Στέρεο Νόβα: Εσύ τι θυμάσαι από εκείνο το καλοκαίρι του ‘92;

«Μπορείς να δεις καθαρά τώρα
από αυτό τον λόφο
ένα τετράγωνο αυτού του κόσμου
ένα αεροπλάνο στον χλομό ουρανό
θέλω να φυλάξω αυτές τις εικόνες
αυτές τις λέξεις
μέσα σου

Με αυτό το μικρό ποίημα που άνοιγε τον πρώτο μας δίσκο πριν 30 χρόνια ξεκινήσαμε την μουσική μας πορεία μέσα στα χρόνια. Σήμερα μετά από 30 ολόκληρα χρόνια αυτό το άλμπουμ που μέχρι σήμερα κυκλοφορούσε σε βινύλια, βρίσκει την θέση του σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες για να βρει και παλιούς και καινούργιους φίλους. Είμαστε πολύ χαρούμενοι γιατί αυτή η κυκλοφορία πραγματοποιείται μέσα από την πανέμορφη οικογένεια της Sky Vector Music και κυκλοφορεί μαζί με εξαιρετικές και πρωτοποριακές παραγωγές νέων μουσικών που συνιστούμε ανεπιφύλακτα να τις γνωρίσετε. Το άλμπουμ κυκλοφορεί με ολοκαίνουργιο remastering όπου θα ακούσετε για πρώτη φορά και κάποιους παλιούς ήχους που βρήκαμε στα αρχεία μας. Σας ευχαριστούμε για την αγάπη σας όλα αυτά τα χρόνια, είσαστε υπέροχοι, πανέμορφοι, είσαστε τα πιο αληθινά χρώματα….»
στέρεο νόβα

Αν κάνεις ένα γρήγορο γκάλοπ και ρωτήσεις «ποιο είναι το πρώτο τραγούδι που θυμάσαι περισσότερο από αυτό το άλμπουμ» ο καθένας θα σου πει και κάτι άλλο. Στο τέλος όμως θα ζητήσει να το αλλάξει. Και να ψηφίσει τα 56 αυτά πρώτα δευτερόλεπτα του Άστραλον, αυτή την ανάσα τη σοφά ενταγμένη  μέσα σε καθαρή ποίηση, αυτή τη λεκτική κοσμική παραδοξότητα που οδηγεί σαν διαστημικό τούνελ στο Κλεμμένο Ποδήλατο. Και σε ένα ακόμη στίχο που τριάντα χρόνια μετά μένει ανεξίτηλος σαν ενεργειακό τατουάζ στη μνήμη.

«Θα διασχίζεις ένα πρωινό τον κόσμο/ και θα είναι πιο όμορφα κι από όνειρο/ γιατί μια καινούργια αγάπη θα χύνεται σαν μέλι/ κι από ένα σημείο της γης αυτός η ήλιος θα ανατέλλει/ πιο όμορφος από ποτέ, σαν στρογγυλό χρυσάφι/ θα λάμψει στο βλέμμα σου σαν μεγάλο διαμάντι» («Κλεμμένο Ποδήλατο»)

Ένα από τα τεστ που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου είναι τι θυμάσαι από εκείνο το καλοκαίρι του 92. Όταν δηλαδή η ανεξάρτητη Wipe Out παρουσίαζε σε πλήρη επίθεση ένα άλμπουμ που θα άλλαζε τη «νεανική» μας πραγματικότητα, την οπτική και την αναπνοή μας,  τον βαθμό και την έξαρση της θετικότητας μας. Προσωπικά, έτσι σαν από καπρίτσο του μυαλού, κάθε φορά που το play ή η βελόνα του πικάπ, οδηγεί σε εκείνη την πρώτη φορά, δύο εικόνες έρχονται πάντα στην επιφάνεια. Πότε η μία, πότε η άλλη, καμιά φορά μαζί. Στο ισόγειο σπίτι του Κωνσταντίνου και της Δήμητρας, εκεί στη Λένορμαν, να ανοίγει η πόρτα και κάποιος να φέρνει την Ελευθεροτυπία  – ότι κι αν έχει γραφτεί μετά, ξανά και ξανά, γι’ αυτό το άλμπουμ, κανείς δεν το έχει περιγράψει πιο όμορφα και πιο καθαρά σε μόλις 379 λέξεις από τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο στις κολασμένες Επιλογές του, εκείνης της Μαγιάτικης Κυριακής.

Και δύο μήνες μετά, ντάλα μεσημέρι στη Λάγγερη της Πάρου να περνάω την αντιγραμμένη κασέτα του άλμπουμ, δεξιά αριστερά, σε ιδρωμένα και αμμουδιασμένα γουόκμαν, μόνο και μόνο για να απολαμβάνω τα έκπληκτα από τους νέους ήχους πρόσωπα των φίλων μου, μόνο και μόνο για να θυμάμαι αυτό που είχα αφήσει πίσω μου και να καλωσορίσω αυτό που εξελίχθηκε ως «το καλύτερο καλοκαίρι της ζωής μου».

Οι ήχοι, οι στίχοι, το κολάζ απαγγελία, το attitude, η διαφορετικότητα, η Λένα Πλάτωνος, η φωνή ψίθυρος, το ραπ, η θετικότητα, η do it yourself γραφιστική, το μελάνι στα ποιήματα, οι φίλοι που χάνονται, αυτοί που γυρίζουν, τα όνειρα, η πολιτική σκέψη, η κοινωνική ενσυναίσθηση, ο έρωτας, η πίστη, τα σύννεφα, οι ταράτσες, οι κεραίες, η θάλασσα, οι άνθρωποι, η ανθρωπιά, όλα αυτά μαζί και το καθένα χώρια, είναι αυτά τα «μικρά» πράγματα που οδήγησαν το πρώτο άλμπουμ των δύο αγοριών, του Κωνσταντίνου και του Μιχάλη, του Μιχάλη και του Κωνσταντίνου, στην κατάκτηση του χρόνου (μετά τη κυκλοφορία του, θα έμπαινε στο παιχνίδι και ο Αντώνης Π. ως τρίτο μέλος). Και είναι αυτό το άλμπουμ, με αυτή την τόσο ευδιάκριτη ποίηση και τον τόσο πολιτικό χαρακτήρα, που αντιπροσώπευσε την εποχή του και οδήγησε το Gravity της Ξούθου των 80s στα rave Οινόφυτα των 90ς.

«Στην ουσία μισούν τον εαυτό τους κι αυτά που κάνουν/ αυτά που μέσα τους ποθούν και τα καταδικάζουν/ από παιδί αναρωτιόμουν ποιος έχει τη δύναμη/ αυτός που χτυπάει ή αυτός που πονάει» («Το παιχνίδι της εξουσίας»)

Για την ιστορία

• Πριν τους Στέρεο Νόβα υπήρχαν οι Bobby Blast
• Το πρώτο τραγούδι που ηχογραφήθηκε για το δίσκο ήταν το Κλεμμένο Ποδήλατο
• Η Ευδοκία γράφτηκε όχι ακριβώς όπως φαντάζεσαι αλλά με προεπιλεγμένους ήχους ενός φτηνού προπολεμικού synth-μπαούλου. Στην αρχική της μορφή είχε διάρκεια 20 λεπτά και ήταν επηρεασμένη απά την ταινία του Αλέξη Δαμιανού και τα εργοστάσια της περιοχής
• Το Άστραλον ήταν επί της ουσίας μια ηχογράφηση σε ταράτσα από το 1987
• Η πρώτη μείξη έγινε στο στούντιο των Άβατον με τον Γιάννη Παπαδάκη.
• Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε στο στούντιο Praxis με ηχολήπτη τον Coti K.
• Το Ζέον είναι σύνθεση του ΜΔ και το Vox populi του ΚΒ
• Οι περισσότερες εγγραφές γίνονταν βράδυ καθώς τη μέρα όλοι ήταν στην «κανονική» τους εργασία
• Αυτό που ηχητικά κυριαρχεί σύμφωνα με τους δύο πρωταγωνιστές, είναι οι σαμπλαρισμένοι ήχοι του Viscount, καθώς αυτό το μπαούλο ήταν βαρύ και δεν είχε πρωτόκολλο Midi
• Το χιτ του άλμπουμ ήταν ο Εξώστης – κάτι που το έβλεπες στις συναυλίες που ακολούθησαν. Το τραγούδι ήταν γραμμένο για έναν φίλο του Κωνσταντίνου που χάθηκε το καλοκαίρι του 1985, την εποχή που οι Smiths είχαν βγάλει το The Queen is Dead

«Σάββατο βράδυ σε μια γωνία/ σκέφτεσαι τι είναι αυτό που έχει πιο μεγάλη σημασία/ η θέση των άστρων ή η παγκόσμια ιστορία/ ένας μεγάλος έρωτας ή μια απλή συνουσία» («Προάστεια»)