Το 1939, σε μια ελληνική κωμόπολη, ο Μύρτος, οκτώ χρονών, κοιμάται εκ γενετής. Απέναντί του, η ευυπόληπτη οικογένεια Γαβριήλ. Προύχοντες και φορείς της ανώτερης κοινωνικής τάξης. Φαινομενικά καθωσπρέπει αλλά ουσιαστικά «λοιμών καθέδρα», όπως τους αποκαλούν οι απέναντι που παρακολουθούν ηδονοβλεπτικά κάθε τους κίνηση. Μια κόρη ανάπηρη εκ γενετής, ονόματι Περσεφόνη, μια μάνα που θεωρεί ότι η ασχήμια είναι αμάρτημα και προσπαθεί να καλύψει ό,τι δεν είναι σύμφωνο με τις κοινωνικές επιταγές, ένας πατέρας επιρρεπής στη μοιχεία και τη βία, ένα νεαρό κορίτσι που γίνεται μήλον της έριδος ως φορέας της απόλυτης σεξουαλικότητας, ένας εικοσάχρονος που δεν τον αφήνουν να ενηλικιωθεί, ένα ζευγάρι υποτακτικών –βουβοί θεατές των εγκλημάτων των αφεντικών τους, μια νεαρή υπηρέτρια που της σκοτώνουν το νόθο παιδί της, ένας ευνούχος υποτακτικός που παλεύει να καλύψει τις «βρομιές» τους, πριν γίνουν εφιάλτης.
Ο Μύρτος ξυπνά σ’ ένα λογοτεχνικό σύμπαν που επαναπροσδιορίζει την έννοια της ενοχής, της κακίας και της αμαρτίας. Ο Θανάσης Ζερίτης σκηνοθέτης της ομάδας 4Frontal απαντά στις ερωτήσεις της Popaganda.
Ο σκηνοθέτης της παράστασης Θανάσης Ζερίτης.
Γιατί επιλέξατε να παρουσιάσετε το έργο Μύρτος; Στον Μύρτο του Παύλου Μάτεσι συναντώνται πολλά στοιχεία που τον καθιστούν ιδανικό υλικό για μια παράσταση της 4frontal. Μας ιντριγκάρει πολύ να φέρνουμε στην σκηνή κείμενα που δεν έχουν γραφτεί για το θέατρο, να ερευνούμε τη θεατρική υπόσταση του αφηγηματικού λόγου. Προσωπικά με συγκινούν περισσότερο κείμενα γραμμένα στη γλώσσα μας. Οι λέξεις φέρουν αβίαστα εικόνες και βιώματα, μιλούν αυτόματα στο ασυνείδητο, χωρίς κόπο. Ηχούν πιο δυνατά στα ελληνικά αυτιά μας. Επίσης η ελληνική κοινωνία και η ελληνική οικογένεια είναι μια σταθερή θεματική στις παραστάσεις μας και προβλέπω ότι θα παραμείνει για ευνόητους λόγους. Ο σημαντικότερος λόγος ωστόσο ήταν οι ήρωες που έχει πλάσει ο Μάτεσις. Αδηφάγοι, ένοχοι και βαθιά ενοχικοί, θύτες και θύματα, έρμαια των παθών και της πίστης τους.
Ποια η σκηνοθετική προσέγγιση και πώς την αναπτύξατε στις πρόβες; Ο τρόπος δουλειάς ξεδιπλώθηκε μπροστά μας από τις πρώτες αναγνώσεις. Η ουσία του κειμένου νομίζω βρίσκεται στην ανάσα των ηρώων, στους ήχους τους, σε όλα αυτά που δεν λένε και στα μάτια τους. Προσπαθήσαμε λοιπόν να δούμε εμάς μέσα στα ρούχα τους, χωρίς κριτική και χωρίς ακραίες φόρμες. Να τους δοκιμάσουμε. Και οι πέντε ηθοποιοί κάθε βράδυ δοκιμάζουν και αφηγούνται την ιστορία τους με ειλικρίνεια και αυτό θαρρώ πως είναι μια καλή αρχή.
«Και οι πέντε ηθοποιοί κάθε βράδυ δοκιμάζουν και αφηγούνται την ιστορία τους με ειλικρίνεια και αυτό θαρρώ πως είναι μια καλή αρχή»
Ποιο είναι το πιο δυνατό σημείο της παράστασης για εσάς; Μπορώ να αλλάζω γνώμη κάθε βράδυ πάνω σε αυτό το θέμα. Σήμερα ήταν η στιγμή που η οικογένεια υποδέχεται τη νύφη στην οικία Γαβριήλ. Με έναν σταυρό για δώρο.
Είναι εύκολο για μια θεατρική ομάδα ή έναν σκηνοθέτη να βρει στέγη και να παρουσιάσει τη δουλειά της/του; Εσείς ποιες δυσκολίες τυχόν αντιμετωπίσατε στο παρελθόν; Σίγουρα όταν ξεκινάει μια ομάδα τα πράγματα είναι δύσκολα, μέχρι να καταφέρει να κάνει το πρώτο βήμα. Ωστόσο το πείσμα και η τόλμη της νεότητας τα κάνει όλα να μοιάζουν εφικτά. Το δύσκολο έρχεται όταν περνάει ο καιρός και συνειδητοποιείς ότι δεν ήταν μόνο η αρχή έτσι, αλλά και η συνέχεια.