Δεν μας έχει συνηθίσει σε τόσο μοναχικές εμφανίσεις. Είτε με την επί σειρά ετών συνεργάτιδά του Μαρία Παπαγεωργίου, είτε με την μπάντα του, είτε ακόμα με τον ηθοποιό Ελισσαίο Βλάχο με τον οποίο συνεργάστηκε πέρσι στην παράσταση “Η βαλίτσα”, ο Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης συνήθισε να περιστοιχίζεται από φίλους και συνεργάτες. Η πρόβα του “One Εμman show” έγινε πέρσι το Μάιο για μια βραδιά στο club του Σταυρού του Νότου ενώ οι παραστάσεις ανεβαίνουν κανονικά αυτή την Κυριακή 5 Οκτωβρίου και για κάθε πρώτη Κυριακή του μήνα στον ίδιο χώρο.
Γιατί μόνος επί σκηνής; Πού πήγε η μπάντα;
Καταρχήν το “ One Εμman show” είναι ένα λογοπαίγνιο με το επίθετό μου! Κοίτα, ήθελα πολύ καιρό να το κάνω, ήθελα να δοκιμάσω την δύναμη των τραγουδιών και του εαυτού μου, επίσης είναι μια συνθήκη που σου επιτρέπει να δημιουργήσεις 100% το δικό σου κλίμα στον χώρο και αυτό είναι κάτι που με γοητεύει. Η μπάντα είναι όλοι φίλοι καλοί, κάνουν διάφορα πράγματα και σύντομα θα ξαναβρεθούμε όλοι μαζί.
Είσαι βιρτουόζος σε κάποια από τα όργανα με τα οποία θα παίξεις;
Μόνο κιθάρες παίζω και όχι, δεν είμαι βιρτουόζος.
Τότε γιατί παίρνεις το ρίσκο;
Πρώτον γιατί γενικά δεν θεωρώ ότι πρέπει να είσαι απαραίτητα βιρτουόζος για να δημιουργήσεις ένα ωραίο και ιδιαίτερο ηχητικό αποτέλεσμα, δεύτερον γιατί τα τελευταία δύο χρόνια δουλεύω πολύ πάνω στην κιθάρα και στην ενορχήστρωση κομματιών για ένα όργανο και έχω βελτιωθεί αρκετά (έτσι πιστεύω τουλάχιστον) και τρίτον γιατί η ανάγκη της λιτότητας με οδηγεί σε ένα παίξιμο που είναι αρκετά “δικό μου”.
Τι πρέπει να έχει στο νου του κάποιος που εμφανίζεται μόνος του μπροστά σε ένα κοινό που τον έχει συνηθίσει σε σχήμα full band;
Πρέπει να παίζεις πολύ με τις δυναμικές. Το Maximum της έντασης είναι κατά πολύ μικρότερο απ’ ότι αυτό μιας μπάντας, οπότε όλα πρέπει να πηγαίνουν ανάλογα. Επίσης το μάτι του θεατή δεν φεύγει ποτέ από πάνω σου, άρα πρέπει να αισθάνεσαι σίγουρος και να προσπαθείς να κάνεις την παρουσία σου στην σκηνή όσο πιο ενδιαφέρουσα γίνεται.
Δισκογραφικά κάτι ετοιμάζεις…
Είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό τον δίσκο. Είναι τραγούδια των τελευταίων έξι χρόνων και τα δουλεύουμε εξ’ ολοκλήρου με τον φίλο και συνάδελφο Γιώργο Ζιώτα, στο σπίτι του.
Όλη η διαδικασία περνάει απ’ τα χέρια μου και το αποτέλεσμα πραγματικά με εκφράζει πολύ. Επίσης είναι ο πρώτος προσωπικός δίσκος που κάνω μετά το ντεμπούτο μου “Φυσάει…” το 2007 , αφού ενδιάμεσα κάναμε τις δουλειές με την Μαρία Παπαγεωργίου, αλλά και με την Ελισάβετ Καρατζόλη
Τι θα ακούσουμε στο σταυρό του νότου club;
Σίγουρα πολλά καινούργια τραγούδια. Θα παίξω αρκετά απ’ τον καινούργιο δίσκο ο οποίος σε λίγο καιρό ολοκληρώνεται, αλλά φυσικά και παλαιότερα, απ’ όλες τις δισκογραφικές δουλειές. Επίσης θα υπάρχει ο Cohen, ο Cave, ο Σαββόπουλος. Ο Ζαμπέτας, ο Βαμβακάρης,ο Ανδρέου, ο Μικρούτσικος και άλλοι φίλοι!