... αν βέβαια καταλάβαιναν χριστό. Αλλά τι να καταλάβουν τα
Το φθινόπωρο που μόλις μας τελείωσε οι σπουδαστές της Δραματικής Σχολής του Ωδείου Αθηνών ταξίδεψαν μαζί με τους καθηγητές τους στη Μόσχα στο πλαίσιο της συνεργασίας που έχει ξεκινήσει μεταξύ του Ωδείου και της περίφημης σχολής του GITIS πιο γνωστής ως Ρωσικής Ακαδημίας Θεατρικών Σπουδών.
Για αυτή την ξεχωριστή εμπειρία που φέρνει τους σπουδαστές σε επαφή με τη σπουδαία θεατρική παράδοση της Ρωσίας μιλούν στην Popaganda ο ηθοποιός Αργύρης Ξάφης και η σκηνοθέτις Ιώ Βουλγαράκη, διδάσκοντες, ενώ ο διευθυντής της σχολής κ. Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης μέσα από δικές του φωτογραφίες και σχόλια αποτυπώνει το κλίμα που επικρατούσε στο ταξίδι.
Ο Αργύρης Ξάφης περνώντας την πύλη του GITIS ένιωσε μια αίσθηση πρώτου έρωτα
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω την εμπειρία μου σε αυτή τη μαγική σχολή του GITIS από την πρώτη μου επαφή με τη χώρα την ίδια. Στη χώρα όπου την ημέρα του εθνικού τους ποιητή- του Πούσκιν- λέγοντας έναν στίχο μπαίνεις δωρεάν στα μέσα μεταφοράς. Όπου η τέχνη έχει κερδίσει τον σεβασμό που της πρέπει. Περνώντας την πύλη της σχολής, βρεθήκαμε σε αυτό ακριβώς που ονειρευόμαστε όταν ξεκινάμε τη σπουδή σε αυτή την τέχνη. Προσήλωση, ησυχία, συγκέντρωση, χώρος και χρόνος για εμβάθυνση και δοκιμή, μια αίσθηση πρώτου έρωτα.
Οι ξύλινες σκηνές του κάθε έτους, τα αποδυτήρια των σπουδαστών, τα εκατοντάδες μικροαντικείμενα – μνήμες δεκάδων δοκιμών, ιστοριών και παραστάσεων είναι οι εικόνες που έχουν μείνει στο μυαλό. Και νεότητα! Χαρά και παιχνίδι. Θα μπορούσα να μιλάω για ώρες και με δεκάδες λεπτομέρειες για αυτή την επίσκεψη, αλλά σημαντικότερο είναι το αποτέλεσμά της.
Ξεκινήσαμε συνεργασία με αυτή τη σχολή, ίσως την κορυφαία της χώρας γιατί συμμεριζόμαστε την ίδια αγάπη για το θέατρο και τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να περάσουμε την γνώση μας στους επόμενους. Έτσι στην τετραετή πια φοίτηση που καθιερώσαμε στο Ωδείο, θα υπάρχει μια παράλληλη συνεργασία έτους προς έτος με το GITIS. Το βασικό για μας, είναι οι νέοι καλλιτέχνες να έχουν μια γερή βάση για να ανατρέψουν στην πορεία τους και όχι το υπάρχον χάος.
Η Ιώ Βουλγαράκη θεωρεί το σύμπαν του GITIS ένα αξεπέραστο εκπαιδευτικό μοντέλο
Για μένα η εμπειρία του ταξιδιού ήταν φορτισμένη συναισθηματικά από την εξής ιδιαιτερότητα: επέστρεφα στον χώρο όπου μέχρι πριν από τρία μόλις χρόνια σπούδαζα, συνοδεύοντας αυτή τη φορά τους δικούς μου πρώτους μαθητές. Άρα είχα και μια προσωπική λαχτάρα, μαζί με αυτήν που μοιραζόμασταν ούτως ή άλλως όλοι μας, για την συνάντηση των παιδιών με αυτό το σύμπαν που λέγεται GITIS. Γιατί πρόκειται για ένα ολόκληρο σύμπαν. Στην σχολή αυτή οι ηθοποιοί και οι σκηνοθέτες μεγαλώνουν μαζί, μαθαίνουν ο ένας χάρη στον άλλον με αποτέλεσμα να αλληλοσυμπληρώνονται και όχι να ανταγωνίζονται οι μεν τους δε. Πρόκειται, κατά την γνώμη μου, για ένα αξεπέραστο εκπαιδευτικό μοντέλο.
Οι μαθητές μας είχαν την ευκαιρία όχι μόνο να δουλέψουν με Ρώσους μαθητές και να δουν δουλειά τους αλλά και να συνομιλήσουν μαζί τους, μεταξύ άλλων και για αυτήν ακριβώς την συνύπαρξη με τους σκηνοθέτες, βλέποντας την εκεί, στην πράξη και όχι θεωρητικά. Το σημαντικότερο σε αυτό το ταξίδι ήταν ίσως πως Έλληνες και Ρώσοι σπουδαστές ανταλλάξανε κάτι. Ήταν σαν να δώσαν μια χειραψία, εμπνευστική και για τις δύο πλευρές, κι αυτό έθεσε τη βάση για μια συνεργασία που ξεκίνησε κι έχει προοπτική μέσα στον χρόνο και στα επόμενα έτη.
Ο Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης μοιράζεται μέσα από ένα φωτογραφικό άλμπουμ την αίσθηση του ταξιδιού