My Drunken Haze (φωτογραφία: Πηνελόπη Γερασίμου)
Μέχρι σήμερα τους έχω δει δύο φορές ζωντανά αλλά θυμάμαι μόνο τη δεύτερη, το περασμένο καλοκαίρι στο κεφαλονίτικο Saristra Festival (κανένα Primavera). Λίγο το ότι έπαιζαν σε ένα σκηνικό βγαλμένο από τα υγρά όνειρα της Γκαλάντριελ, λίγο το εγγενές trippy στοιχείο (ή μήπως στοιχειό;) του ήχου τους που παραπέμπει χωρίς πολλά πολλά στο σημείο τομής των γκαραζιάρικων 60s και στις λίγες μεν, αρκετές δε άριστες στιγμές των Oasis, ήταν μία από τις δύο μπάντες που έκαναν τη διαφορά (η άλλη ήταν οι A Victim of Society). Σε λίγες ημέρες (Παρασκευή 4/11, στο six d.o.g.s) θα σαπορτάρουν τους Lucid Dream, που έρχονται στην Αθήνα με τον αέρα “μιας από τις πιο ελπιδοφόρες μπάντες του σύγχρονου ψυχεδελικού ήχου”, αλλά δεν έχουν ιδέα πόσο δύσκολο θα είναι το έργο τους ως headliners μετά από τέτοιο opening act.
Ποιος είναι ο πρώτος δίσκος που αγόρασες; Πότε; Πού βρήκες τα λεφτά;
Frelini: Oasis – Definitely Maybe, σε cd. Τα λεφτά προφανώς μου τα έδωσε η μάνα μου. Ήμουν μόλις 13 ετών…
Kane: Δε θυμάμαι ειλικρινά. Το πρώτο βινύλιο που αγόρασα πάντως ήταν το Sound of Confusion των Spacemen 3 πριν κάτι χρόνια στη Βαρκελώνη. Φράγκα μου δάνεισε ένας φίλος γιατί είχα ξεμείνει.
Ποιος είναι ο τελευταίος;
Frelini: The Soundcarriers – The other world of soundcarriers.
Kane: The Asteroid #4 – Introducing.
Ποιοι είναι οι 3 δίσκοι που έχεις στη δισκοθήκη σου αλλά ντρέπεσαι γι’αυτό; Και ποιοι οι 3 που δεν έχεις και ντρέπεσαι ακόμη περισσότερο γι’ αυτό;
Frelini: Δε ντρέπομαι για κανένα δίσκο που έχω. Αυτοί που δεν έχω και ντρέπομαι είναι: Spacemen 3 – Take Drugs to make music to take drugs to…, Broadcast – The Noise made By People και Piero Piccioni – The Seduction of Piero Piccioni.
Kane: Έχω αρκετή σαπίλα από τα pre-teen χρόνια μου αλλά νομίζω πως έχω ξεπεράσει πλέον τα όποια συναισθήματα ντροπής βίωνα για αυτά. Οπότε ναι, ας πουμε Britney Spears, Eifel 65 και Lou Vega. Ντρέπομαι που δεν έχω τη “Μπανάνα” των Velvet Underground, το Sgt. Peppers Lonely Hearts Club Band των Beatles και το Piper at the Gates of Dawn των Pink Floyd.
Ποιους δίσκους έχεις δανειστεί από φίλους σου και δεν τους επέστρεψες ποτέ;
Frelini: Pavement – Crooked Rain,Crooked Rain. Το αστείο είναι ότι το είχα ήδη, πριν το δανειστώ…
Kane: Ακόμα έχω καβατζωμένο από τον Σπύρο το 13 των Blur και ενα best of των Byrds.
Ποια είναι η καλύτερη συναυλία που έχεις δει στη ζωή σου μέχρι σήμερα;
Frelini: Spiritualized στο Ρόδον μακράν ό,τι καλύτερο έχω δει.
Kane: A Place to Bury Strangers στο Rodeo το 09. Έχασα ενα 20% της ακοής μου, σίγουρα, εκείνη την ημέρα.
Ποιο είναι το πρώτο τραγούδι που σου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτεσαι sex, drugs και rock ‘n’ roll (το καθένα από αυτά ξεχωριστά);
Frelini: Sex: Piero Piccioni – “Camille 2000”. Drugs: The Doors – “Crystal Ship”. Rock ‘n’ Roll: The Velvet Underground – I’m Waiting for the Man.
Kane: Sex: Spectrum – “How you Satisfy me”. Drugs: The Brian Jonestown Massacre – “Not if you were the last Dandy on Earth”. Rock N Roll: The Jesus and Mary Chain – “Taste the floor”.
Είναι πρωί Κυριακής. Το κεφάλι σου κοντεύει να σπάσει από τον πονοκέφαλο και το στομάχι σου είναι σαν πλυντήριο στη λειτουργία του στυψίματος. Δυσκολεύεσαι να θυμηθείς όλα όσα συνέβησαν το προηγούμενο βράδυ. Τι μουσική θα βάλεις να παίζει για να έρθεις στα ίσια σου;
Frelini: The Velvet Underground – Loaded.
Kane: Δε νομίζω ότι θα έβαζα κάτι. Ίσως κάτι ambient του Brian Eno.
Είσαι backstage, έτοιμος να ανέβεις στη σκηνή για μία συναυλία. Ξαφνικά σε ενημερώνουν ότι στο venue έχει έρθει ο David Bowie. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που περνάει από το μυαλό σου;
Frelini: Fuck, ζει ακομα;!
Kane: Ναρκωτικά;
Μιας και τον έφερε η κουβέντα: David Bowie ή Iggy Pop;
Kane: Lou Reed.
Frelini: David Bowie.
Πόσες φορές στη ζωή σου μέχρι σήμερα έχεις μετανιώσει που παίζεις μουσική και δεν ζεις μία «κανονική» ζωή;
Frelini: Καμία! Η μουσική είναι όλη μου η ζωή.
Kane: Τι είναι “κανονική” ζωή; Τι δεν είναι;
Βάλε τον εαυτό σου στη θέση του Rob Gordon στο High Fidelity. Το έτερόν σου ήμισυ σε έχει μόλις αφήσει σύξυλο, της σέρνεις τον εξάψαλμο από το παράθυρο και όταν το κλείνεις, βάζεις τέρμα τη μουσική. Ποιο τραγούδι ακούγεται;
Kane: Victim of Society – “You’re gonna hate me”.
Frelini: The Brian Jonestown Massacre – “Whatever Hippie Bitch”.
Τι μουσική άκουγες την τελευταία φορά που σου έκαναν παρατήρηση οι γείτονες για να χαμηλώσεις την ένταση;
Frelini: Βασικά έπαιζα κιθάρα και ο γείτονας μού έφερε την αστυνομία. Νόμιζα όμως ότι οι μόνοι μου γείτονες είναι τα ψάρια μιας και μένω δίπλα στη θάλασσα.
Kane: Τζαμάραμε με τους συγκάτοικούς μου στα Εξάρχεια όταν μου συνέβη τελευταία φορά αυτό. Ο γείτονας από κάτω ανέβηκε με μια κατάνα και απειλούσε να μας σφάξει όλους. Δεν έχω πλέον γείτονες. Ούτε πάνω, ούτε κάτω.
Κρατάς στα χέρια σου το τιμόνι ενός Delorean. Ποιες τρεις από τις παρακάτω χωροχρονικές περιόδους θα ήθελες να επισκεφτείς και γιατί; 1) To 1962 στην Ύδρα, με τον Leonard Cohen. 2) Το 1968 στην Καλιφόρνια, με τον Neil Young. 3) To 1960 στην Ινδία με τους Beatles. 4) Το 1973 στη Νέα Υόρκη με τους New York Dolls. 5) Το 1977 στο Λονδίνο με τον Joe Strummer. 5) Το 1979 στο Μάντσεστερ με τους Joy Division. 6) Το 1987 στη Θεσσαλονίκη με τον Γιάννη Αγγελάκα. 7) Το 1990 στο Σιάτλ με τον Kurt Cobain. 8) Το 1993 στο Περιστέρι με τους Στέρεο Νόβα.
Frelini: To 1967 στην Καλιφόρνια με τους Byrds, Love, Doors και τον Neil Young.
Kane: Εύκολα. Με τους Beatles. Θα μάθαινα και σιτάρ. Win win.
Ποια μπάντα θα ήθελες να παίξει live στην κηδεία σου;
Frelini: H δικιά μου.
Kane: Οι Wooden Shjips. Και γαμω τις κηδείες.
Με ποιον από τη «μεγάλη μπάντα του ουρανού» θα έκανες κολλητή παρέα;
Frelini: Με την Trish Keenan
Kane: My man Syd Barrett.
Είναι τέλικα ο Morrissey ο Μεγαλοδύναμος;
Frelini & Kane: Ειναι ο Johnny Marr ο Βούδας;
Περισσότεροι My Drunken Haze εδώ.