Στα μισά της περασμένης δεκαετίας ο Antony Hegarty κατάφερε με τη θεατρικότητα των τραγουδιών του να κατακτήσει κόσμο και κριτικούς χάρις στο πολυδιαφημισμένο I Am A Bird Now. Με ερμηνείες άκρως συγκινητικές και μια χούφτα αξέχαστα τραγούδια, ο δίσκος δεν κέρδισε μόνο το Mercury Prize το 2005 αλλά έκανε τη φωνή του, σήμα κατατεθέν της εποχής, γεγονός που έγινε ακόμα πιο ισχυρό με τη συμμετοχή του στο “Blind” των Hercules & The Love Affair, μια απ’τις 4-5 μεγαλύτερες επιτυχίες της περασμένης δεκαετίας.
Ο Hegarty έγινε αυτόματα σύμβολο της αμερικανικής LGBTQ κοινότητας και ταυτόχρονα ένας καλλιτέχνης που βρισκόταν ακόμα στην αρχή της καριέρας του και είχε την ευκαιρία να προσφέρει πολλά όχι μόνο στην μειονοτική ομάδα που ανήκει αλλά και στο μουσικό κόσμο γενικότερα. Τα πράγματα όμως δεν εξελίχτηκαν έτσι. Οι δύο δίσκοι που ακολούθησαν (The Crying Light, Swanlights) περιείχαν απομεινάρια τραγουδιών που ήταν αδύνατο να σταθούν όρθια βασισμένα αποκλειστικά στην ερμηνεία του και γι’ αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο που φέτος επιστρέφει σε εκείνη την (ας την πούμε χρυσή) εποχή του και κυκλοφορεί το εν λόγω DVD/μουσικό ντοκιμαντέρ.
Το Turning παρουσιάζει τη συναυλία που έδωσε ο Hegarty το 2006 στο Barbican του Λονδίνου, τη συνεργασία του δηλαδή με τον video artist Charles Atlas. Μαζί του είναι μια ντουζίνα γυναίκες (transsexual,lesbian κτλ.) οι οποίες στέκονται μαζί του στη σκηνή και αποτελούν το κύριο θέμα του ντοκιμαντέρ. Ο Hegarty αφήνει τις καλεσμένες του να μιλήσουν για την γεμάτη εμπόδια πορεία τους προς την ανακάλυψη της σεξουαλικής τους ταυτότητας, για τα δύσκολα παιδικά χρόνια και την αβάσταχτη αίσθηση της μη-κανονικότητας. Οι σκληρές ιστορίες που αφηγούνται έρχονται σε αντιδιαστολή με την λεπτεπίλεπτη εμφάνισή τους και επιτυγχάνουν στον εξαρχής στόχο του Hegarty, όπως τους τον εκμυστηρεύεται στα μισά του ντοκιμαντέρ, όταν εκφράζει τη θέλησή του να τους φτιάξει πορτραίτα γεμάτα «ομορφιά και αξιοπρέπεια».
Υπάρχουν βέβαια κι αρκετές ελλείψεις όσον αφορά την παρουσίαση των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν τα μέλη των LGBTQ κοινοτήτων σε ολόκληρο τον κόσμο αφού το Turning στερείται σημαντικού λόγου πάνω στην κουβέντα για τα θέματα φύλου. Αυτό όμως είναι ένα γενικευμένο πρόβλημα, είναι το πρόβλημα του λειψού λόγου που εκφράζει το pride στην Αθήνα, είναι το ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα της θέσης (ή μη θέσης) των αριστερών «ριζοσπαστικών» κομμάτων που επισκέπτονται το Άγιο Όρος, των ρατσιστικών επιθέσεων ασυγκράτητης «αντρίλας» κ.ο.κ.
Συνοψίζοντας, το Turning δεν φτάνει για να βγάλει τον Hegarty απ’το δισκογραφικό του τέλμα αλλά είναι, αν μη τι άλλο, μια πολύ πιο σημαντική συνεισφορά απ’ όσα άλλα πειράματα έχει κάνει τα τελευταία χρόνια.