Αν έχεις παρακολουθήσει την ιστορία των Razorlight, από το 2002 που δημιουργήθηκαν στο Λονδίνο μέχρι σήμερα, σίγουρα δεν θυμάσαι μόνο τα εκρηκτικά τους live και τα τραγούδια τους (πολλά από τα οποία, όπως το Wire to Wire, έχουμε τραγουδήσει αγκαλιά με μια φωνή σε διάφορα μπαράκια κάποια ξημερώματα) αλλά και τις αποχωρήσεις μελών όπως ο Andy Burrows, o Björn Ågren και ο Carl Dalemo, κάποια δημόσια κατηγορώ, πολλές σιωπές και… επιτέλους, κάποιες επιστροφές που σηματοδότησαν τη νέα εποχή του συγκροτήματος.
Ο Johnny Borrell υπήρξε ένα από τα πιο καυτά πρόσωπα της βρετανικής μουσικής σκηνής, για το ταλέντο του, για τη σέξι εμφάνισή του, αλλά και για τον εκρηκτικό χαρακτήρα του. Και ας μη μείνω μόνο στο Wire to Wire, έχει γράψει κομματάρες που έγιναν τεράστιες επιτυχίες, όπως τα: America, Golden Touch, In The Morning, Somewhere Else, Stumble and Fall. Δεν είναι τυχαίο που οι Razorlight έχουν διανύσει μια εξαιρετική πορεία στα charts της Μεγάλης Βρετανίας. Ο πρώτος δίσκος τους “Up All Night” έγινε 4 φορές πλατινένιος ενώ το δεύτερο, ομώνυμο άλμπουμ κατάφερε να γίνει 5 φορές πλατινένιο. Και βέβαια κανείς δεν ξεχνά τον τρίτο δίσκο “Slipway Fires”, που περιείχε το τρυφερό κομμάτι της καρδιάς μας, αυτό που έχουμε τραγουδήσει με χαμόγελα ευτυχίας στα μπαράκια.
Το 2018 το συγκρότημα επέστρεψε στη δισκογραφία με το άλμπουμ “Olympus Sleeping” αλλά και στις ζωντανές εμφανίσεις και το 2020 κυκλοφόρησε το σινγκλ Burn, Camden, Burn, το οποίο είχε ηχογραφηθεί το 2009. Η μεγάλη ανατροπή όμως έγινε τον Απρίλιο του 2021, όταν το συγκρότημα ανακοίνωσε την επιστροφή της αρχικής σύνθεσης, με τους Borrell και Ågren, καθώς και τους Andy Burrows και Carl Dalemo. Με αυτή τη σύνθεση θα έχουμε την τύχη να δούμε τους Razorlight στην Αθήνα, στο Παλιό Αμαξοστάσιο του ΟΣΥ στο Γκάζι, στις 25 Μαρτίου 2023.
Ο Johnny, ο οποίος πλέον μένει τον περισσότερο καιρό στη Γαλλία, όπου έχει περάσει και κάποια χρόνια της εφηβείας του, ήταν πολύ ανυπόμονος να βρεθεί και πάλι στην Ελλάδα και το πρώτο πράγμα που με ρώτησε όταν σήκωσε το τηλέφωνο είναι πώς είναι ο καιρός εδώ. «Θα σε απογοητεύσω, γιατί σήμερα έχουμε χιόνια αλλά πιστεύω ότι όταν έρθετε θα έχουμε τον τέλειο καιρό για εσάς που έχετε μάθει σε περισσότερο κρύο» του απάντησα και αντέδρασε με γέλια σαν ενθουσιασμένο παιδάκι που περιμένει να πάει στη θάλασσα με τα κουβαδάκια του.
Όταν ξεκίνησα τη συνέντευξη ρωτώντας τον ποιο είναι το πιο σημαντικό μάθημα που έχει πάρει αυτά τα 21 χρόνια μέσα από την πορεία του με τους Razorlight, με τα πάνω-κάτω τους, με τους χωρισμούς και τις επανασυνδέσεις, ξέσπασε σε γέλια για αρκετή ώρα μέχρι να μου απαντήσει: «21 χρόνια; Αυτό είναι τρελό, δεν το είχα συνειδητοποιήσει ότι ήταν τόσα πολλά». Ναι και όμως είναι τόσα χρόνια, του είπα γελώντας κι εγώ και μετά από αρκετή σκέψη απάντησε: «Νομίζω ότι το πιο σημαντικό μάθημα που πήρα είναι το να έχω υπομονή και να εμπιστεύομαι το ένστικτό μου».
Όταν ήσουν νεότερος ήσουν ανυπόμονος; Βιαζόμουν πολύ είναι αλήθεια. Μιλούσα με έναν φίλο χτες και του έλεγα ότι όταν ήμουν 13 χρονών έγραψα το πρώτο μου τραγούδι, εντελώς τυχαία. Δεν είχα το κουράγιο να γράψω ένα τραγούδι οπότε στο μυαλό μου απλώς κρατούσα σημειώσεις. Ζούσα στο Παρίσι τότε και μόλις συνειδητοποίησα ότι αυτό που έχω γράψει είναι ένα τραγούδι, βγήκα στον δρόμο ενθουσιασμένος με μια κιθάρα που δεν ήξερα ιδιαίτερα να παίζω και ρωτούσα τους περαστικούς αν θέλουν να ακούσουν το τραγούδι μου.
Τραγουδούσα λίγο, μετά έκανα κάτι ήχους με την κιθάρα, μετά ξανατραγουδούσα, άλλο ένα σόλο “γκρανννγγκκκ ουίουυυυ ουίιιι” και δεν με ένοιαζε καθόλου. Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι η μουσική μου ανοίγει μια λεωφόρο επικοινωνίας με τον κόσμο, όχι μόνο με τον κόσμο βασικά, με τα πάντα. Μέχρι τότε ήμουν χαρούμενος μόνο όταν έπαιζα ποδόσφαιρο ή κρίκετ και ξαφνικά βρήκα ένα ακόμα πιο συναρπαστικό πράγμα που με γέμιζε.
Αν μπορούσες να γυρίσεις πίσω τον χρόνο, υπάρχει κάτι που θα έκανες διαφορετικά ή θα το έλεγες αλλιώς; Αναφέρομαι στην καριέρα σου φυσικά, σίγουρα είναι κάτι που έχεις σκεφτεί όλα αυτά τα χρόνια. Ναι, φυσικά το έχω σκεφτεί. Δεν έχω μετανιώσει για κάτι πάντως. Πιστεύω ότι η δυτική εκπαίδευση που μας παρέχεται δεν μας προετοιμάζει για την πραγματική ζωή σε καμία περίπτωση. Τι σε διδάσκουν στο σχολείο; Ότι πρέπει να υπακούς κάποιους μόνο και μόνο επειδή έχουν συγκεκριμένους τίτλους και αν δεν το κάνεις θα τιμωρηθείς. Άρα τι μαθαίνεις; Ότι πρέπει να κάνεις τα πράγματα με τέτοιο τρόπο ώστε να μη σε πιάσουν. Θα ήταν καταπληκτικό να μπορούσες να μάθεις στο σχολείο πώς να είσαι ειλικρινής, να μιλάς ευθέως και να παραδέχεσαι τα λάθη σου. Τέτοιες αξίες. Τα πρώτα χρόνια στους Razorlight ήμουν ένα άτομο που τα έλεγε απευθείας όπως τα σκεφτόταν και ήμουν αρκετά μπερδεμένος με τον αγγλικό Τύπο. Όλα είναι βασισμένα σε ψέματα και βλακείες και ήταν κάτι που με εξόργιζε, έτσι ό,τι σκεφτόμουν το έλεγα έξω από τα δόντια. Ήμουν όμως και πολύ ειλικρινής απέναντι στην ίδια τη μπάντα. Αν πίστευα ότι κάποιος έπαιζε σκατά, θα του έλεγα ότι παίζει σκατά.
Εσύ την άντεχες την ευθεία κριτική; Φυσικά, έτσι είμαι κι εγώ σαν μουσικός. Όταν φτιάχναμε το δεύτερο άλμπουμ με παραγωγό τον Chris Thomas, τον οποίο σέβομαι πάρα πολύ και γνωρίζαμε ήδη ότι είχε δουλέψει με τους The Beatles, τους Sex Pistols, τους Roxy Music κτλ., (βέβαια μας πετούσε και ονόματα που δεν γνωρίζαμε ότι είχε συνεργαστεί όπως ο Leonard Cohen και μέναμε έκπληκτοι), με πίεζε πάρα πολύ για να βελτιωθώ. Σκληρά και διαρκώς. Και αν έκανα κάτι σκατά, μου το έλεγε. Πραγματικά το εκτίμησα πολύ αυτό.
Πρέπει να ήταν απίστευτη εμπειρία να δουλεύεις με έναν παραγωγό που είχε στο βιογραφικό του τόσες τεράστιες συνεργασίες. Νομίζω ότι γεννήθηκα σε λάθος δεκαετία και είμαι πραγματικά τυχερός που αυτοί οι άνθρωποι που μεσουρανούσαν στα 60s συνέχιζαν να είναι στον χώρο. Όχι μόνο ο Chris αλλά και οι φωτογράφοι David Bailey και Mick Rock. Ήταν υπέροχο να δουλεύω μαζί τους, πραγματικά το λάτρεψα γιατί έχουν εντελώς διαφορετική νοοτροπία. Μια μέρα πήγα στο στούντιο για να κάνω φωνές μαζί με τον Ray Davis των The Kings και ήμουν χάλια, φάλτσαρα, δεν ξέρω καν γιατί πήγα μέχρι εκεί. Γύρισε και μου είπε γελώντας, “yeah, είναι λίγο φάλτσο, mate”. Το εκτίμησα όμως. Εκείνη η γενιά είχε μάθει να μην χασομερά, ακριβώς επειδή τότε δεν υπήρχε χρόνος. Αυτός είναι και ο τρόπος που προτιμώ να δουλεύω. Σε κάποιους ταιριάζει αυτό, σε άλλους όχι.
Μου μίλησες προηγουμένως για τον Τύπο. Πιστεύεις ότι οι δημοσιογράφοι πολλές φορές προσθέτουν πίεση στους καλλιτέχνες αντί να τους βοηθούν να ανταπεξέλθουν στην ήδη υπάρχουσα πίεση της δημοσιότητας; Δεν πιστεύω ότι ένας διάσημος άνθρωπος νιώθει περισσότερο πιεσμένος απ’ ότι ένας ηλεκτρολόγος. Και οι δύο παλεύουν με το άγχος. Οποιοσδήποτε προσπαθεί να επιβιώσει, να βγάλει χρήματα, να φτιάξει το σπίτι του, βιώνει άγχος και πίεση. Οπότε δεν ξέρω τι να σου πω επάνω σε αυτό, παρά μόνο ότι δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να το περνάμε όλοι αυτό. Όταν ξεκινήσαμε, το ίντερνετ δεν ήταν τόσο διαδεδομένο όσο τώρα και πολλές φορές οι δημοσιογράφοι έκοβαν κάτι από την απάντηση που τους έδινες ή άλλαζαν ένα κόμμα ώστε να βγαίνει εντελώς άλλο νόημα και το τύπωναν και δεν υπήρχε η δυνατότητα να διορθωθεί. Είχα διαβάσει πολλές φορές άλλα πράγματα από αυτά που είχα πει και όλο αυτό έτρωγε το μέσα μου και δεν καταλάβαινα για ποιο λόγο έπρεπε να συμβεί.
Αν ερχόταν ένα νέο συγκρότημα τώρα και ήθελε τη συμβουλή σου για το πώς να ντιλάρει όλη την κατάσταση της δημοσιότητας, τι θα έλεγες; Απλά να λένε την αλήθεια, χωρίς μαλακίες. Αλλά αυτό να ισχύει και στη μουσική τους, γιατί πολλές φορές βλέπεις καλλιτέχνες που τα λένε ωραία στις συνεντεύξεις αλλά ακούς τη μουσική τους και δεν υπάρχει αλήθεια μέσα σε αυτή.
Έχουμε διαβάσει πολλές ιστορίες αλλά θέλω να ακούσω τη δική σου εκδοχή. Τελικά πώς και γιατί έφυγε ο Andy από τους Razorlight το 2009; Βρισκόμασταν στα μισά της τουρνέ και είχαμε μπροστά μας και κάποια φεστιβάλ στα οποία θα ήμασταν headliners. Μια μέρα πήρα ένα μήνυμα στο κινητό μου από τον Andy που μου έλεγε ότι παραιτείται. Κάτι που δεν μου άρεσε καθόλου. Λίγες μέρες πριν είχα χωρίσει από μία κοπέλα που έβγαινα μαζί της για μια μόλις εβδομάδα και του απάντησα, “Andy, μόλις χώρισα με μία κοπέλα που ήξερα λίγες μέρες και το έκανα face to face κι εσύ μου στέλνεις ένα μήνυμα για να μου πεις ότι θες να φύγεις από το συγκρότημα; Πιστεύω ότι πρέπει να τα πούμε από κοντά”.
Κάποια στιγμή με συνάντησε σε μία παμπ και είδα ότι δεν ήταν καθόλου καλά. Είχε ακραίο άγχος και χρησιμοποιούσε το αλκοόλ ως φάρμακο για να το καταπολεμήσει, αλλά με τέτοιο τρόπο που στην πραγματικότητα δεν τον βοηθούσε καθόλου. Μου είπε λοιπόν, “Johnny φεύγω από το συγκρότημα γιατί δεν θέλω να γυρίζω τον κόσμο πιωμένος” και του απάντησα, “Andy, υπάρχουν τρεις λέξεις σε αυτό που μόλις είπες, το συγκρότημα, ο κόσμος και το ποτό. Είσαι σίγουρος ότι εγκαταλείπεις το σωστό πράγμα”; Εκείνη τη στιγμή σηκώθηκε όρθιος, μου είπε ότι πρέπει να φύγει και ότι θα γυρίσει σε 10 λεπτά αλλά δεν γύρισε ποτέ. Καθόμουν στην παμπ και τον περίμενα για καμιά ώρα και σκεφτόμουν ότι δεν μπορώ να το ξανακάνω αυτό, θα θύμωνα πάρα πολύ μαζί του. Αυτό που είχα στο μυαλό μου μετά από αυτό ήταν ότι ο Andy ήταν ένα κεφάλαιο της ζωής μου το οποίο έκλεισε και προχώρησα.
Τελικά όμως είστε πάλι μαζί στο συγκρότημα. Καταφέρατε να ξαναβρεθείτε ενώ για πάνω από 10 χρόνια δεν ήθελες να μιλήσετε. Ναι, δεν ήθελα να ξαναμπώ σε όλο αυτό. Μετά από κάποιες προσπάθειες του Andy όμως, τελικά με επισκέφτηκε στο σπίτι μου και είπαμε να δώσουμε μια ευκαιρία. Και αυτό κάνουμε.
Και πώς είναι τώρα; Δουλεύετε μαζί σε καινούργιο υλικό; Δεν ξέρω πώς θα πάνε τα πράγματα, θα δείξει, χαχα. Τους τελευταίους έξι μήνες, πολύ ήσυχα και χαλαρά δουλεύουμε επάνω σε νέο υλικό, ναι. Θα σου απαντήσω ειλικρινά όμως, επειδή έχω ακόμη μία μπάντα με τον Jack Flanagan των Mystery Jets που λέγεται Jealous Nostril, το περασμένο διάστημα το αφιέρωσα για να γράψουμε ολόκληρο το άλμπουμ. Οπότε περιμένω να αρχίσουμε τις εντατικές πρόβες πριν το σόου στην Ελλάδα με τους Razorlight τώρα, ώστε να δουλέψουμε περισσότερο και επάνω σε καινούργιο υλικό.
Εδώ να περιμένουμε μια best of συναυλία; Και κάτι πολύ σημαντικό, θα παίξετε το “Wire to Wire”; Γιατί υπάρχουν πολλοί που το περιμένουν. Αλήθεια; Δεν το ήξερα, καλά που μου το είπες για να το βάλουμε στο setlist, δεν το συμπεριλαμβάνουμε πάντα. Όσο για το best of, νομίζω θα το νιώσουμε στις πρόβες και θα το αποφασίσουμε όλοι μαζί γιατί τώρα που ο Andy και ο Carl είναι πάλι στην μπάντα, δεν παίρνω τις αποφάσεις μόνος μου, τις παίρνουμε όλοι μαζί.