς και όσα συμβαίνουν στον κόσμο επηρεάζουν τη μουσική σας;

Ναι. Ζούμε σε τρομακτικές εποχές. Αν κάποιος είχε ανοιχτά τα μάτια πριν δέκα χρόνια, θα καταλάβαινε ότι πηγαίνει προς αυτή την κατεύθυνση ο κόσμος. Είναι πολύ τρομακτικό το πώς φτάσαμε σε αυτή την κατάσταση τόσο γρήγορα, με την Ακροδεξιά και την εκκλησία να είναι τόσο μεγάλο μέρος του δημόσιου διαλόγου. Επιτίθενται στα δικαιώματα των γυναικών και τόσων άλλων ομάδων. Εμείς μεγαλώσαμε σε περιόδους μεγάλης αισιοδοξίας, και τώρα υπάρχει φόβος. Ζούμε σε μία εποχή που τα γεγονότα δεν είναι γεγονότα, λόγω των fake news, στην εποχή του Πούτιν και του Τραμπ, και όλο αυτό μας κάνει απαισιόδοξους για το μέλλον. Το ΑΙ και τα social media μας τρομάζουν λίγο επίσης, γιατί από πλατφόρμες ανταλλαγής ιδεών, τώρα έχουν εξελιχθεί σε κάτι άλλο.

Η ευημερία της Σκανδιναβίας που έχουμε στο μυαλό μας είναι επίπλαστη ή πραγματική;

Ο πόλεμος του Πούτιν στην Ουκρανία αφύπνισε τα σκανδιναβικά κράτη. Ξαφνικά ενδιαφέρθηκαν για το ΝΑΤΟ. Στη Σκανδιναβία δεν συμμετέχουμε στα δράματα του υπόλοιπου κόσμου, αλλά ο πόλεμος αυτός μας επηρέασε όλους. Ακόμα και στη Νορβηγία οι τιμές έχουν ανέβει δραματικά και οι άνθρωποι δυσκολεύονται με τους λογαριασμούς τους και το ενοίκιο τους, σε σχέση με δύο χρόνια πριν. Οπότε η ζωή στην Σκανδιναβία δεν είναι πια μόνο ευτυχία και ευημερία, όπως πιστεύουν όλοι.

Πώς έχουν εξελιχθεί οι Madrugada στο πέρασμα του χρόνου;

Η δύναμη μας και η αδυναμία μας σαν μπάντα ήταν ότι πάντα είχαμε πολλές διαφορετικές ιδέες. Παρόλο που έχουμε αλλάξει κατά καιρούς σύνθεση, αυτό παραμένει μια σταθερά.

Έχετε περισσότερη αυτοπεποίθηση μετά από τόσα χρόνια σαν μπάντα; Ή έχετε ακόμα το άγχος του hit;

Δεν έχουμε τέτοια άγχη, γενικά. Μας νοιάζει πώς ακούγεται η μουσική μας στο πέρασμα του χρόνου. Το 2019 παίξαμε στα live μας τραγούδια από το πρώτο album μας και είδαμε ότι αντέχουν στον χρόνο. Ήταν η 20η επέτειος του Industrial Silence. Συγκεκριμένα, το Electric ήταν το πρώτο τραγούδι που γράψαμε. Αυτό το tour μας πήγε πίσω στην αρχική μας περίοδο και είδαμε πώς αντιλαμβάνεται ο κόσμος τη μουσική μας μετά από τόσα χρόνια.

Πώς κρατάτε τον ενθουσιασμό και τη δημιουργικότητα ζωντανά στη μπάντα μετά από τόσα χρόνια;

Η μπάντα αλλάζει σύνθεση κατά περιόδους, οπότε τα μέλη που επιστρέφουν έχουν πάντα πολλή όρεξη και ιδέες. Ο Sivert είναι η σταθερά της μπάντας. Το να είσαι μουσικός δεν είναι σαν μία οποιαδήποτε δουλειά. Όταν γράφεις έναν δίσκο, εμπνέεσαι από τον δίσκο και από τη διαδικασία. Η μουσική είναι πάθος και όχι δουλειά. Όταν κάνεις tour γίνεται όλο και πιο διασκεδαστικό με το πέρασμα του χρόνου. Στη μουσική εξελίσσεσαι συνέχεια. Κάποια μέλη μας που είχαν κατά περιόδους συμβατικές δουλειές τους έλειψε η μπάντα και όταν επέστρεψαν ένιωθαν ότι επιστρέφουν σε μια ονειρική δουλειά και το απολάμβαναν περισσότερο. Όταν έχεις οικογένεια και ρουτίνα, και σου δίνεται η ευκαιρία να ξαναγίνεις μουσικός, είναι απλά φανταστικό. Όταν κάνεις διαλείμματα από την μπάντα, απλά θες να γυρίσεις περισσότερο σε κάποια φάση.

Τι κάνετε όταν δεν είστε rock stars;

Κάποια μέλη μας έχουν εστιατόρια, κάποια γράφουν μουσική για το εθνικό θέατρο της Νορβηγίας, άλλοι κάνουν σκι ή jogging, άλλοι κάνουν yoga και προσπαθούν να γράψουν μουσική ενώ ταυτόχρονα είναι stay at home dads. Έχουμε ρουτίνα που αγαπάμε όσο είμαστε στο σπίτι μας και όχι σε περιοδεία.

Πώς διαχειρίζεστε την κριτική; Διαβάζετε αυτά που γράφονται στα social media;

Κάποια μέλη μας δεν έχουν καν social media. Άλλους τους επηρεάζει, γιατί έχουμε δουλέψει σκληρά για τη μουσική μας και αυτό μας κάνει να νιώθουμε ευάλωτοι, οπότε μπορεί ένα κακόβουλο σχόλιο να το πάρει κάποιος προσωπικά. Όταν κάποτε είχαμε πάρει μια κακή κριτική, συναντηθήκαμε να δούμε αν είναι αλήθεια και αν αυτή ήταν εποικοδομητική ή όχι. Μέχρι εκεί. Έχουμε ισορροπία γενικά σαν μπάντα. Γενικά, κάθε κριτική είναι διαφορετική, ανάλογα με το μέρος που γράφεται. Δηλαδή η σκοτεινή πλευρά των Madrugada είναι πιο αγαπητή στην Ευρώπη, αλλά στη Νορβηγία δεν ισχύει αυτό. Ανακαλύψαμε ότι το κοινό στη Νορβηγία θέλει κάτι διαφορετικό από την υπόλοιπη Ευρώπη, οπότε όταν παίζουμε στη χώρα μας αλλάζουμε τα set μας σε πιο κιθαριστικά. Στη χώρα μας δεν τους αρέσουν τα πιο ατμοσφαιρικά τραγούδια που γράφουμε. Ίσως φταίει ότι στη Νορβηγία είμαστε πιο mainstream μπάντα, ενώ στην Ευρώπη μπορούμε να είμαστε σκοτεινοί και μυστηριώδεις (γέλια).