Όσοι είχαν παρακολουθήσει τη συναυλία των Deafheaven στην Αθήνα πριν από 8 χρόνια, θυμούνται ακόμα εκείνο το βράδυ. Είναι από αυτά τα βράδια που μνημονεύονται μέσα στις πιο ανατριχιαστικές μουσικές στιγμές μιας ζωής.
Δεν ήταν μόνο η παρουσία του τραγουδιστή George Clarke σαν νεογκόθ δανδής, ήταν οι λυσσαλέες κραυγές του, ο ήχος που έσκιζε την ατμόσφαιρα και αυτή η εξολοθρευτική ενέργεια, τόσο η δική τους στη σκηνή όσο και του κόσμου που βρέθηκε σε απόλυτη οργασμική κατάσταση. Ήταν φυσικά πρόσφατη και η κυκλοφορία του επικού, black metal άλμπουμ τους ‘Sunbather’ που η ζωντανή του εκτέλεση ήταν από μόνη της μια εξωπραγματική εμπειρία.
Από τότε μέχρι σήμερα άλλαξαν πολλά με πρώτο και κυριότερο τον ήχο τους. Στην αρχή της πανδημίας, το συγκρότημα από το Σαν Φρανσίσκο μπήκε στο στούντιο και ηχογράφησε σε live-in-studio-recording το άλμπουμ ‘10 Years Gone’ το οποίο δεν περιλάμβανε νέα τραγούδια αλλά επιλεκτικά, κομμάτια που είχαν ξεχωρίσει μέσα στα 10 χρόνια της καριέρας τους. Από το “Daedalus” του ‘Demo’ EP τους και το “Language Games” του άλμπουμ ‘Roads to Judah’ έως κάποια πιο πρόσφατα πειραματικά τραγούδια όπως το 11λεπτο “Glint” από το ‘Ordinary Corrupt Human Love’.
Ήταν η ίδια περίοδος που άρχισαν να επαναπροσδιορίζουν την μουσική τους ταυτότητα. Μέσα σε αυτό το μείγμα black metal, post-rock, alt-rock ήχου άρχισαν να εισχωρούν όλο και περισσότερο και άλλα μουσικά ιδιώματα όπως το shoegaze και το ambient. Ξεκινώντας να δημιουργούν το αριστουργηματικό άλμπουμ ‘Infinite Granite’, η φωνή του George βρέθηκε σε πιο μελωδικά μονοπάτια και ανακαλύψαμε μια πλευρά του που δεν γνωρίζαμε. Δεν υπερβάλλω λέγοντας ότι πολλές φορές η φωνή του θυμίζει αυτή την καθυσηχαστική, θλιμμένη τρυφερότητα που έχουμε αγαπήσει στη φωνή του Morrissey.
Πολλά ειπώθηκαν και γράφτηκαν για αυτή την μεγάλη αλλαγή, το αποτέλεσμα όμως είναι ότι μιλάμε για ένα συγκρότημα που δεν επαναπαύτηκε στις δάφνες του και πήγε ακόμα παραπέρα. Ο George μίλησε στην Popaganda για όσα μεσολάβησαν από την πρώτη τους επίσκεψη εδώ μέχρι σήμερα και αυτό το υπέροχο κράμα όλων των παραπάνω θα έχουμε την ευκαιρία να το απολαύσουμε ζωντανά το Σάββατο 15 Οκτωβρίου στο Gagarin 205 Live Music Space.
Την τελευταία φορά που παίξατε στην Αθήνα, πριν από 8 χρόνια, το κοινό έμεινε εκστασιασμένο από την εμφάνισή σας. Από τότε μέχρι σήμερα, τι αισθανθήκατε ότι έπρεπε να αλλάξετε σαν άνθρωποι και σαν μουσικοί και τι να κρατήσετε ίδιο; Πολλά άλλαξαν αυτά τα 8 χρόνια από τότε που παίξαμε στην Αθήνα. Κυκλοφορήσαμε άλμπουμ που διεύρυναν τον ήχο μας και γίναμε μία πιο σταθερή, επαγγελματική μπάντα. Ο στόχος όμως παρέμεινε ο ίδιος. Να δημιουργούμε μουσική με ειλικρίνεια, η οποία μας αντιπροσωπεύει πλήρως και να μπορούμε να παρουσιάζουμε αυτή τη μουσική ζωντανά σε όσο το δυνατόν περισσότερα μέρη γίνεται.
Είναι γεγονός ότι ο ήχος σας αλλάζει και εξελίσσεται διαρκώς και δεν μένετε στατικοί δημιουργικά. Ήταν εξαρχής αυτός ο στόχος ή νιώσατε την ανάγκη να εξερευνήσετε περισσότερο; Πάντα θέλουμε ό,τι κάνουμε να μας ιντριγκάρει, ακόμα και αν κάποιες φορές αυτό σημαίνει ότι θα κάνουμε μεγάλες αλλαγές στον ήχο μας. Έχοντας όμως την ίδια βάση.
Η φωνή σου μπορεί να είναι δυνατή σαν μια γροθιά στο στομάχι αλλά και τρυφερή σαν ψίθυρος εραστών. Τι σε έκανε να εκφράσεις την πιο τρυφερή πλευρά σου; Ήταν μια ωραία έκπληξη για όλους μας. Με την πανδημία είχαμε πολύ χρόνο να δουλέψουμε τα κομμάτια του άλμπουμ ‘Infinite Granite’ και νιώσαμε την επιθυμία να επικεντρωθούμε περισσότερο στα φωνητικά. Το αποτέλεσμα των τραγουδιών ήταν τέτοιο που αισθανθήκαμε ότι το πιο απαλό στυλ ήταν πιο ταιριαστό.
Ακόμα και στις πιο μελωδικές σας στιγμές, υπάρχει σκοτάδι. Ή και αντίστροφα, στις πιο σκοτεινές σας στιγμές υπάρχει μια αχτίδα φωτός. Είναι πάντα συνδεδεμένα αυτά όταν δημιουργείτε; Η μουσική μας δεν ταιριάζει απαραίτητα σε στενά πλαίσια. Είναι απαραίτητο για εμάς να αγγίζει ένα μεγάλο φάσμα συναισθημάτων και η αντιπαράθεση του φωτός με το σκοτάδι βοηθά σε αυτό.
Διάβασα κάπου ότι σταματήσατε να δίνετε σημασία σε σχόλια που μπορεί να σας άφηναν ή σε γνώμες τρίτων. Αυτό έγινε επειδή σας κρατούσαν πίσω; Η μουσική μας δεν πρόκειται να διαμορφωθεί από αυτές τις γνώμες γι΄αυτό και δεν βλέπω κάποιο όφελος αν τις αποδεχτούμε.
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας χρειάστηκε να ακυρώσετε την περιοδεία σας και αποφασίσατε να ηχογραφήσετε το άλμπουμ ‘10 Years Gone’. Ποια ήταν τα συναισθήματά σας και οι σκέψεις σας τότε; Ήταν μια πολύ στρεσογόνα περίοδος τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο αλλά ταυτόχρονα, βλέποντας τι περνούσαν οι συνομήλικοί μας, υπήρχε μια αίσθηση συντροφικότητας που μας βοήθησε να τα καταφέρουμε.
Πώς νιώθεις με όλα αυτά που συμβαίνουν τώρα; Αισιόδοξα, απαισιόδοξα; Δεν ξέρω τι θα συνέβαινε αν άφηνα τον εαυτό μου να είναι απαισιόδοξος. Για να μπορέσω να συνεχίσω να υπάρχω πρέπει να έχω αισιοδοξία.
Η τέχνη είναι βάλσαμο για όλους αλλά πιστεύεις ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο; Πρέπει να έχει αυτόν τον ρόλο; Νομίζω ότι οι καλλιτέχνες μπορούν να ανταποκριθούν στον κόσμο και να βοηθήσουν ή να επηρεάσουν τις απόψεις, αλλά δεν θέλω οι καλλιτέχνες να έχουν την ευθύνη του να εφαρμόσουν την πραγματική αλλαγή.
Τι να περιμένουμε από το setlist στην Αθήνα; Είναι ένα mix από παλιότερο και νέο υλικό και σίγουρα στοχεύει στο να είναι ένα best of setlist. Πιστεύω ότι περικλείει κάθε πλευρά του συγκροτήματος.
Τι θυμάστε από την τελευταία σας επίσκεψη εδώ; Τον περισσότερο χρόνο τον περάσαμε στο Γκάζι και την Πλάκα που είναι υπέροχα αλλά θέλουμε να δούμε και να ανακαλύψουμε περισσότερα, μας ενδιαφέρει πολύ η πλούσια ιστορία σας. Δεν βλέπουμε την ώρα να βρεθούμε πάλι στην Ελλάδα.
Τη συναυλία των Deafheaven στο Gagarin 205 Live Music Space θα ανοίξουν οι Once Upon a Winter. Εισιτήρια viva.gr