Οι Naxatras έχουν ένα ιδιαίτερο χάρισμα. Να σε πηγαίνουν με τη μουσική τους σε ονειρικά, ήρεμα ταξίδια και αμέσως μετά να σε βάζουν σε ένα ροκ ψυχεδελικό τρυπάκι γεμάτο ρυθμό και ένταση.
Το συγκρότημα έβγαλε τον πρώτο του, ομώνυμο, δίσκο το 2015 ο οποίος ηχογραφήθηκε αναλογικά και live. Αρχικά με πιο stoner ήχο, στην πορεία έμπλεξαν διάφορα ιδιώματα, όπως psych rock, blues, progressive rock με ήχους της ανατολής. Γνωρίστηκαν κατά τη διάρκεια των σπουδών τους πριν από 10 χρόνια και αρχικά ήταν τέσσερα μέλη, μετά τρία και τώρα πάλι τέσσερα με την προσθήκη του Παντελή Κάργα στα πλήκτρα. Τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας είναι οι: Γιάννης Δελιάς (κιθάρα/φωνή), Γιάννης Βαγενάς (μπάσο/φωνή) και Κώστας Χαριζάνης (ντραμς/κρουστά). Το πρώτο τους όνομα ήταν Dust, μετά Temple, μέχρι να καταλήξουν τελικά στο Naxatras το οποίο βγαίνει από το Nakshatras που είναι οι 28 φάσεις της σελήνης στον Ινδουισμό και το διάλεξαν κυρίως επειδή το βρήκαν εύηχο.
Από τότε μέχρι σήμερα έχουν δώσει αμέτρητες sold out συναυλίες, έχουν αποκτήσει φανατικό κοινό που δεν χάνει κανένα live τους όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό και στις αρχές της χρονιάς κυκλοφόρησαν το άλμπουμ IV στο οποίο οι κορμοί των κομματιών ηχογραφήθηκαν μεν live αλλά ψηφιακά και στην πορεία πρόσθεσαν πολλά ακόμα στοιχεία.
Τρελά γκαζωμένοι από την Ευρωπαϊκή τουρνέ τους μαζί με τους Puta Volcano που ολοκληρώθηκε πριν λίγες μέρες και πέρασε από 15 χώρες μέσα σε έναν μήνα, ετοιμάζονται να δώσουν δύο τρελά live gigs, στις 13 Μαΐου στο Fuzz Club (Αθήνα) μαζί με τους Deaf Radio και στις 20 Μαΐου στον Πολυχώρο WE SKG (Θεσσαλονίκη) με τους The Dead Ends. Και έπεται μεγάλη καλοκαιρινή συνέχεια. Ετοιμαστείτε για ατελείωτα τζαμαρίσματα, μακρόσυρτα σόλο, βαριά ριφάκια, υπνωτικές μελωδίες και πολύ ιδρώτα. Ο Γιάννης Βαγενάς, μας μίλησε για όσα συμβαίνουν στη ζωή της μπάντας αυτή την περίοδο.
Τι έχει αλλάξει στην ιδιοσυγκρασία σας ως μπάντα από την πρώτη μέρα που παίξατε μαζί; Δίνουμε μεγαλύτερη σημασία στη λεπτομέρεια. Όταν ξεκινήσαμε, είχαμε ένα πιο ωμό attitude, νιώθαμε πως όλα, ακόμα και οι ατέλειες, ανήκουν στο τελικό έργο. Κάτι που ακόμα πιστεύω για τις προηγούμενες δουλειές μας αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι σωστό να τo επαναλαμβάνεις.
Τι παραμένει ίδιο; Ο ενθουσιασμός όταν τζαμάρουμε και όταν γράφουμε ένα καινούργιο κομμάτι. Είναι σα να ανοίγει ένα νέο μονοπάτι, με άπειρα παρακλάδια, που περιμένει να το εξερευνήσεις.
Πώς και πότε προέκυψε η ανάγκη να προσθέσετε πλήκτρα και synths; Αισθανθήκατε ότι φτάσατε σε κάποιο δημιουργικό τέλμα και θέλατε να πειραματιστείτε; Αρχικά, ξεκίνησε σαν ιδέα για ορισμένα κομμάτια, μας φαινόταν κουλ. Βλέποντας το εκ των υστέρων, πραγματικά μπορεί να είχαμε βρεθεί σε ένα τέλμα αν δεν παίρναμε αυτή την κατεύθυνση. Τα πλήκτρα γέμισαν τον ήχο και έφεραν πολλές συνθετικές δυνατότητες.
Έχετε αφήσει ποτέ το κοινό να σας πάει κάπου δημιουργικά; Μέχρι στιγμής όχι, οι ιδέες πηγάζουν από εμάς, αν και νιώθουμε ποια σημεία θα προκαλέσουν ποια συναισθήματα στον κόσμο.
Ακούγοντας το τελευταίο άλμπουμ συνειδητοποιώ πιο έντονα ότι μπορείτε να γίνετε απολύτως τρυφεροί και ονειρικοί και αμέσως μετά να πατήσετε γκάζια. Στη ζωή σας τι υπερισχύει, η ηρεμία και η τρυφερότητα ή η σκληράδα και τα γκάζια; Μάλλον το πρώτο. Είμαστε αρκετά ήρεμοι άνθρωποι συνήθως. Στη μουσική εκφράζονται στοιχεία του χαρακτήρα μας που μπορεί να μη βρίσκουν εύκολα διέξοδο στην καθημερινή ζωή.
Με βάση τους τίτλους των tracks σας, φαίνεται ότι σας ελκύει πολύ το άγνωστο. Ποιος ξέρει! Μας αρέσει και σε άλλες μορφές τέχνης. Το μυστήριο σε τραβάει, θέλεις να ανακαλύψεις τα μυστικά του. Κινείται στη σφαίρα του υποσυνείδητου, είναι κάτι που μας ιντριγκάρει πολύ.
Πολεμιστές, προφήτες, ο Σίβα, σκέφτομαι ότι τα τραγούδια σας θα μπορούσαν άνετα να αποτελέσουν το κεντρικό υλικό βιβλίων κόμιξ. Το έχετε σκεφτεί ποτέ; Σας έχουν εμπνεύσει κόμιξ; Φυσικά. Όταν είμαστε τουρ, διαβάζω κατά κύριο λόγο κόμιξ. Στο βαν έχω διαβάσει τα Sandman, το Watchmen, το From Hell, το Metabarons και πολλά άλλα. Θα ήταν φανταστικό να έβγαινε ένα κόμικ από τη μουσική μας. Ο Χριστόφορος (Chris RW), που επιμελείται τα εξώφυλλα, θα μπορούσε μελλοντικά να το κάνει πραγματικότητα.
Με τον ινδουισμό υπάρχει κάποια πιο στενή σχέση πέρα από τις αναφορές στο όνομά σας και σε κάποια τραγούδια; Η αλήθεια είναι πως υπήρχε ένα έντονο ενδιαφέρον κυρίως την περίοδο που αλλάξαμε το όνομά μας. Έχει απίστευτα νοήματα όμως, είναι σαν να περιγράφουν συμπαντικές αλήθειες, ακόμα και νόμους της φυσικής, με θρησκευτικές και μυθολογικές αλληγορίες. Σε αυτό διαφέρει κάπως από τις δυτικές θρησκείες, υπάρχει πιο έντονα το κοσμικό στοιχείο και γι’ αυτό μας άρεσε θεματολογικά για τη μπάντα.
Αν μπορούσατε να ταξιδέψετε στα late 60s/70s με ποιους μουσικούς θα θέλατε να κάνετε παρέα και πώς θα θέλατε να περάσετε μια μέρα μαζί τους; Με το Syd Barrett για να τρελαθούμε κι εμείς… Πλάκα κάνω, μάλλον με τους Sabbath, παίζει να ήταν τέλειο παρεάκι.
Πέντε tracks που δεν βγαίνουν ποτέ από τις λίστες σας με τραγούδια που ακούτε. Αυτό είναι διαφορετικό για τον καθένα μας. Προσωπικά, μπορώ να απαντήσω με τα εξής: Wishbone Ash – Leaf and Stream, Black Sabbath – Planet Caravan, HP Lovecraft – Mobius Trip, Donovan – Bert’s Blues, Grateful Dead – Ripple.
Το track που υπάρχει στάνταρ σε κάθε live σας; To Waves με διαφορά!
Νέοι αγαπημένοι καλλιτέχνες; King Gizzard, Kikagaku Moyo, Follakzoid, Moon Duo, Wooden Shjips.
Στο live στο Fuzz θα είναι ένα best of set; Θα ακούσουμε κάτι που δεν περιμένουμε; Θα είναι ένας συνδυασμός παρουσίασης του νέου άλμπουμ με ένα best of από τα προηγούμενά μας αλλά όλα ανανεωμένα και με κάποιες εκπλήξεις.