Ήταν μόλις 17 χρονών όταν πήρε μέρος σε οντισιόν της μεγαλύτερης δισκογραφικής της Γαλλίας, της Disques Vogue, το 1961. Ένα μικρό κορίτσι που πίστευε ότι δεν έχει καλή φωνή και δοκίμασε τις δυνατότητές της χωρίς πολλές ελπίδες, αλλά κέρδισε ένα δισκογραφικό συμβόλαιο. Έναν χρόνο αργότερα, η Françoise Hardy κυκλοφόρησε το πρώτο της EP που περιείχε το τραγούδι Tous les garçons et les filles, το οποίο έκανε σχεδόν 2 εκατ. πωλήσεις και μέσα σε μία νύχτα την καθιέρωσε ως το απόλυτο είδωλο της yé-yé μουσικής.
Ακόμα και μέχρι το τέλος παρέμεινε είδωλο για το στυλ της, τη μελαγχολική φωνή της, τα γλυκόπικρα τραγούδια που έχει ερμηνεύσει και την ομορφιά της. Έχει εμφανιστεί σε ταινίες μεγάλων σκηνοθετών επειδή δεν ήξερε πώς να τους λέει “όχι”, ενώ στην πραγματικότητα η μεγάλη της αγάπη ήταν πάντα η μουσική: «Δεν ήξερα τότε πώς θα μπορούσα να απορρίψω προσφορές γνωστών σκηνοθετών. Ωστόσο, προτιμούσα πολύ περισσότερο τη μουσική από τον κινηματογράφο. Η μουσική και τα τραγούδια σού επιτρέπουν να εμβαθύνεις στον εαυτό σου και στο πώς νιώθεις, ενώ ο κινηματογράφος σε βάζει να παίξεις έναν ρόλο, έναν χαρακτήρα που μπορεί να απέχει μίλια από αυτό που είσαι», έχει δηλώσει.
Είχε μια βαθιά φιλία με τον Serge Gainsbourg, αγάπησε με όλο της το είναι τον Jacques Dutronc (με τον οποίο είχαν μια προβληματική σχέση λόγω του αλκοολισμού του, αλλά παρέμειναν φίλοι αφού χώρισαν το 1988), ο Bob Dylan ήταν ερωτευμένος μαζί της (δεν ήταν ο μόνος, πόσα αγόρια έγιναν άντρες με τη Françoise Hardy στο μυαλό τους) χωρίς να την έχει καν γνωρίσει και της έγραψε και ποίημα, έχει υπάρξει μούσα μεγάλων μόδιστρων και γενικώς δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ήταν ένα υπέροχο πλάσμα που μάγεψε γενιές και γενιές.
Πολλά από τα τραγούδια που έκανε επιτυχίες, ήταν διασκευές. Είχε ένα ανήσυχο μουσικό αυτί και όταν κάτι της άρεσε, σε οποιαδήποτε γλώσσα, φρόντιζε να το διασκευάζει. Βέβαια πολλά από τα τραγούδια της (αλλά κάποιες και από τις… διασκευές της) διασκευάστηκαν από άλλους καλλιτέχνες που τη θαύμαζαν, όπως για παράδειγμα η τεράστια επιτυχία της Mon Amie La Rose -αρχικά ήταν ποίημα που γράφτηκε από τη Cécile Caulier και τον Jacques Lacome για τον θάνατο της ηθοποιού Sylvia Lopez- την οποία διασκεύασε με τον δικό της, ιδιαίτερο τρόπο η Natacha Atlas.
Κάποιες μελωδίες τραγουδιών της Hardy, επίσης, σαμπλαρίστηκαν σε επιτυχίες γνωστών ποπ σταρ, συνεργάστηκε και η ίδια με πολλούς καλλιτέχνες [ακόμα και πιο πρόσφατα με τους Blur στην εναλλακτική εκδοχή του To the End (La Comedie) ή με τον Brian Molko των Placebo και τον μουσικό και παραγωγό Faultline aka David Kosten στο Requiem for a Jerk].
Comment Te Dire Adieu
Ο αυθεντικός τίτλος του είναι It Hurts to Say Goodbye, και είναι ένα σπαραξικάρδιο τραγούδι, που δεν θυμίζει σε τίποτα αυτό που έκανε διάσημο η Hardy. Η πρώτη του εκτέλεση είναι από το 1966 και την Αμερικανίδα τραγουδίστρια Margaret Whiting το οποίο μάλιστα διασκεύασε το 1967 και η Βρετανίδα Vera Lynn. Η εντελώς διαφορετική διασκευή από τη Françoise, στη δική της γλώσσα, με στίχους του Serge Gainsbourg, ήρθε το 1968. Μια από τις πιο γνωστές διασκευές της… διασκευής της Hardy, είναι αυτή του Jimmy Somerville με τη June Miles Kingston.
L’Amour d’un Garçon
Η πρώτη εκτέλεση στα αγγλικά ήταν της Timi Yuro με τον τίτλο The Love of a Boy, που κυκλοφόρησε το 1962 και πρόκειται για μία σύνθεση των σπουδαίων Burt Bacharach και Hal David. Η εκτέλεση της Hardy ήρθε έναν χρόνο αργότερα.
Le Temps de L’Amour
Η μελωδία του γράφτηκε από τον Γάλλο ροκ σταρ (και αργότερα σύντροφο ζωής της Hardy) Jacques Dutronc και χρησιμοποιήθηκε σε ένα ορχηστρικό -σε στυλ Shadows- κομμάτι, με τον τίτλο Fort Chabrol. Οι σημειώσεις στην επανέκδοση του CD του ομώνυμου ντεμπούτου LP της Hardy, αναφέρουν ότι αυτή η εκτέλεση είχε ηχογραφηθεί και κυκλοφορήσει από το συγκρότημα El Toro & Les Cyclones του Dutronc. Δυστυχώς δεν υπάρχει στο YouTube, υπάρχει όμως μια παρόμοια από το συγκρότημα Les Fantômes που κυκλοφόρησε το 1962, όπως και το Le Temps de L’Amour.
Suzanne
Μία από τις πιο όμορφες μπαλάντες που υπάρχουν στο μουσικό σύμπαν, γράφτηκε από τον Leonard Cohen τη δεκαετία του 1960 και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά ως ποίημα το 1966. Ηχογραφήθηκε ως τραγούδι από την Judy Collins την ίδια χρονιά και ο Cohen το ερμήνευσε ως το ντεμπούτο του σινγκλ, στο άλμπουμ του 1967, Songs of Leonard Cohen. Την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησε από την Hardy.
That’ll Be the Day
Το τραγούδι γράφτηκε από τον Buddy Holly και τον Jerry Allison και ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά από τους Buddy Holly and the Three Tunes το 1956. Το 1957 ηχογραφήθηκε ξανά από τον Holly και το νέο του συγκρότημα, τους The Crickets. Η διασκευή της Hardy ήρθε το 1968 στο άλμπουμ της En Anglais.
Catch a Falling Star
Το τραγούδι αυτό ήταν μία από τις πρώτες αγγλόφωνες ηχογραφήσεις της. Μια #1 επιτυχία του Perry Como στην Αμερική, το 1958. Η ίδια το κυκλοφόρησε το 1964 και κάποια στιγμή παραδέχτηκε ότι δεν της ταίριαζε καθόλου και ότι το μισεί.
La Mer
Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1946 από τον Charles Trenet και είναι ένα από τα πιο γνωστά, διαχρονικά γαλλικά τραγούδια. Το 1960 έφτασε στο Top 10 της Αμερικής στη διασκευή που του έκανε ο Bobby Darin στα αγγλικά, με τον τίτλο Beyond the Sea. Η Françoise Hardy το διασκεύασε το 1965.
Les Feuilles Mortes
Ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά από τον Γάλλο τραγουδιστή Yves Montand το 1949 και ακόμα και σήμερα θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα, με τη φωνή του Montand να το απογειώνει. Η μουσική του γράφτηκε από τον Joseph Kosma, οι γαλλικοί στίχοι από τον Jacques Prévert (αρχικά ήταν μόνο ορχηστρικό) και οι αγγλικοί στίχοι από τον Johnny Mercer. Με τον τίτλο Autumn Leaves κυκλοφόρησε από τον πιανίστα Roger Williams το 1955, έφτασε στο #1 της Αμερικής και από τότε έχει διασκευαστεί εκατοντάδες φορές από μουσικούς και τραγουδιστές. Ανάμεσά τους ο Nat King Cole και ο Frank Sinatra. H Françoise Hardy το τραγούδησε στη γλώσσα της το 1965.
La Maison Ou J’Ai Grandi
Στα μέσα της δεκαετίας του ‘60 η Françoise Hardy άρχισε να ακούει πολύ ιταλικά ποπ τραγούδια και έτσι βρήκε το Il Ragazzo Della Via Gluck του Adriano Celentano το 1966 και το διασκεύασε την ίδια κιόλας χρονιά.