Διάβασα το «Χρόνος , εργασιακή πειθαρχία και βιομηχανικός καπιταλισμός» όταν προσπαθούσαμε να βρούμε υλικό για μια παράσταση που ανεβάσαμε στο Φεστιβάλ Αθηνών το 2011 με τίτλο ” Υπόθεση εργασίας”. ΟΚ. ο τίτλος δεν προδιαθέτει ευνοϊκά, ειδικά για ένα καλοκαιρινό ανάγνωσμα αλλά μην βγάζετε συμπεράσματα από το εξώφυλλο και τον τίτλο. Πρόκειται για ένα κείμενο που με γλαφυρό τρόπο μας υπενθυμίζει κάτι που ξεχνάμε διαρκώς. Τα πράγματα δεν ήταν πάντα όπως είναι, η σχέση μας με το χρόνο δεν ήταν πάντα αυτή που ζούμε σήμερα. Δεν κυνηγούσαμε πάντα τις ώρες και τα λεπτά, αυτό το αντικείμενο που κυριαρχεί στην καθημερινότητά μας -το ρολόι- δεν υπήρχε από πάντα. Το τσιτάτο περί χρόνου και χρήματος δεν ήταν Ευαγγέλιο. Κάποτε οι άνθρωποι , όχι και σε ένα τόσο μακρινό παρελθόν , μπορούσαν να ζουν αρμονικότερα με το περιβάλλον τους. Δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερο μέρος να το διαβάσεις από κάποια παραλία της Ικαρίας.
Είναι σα να ζεις επιτόπου ό, τι ο Thompson προσπαθεί να περιγράψει σε αυτό το κείμενο. Και να το ξεχάσεις επιστρέφοντας πάλι πίσω…
Επίσης ιδανικά για το καλοκαίρι είναι:
William Faulkner, Άγρια Φοινικόδεντρα, εκδ. Γράμματα, 1986
Ernest Hemingway, Ο γέρος και η θάλασσα, εκδ. Καστανιώτη, 2013
Μ. Καραγάτσης, Το χαμένο νησί, εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2005
Karl Kerenyi, Η μυθολογία των Ελλήνων, εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1996
Ο Δημήτρης Ξανθόπουλος είναι ηθοποιός και σκηνοθέτης θεάτρου.