Ο αμερικανός συγγραφέας Μπιλ Μπράισον, αφού κατάφερε με πρωτοτυπία και χιούμορ να μας μιλήσει για τα πάντα (σχεδόν) μέσα από το βιβλίο του «Μικρή ιστορία περί των πάντων (σχεδόν)», για τη Βρετανία μέσα από τις σελίδες του «Ένας Αμερικανός ταξιδεύει στη Βρετανία (και κρατά σημειώσεις από το μικρό αυτό νησί)» αλλά και για τον Σαίξπηρ αποκαλύπτοντας «Όλη την αλήθεια για τη ζωή του», ανέλαβε να μας ξεναγήσει σε κάτι, απολύτως γνώριμο αλλά ταυτοχρόνως σχεδόν άγνωστο στο ανθρώπινο σώμα.
Με τεκμηριωμένα επιστημονικά δεδομένα που ξαφνιάζουν όπως « Η καρδιά έχει µόνο µια δουλειά να κάνει και την κάνει εξαιρετικά καλά: να χτυπά. Λίγο πάνω από µια φορά το δευτερόλεπτο, κάπου 100.000 φορές τη µέρα, µέχρι και 2,5 δισεκατοµµύρια φορές σε µια ζωή» ή «Ένα κοµµατάκι εγκεφαλικού φλοιού µεγέθους ενός κυβικού χιλιοστού –περίπου όσο κι ένας κόκκος άµµου– µπορεί να χωρέσει 2.000 τεραµπάιτ πληροφοριών (αρκετές για να αποθηκευτούν όλες οι ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ, µαζί µε τα τρέιλερ). » ο Μπράισον μας ξεναγεί με συναρπαστικό τρόπο στο ανθρώπινο σώμα.
Μέσα από τα 23 κεφάλαια του βιβλίου ο συγγραφέας καταπιάνεται με όλους τους τομείς του σώματός μας, από το δέρμα και τις τρίχες μέχρι τα εντόσθια, και από τον ύπνο μέχρι και τα νεύρα και τον πόνο. Ακόμα και όταν διαχειρίζεται δύσκολες πληροφορίες -ένα κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στις ασθένειες και ένα δεύτερο στον καρκίνο συγκεκριμένα- το κάνει με τρόπο λεπτό χωρίς όμως να αποκρύπτει την αλήθεια, δίνοντας συχνά και έναν απρόσμενο θετικό τόνο: «Έχει υπολογιστεί πως κάθε µέρα, ένα ως πέντε από τα κύτταρά σας γίνονται καρκινικά και το ανοσοποιητικό σας σύστηµα τα συλλαµβάνει και τα σκοτώνει. Για σκεφτείτε το. Καµιά εικοσαριά φορές τη βδοµάδα, πολύ πάνω από χίλιες φορές τον χρόνο, παθαίνετε την πιο τροµακτική ασθένεια της εποχής µας και κάθε φορά το σώµα σας σας σώζει». Εκείνο όμως που κάνει τη γραφή του πραγματικά γοητευτική και εθιστική είναι ότι καταφέρνει να φέρνει το χιούμορ, σε μια βαθιά ανθρώπινη υπόστασή του, πάντα στην κουβέντα και να αλαφραίνει το κλίμα από έναν στεγνό επιστημονικό λόγο ή μια σκληρή διαπίστωση.
Όμως ο Μπράισον γράφει και για πράγματα ανακουφιστικά, και καθόλου τυχαία δεν έγραψε το New York Times Book Review ότι «ο Μπράισον είναι εξαιρετικός στο να κατευνάζει τους φόβους μας και να διαλύει διαδεδομένους μύθους». Η Guardian από την πλευρά της έγραψε: «Έχοντας μελετήσει άρθρα επί άρθρων, έχοντας συζητήσει με εκατοντάδες γιατρούς και βιολόγους και έχοντας διαβάσει μια βιβλιοθήκη βιβλία, ο Μπράισον, ο οποίος φαίνεται πως το καταδιασκέδασε στην πορεία, μας προσφέρει μια λίστα από θαύματα, μια περιπλάνηση στην επικράτεια που δεν μπορεί να συλλάβει το ανθρώπινο μάτι. Εύθυμη πρόζα που σε παρασύρει, καλοκουρδισμένη αφήγηση διανθισμένη με αστεία, άγνωστες λεπτομέρειες και βιογραφικές παρεκβάσεις… που καταλήγει στην απόλυτη συνταγή για καλύτερη ζωή: φάτε λίγο λιγότερο, ασκηθείτε λίγο περισσότερο».
Τίποτα το διδακτικό όμως δεν χαρακτηρίζει τη γραφή του Μπράισον. Αντιθέτως, η επιθυμία να φροντίσουμε τον εαυτό μας περισσότερο προκύπτει αβίαστα μέσα από τη γνώση που έχουμε αποκομίσει με την ανάγνωση του βιβλίου, γνώση που μας είναι απαραίτητη για να κατανοήσουμε το σώμα και να το αγαπήσουμε όπως του αξίζει.