«Η δική μας η δουλειά είναι να ετοιμαζόμαστε για την παράσταση. Ήρθε όμως η ώρα να γίνει μια συζήτηση των ανθρώπων του θεάτρου με τους θεσμικούς, με τους ανθρώπους του Υπουργείου, με τους υγειονομικούς για να τους εξηγήσουμε ποια είναι η κατάσταση στα θέατρα, πώς λειτουργούμε και να παρθούν όλα τα αναγκαία μέτρα με βάση όλα τα πιθανά σενάρια».
Ποιο ήταν το αγαπημένο σας βιβλίο όταν μεγαλώνατε; Το μεγαλώνοντας είναι μια αρκετά ευρεία έννοια, μπορεί να σημαίνει από τα 8 έως τα 12 ή από τα 12 έως τα 16. Όσον αφορά την πρώτη περίοδο αγαπημένα μου βιβλία ήταν όλα του Ιουλίου Βερν -με προεξέχον το 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα– κι ακόμη ο Ιβανόης του Σερ Γουόλτερ Σκοτ και ο Τρελαντώνης της Πηνελόπης Δέλτα. Μεγαλώνοντας λίγο, κι επηρεασμένος από τη βιβλιοθήκη της αδερφής μου, το βιβλίο της εφηβείας μου κι όχι μόνο, που σχεδόν είχα μάθει απέξω, ήταν ο Αφρός των Ημερών του Μπορίς Βιαν.
Ποιο βιβλίο διαβάσατε και ξαναδιαβάσατε; Τον Αφρό των Ημερών, τα Στοιχειώδη Σωματίδια του Μισέλ Ουελμπέκ, τον Ηλίθιο του Ντοστογιέβσκι, τον Μάγο του Τζον Φώουλς. Για τον Αφρό των Ημερών δεν μπορώ σχεδόν να στο εξηγήσω∙ το διάβασα για πρώτη φορά σε μια κρίσιμη ηλικία και το θεωρώ το πιο ρομαντικό μυθιστόρημα του 20ου αιώνα και ταυτόχρονα μια ιστορία ενηλικίωσης. Μη το χάσεις εάν δε το έχεις διαβάσει. Διαβάζεται απνευστί και με πολύ κλάμα. Είναι αυτό που ακριβώς που λέει ο τίτλος: κάτι που ξεκινάει σαν αφρός σαμπάνιας και προχωράει έτσι που οι ήρωες του, χάρη στον έρωτά τους, ζουν ευτυχισμένοι. Σταδιακά όμως όλα γκρεμίζονται μέχρι που στο τέλος φυτρώνει ένα νούφαρο μέσα στους πνεύμονες τους. Επίσης αγαπώ τον Ουελμπέκ γιατί θεωρώ ότι ο κυνισμός του είναι αντεστραμμένος ρομαντισμός και στα Στοιχειώδη Σωματίδια το φτάνει αυτό στο υπέρτατο σημείο καθώς είναι πάρα πολύ οξύς, ψύχραιμος και διαυγής στις παρατηρήσεις του για τον κόσμο και ταυτόχρονα πολύ τρυφερός. Ο Μάγος, είναι ένα έπος αφιερωμένο στον άνδρα γραμμένο από πένα εφηβική και ίσως κάποιους να τους κουράζει αυτή η ορμή αλλά εμένα με ενθουσίασε καθώς ταυτίστηκα με τον κεντρικό του ήρωα. Ο Φώουλς υπήρξε καθηγητής στις Σπέτσες κι εκεί στην ουσία διαδραματίζεται το μυθιστόρημα, μολονότι μέσα το αναφέρει ως η Φράξος. Το σπίτι μάλιστα του ήρωα είναι υπαρκτό σπίτι στις Σπέτσες. Ξέρω τις τελευταίες του σελίδες απέξω. Υπάρχουν αρκετά βιβλία στα οποία επιστρέφω. Οι Γερμανοί λένε «μία φορά, καμία φορά». Έχω πολλά αδιάβαστα βιβλία στη βιβλιοθήκη μου αλλά πολλές φορές επιλέγω να γυρίσω σε κάποιο που έχω ήδη διαβάσει ακολουθώντας μια συγκεκριμένη διαδρομή.
Σας ώθησε ποτέ βιβλίο να κάνετε κάτι ανόητο; Δεν έχω κάνει κάτι ανόητο αλλά έχω σκεφτεί ότι θα ήθελα πολύ να έχω ή να κατασκευάσω το «πιανοκτέιλ», ένα πιάνο που ανάλογα με τη μελωδία που παίζει φτιάχνει και διαφορετικό κοκτέιλ και που υπάρχει στον Αφρό των Ημερών.
Ποιο βιβλίο εύχεστε να είχατε γράψει; Τον Αφρό των Ημερών και τα Στοιχειώδη Σωματίδια μολονότι είναι δύο βιβλία πολύ διαφορετικά.
Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης φέτος σκηνοθετεί τις παραστάσεις «Για όνομα….», «Το ψέμα», «Αύγουστος» και «Δεύτερη φωνή».