Η Dana Masters έχει ένα χάρισμα: καταφέρνει να αφηγείται εμπειρίες με έναν μοναδικό τρόπο και να δημιουργεί μια μουσική γέφυρα ανάμεσα σε διαφορετικούς κόσμους. Η υπέροχη φωνή που συνόδευε τον θρυλικό Van Morrison για πολλά χρόνια, ως μέλος της μπάντας του, επιστρέφει τα τελευταία χρόνια στις ρίζες της τέχνης της, κάνοντας μια ξεχωριστή σόλο καριέρα.
Γεννημένη στη Νότια Καρολίνα, μέσα σε μια κουλτούρα που αναδύεται από τις ρίζες του γκόσπελ και της τζαζ, μετακόμισε αργότερα στη Βόρεια Ιρλανδία, παίρνοντας μαζί της τον ήχο και το πνεύμα του Αμερικανικού Νότου. Το αποτέλεσμα; Η μουσική της είναι μια “πολύχρωμη” σύνθεση από γκόσπελ, τζαζ, R&B και σόουλ, που σε συνδυασμό με τη χαρακτηριστική βραχνάδα στη βαθιά φωνή της, χτυπάει πολλές ευαίσθητες χορδές.
Η Dana μεγάλωσε σε μια οικογένεια με έντονες πολιτικές ρίζες, καθώς η γιαγιά της ήταν στενά συνδεδεμένη με το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα και το αντιρατσιστικό μέτωπο. Από μικρή περιβαλλόταν από τη μουσική του Marvin Gaye, των Earth Wind & Fire, καθώς και πολλούς R&B ήχους, που διαμόρφωσαν τη μουσική της ταυτότητα. Κατάλαβε ότι θέλει να ασχοληθεί με τη μουσική σε πολύ μικρή ηλικία, παρακολουθώντας μία συναυλία της Patti LaBelle και αυτή η εμπειρία έγινε το θεμέλιο της καριέρας της.
Σε ηλικία μόλις 17 ετών, έφυγε από το σπίτι για να κυνηγήσει το όνειρό της να σπουδάσει μουσική και να γίνει τραγουδίστρια. Η πρώτη της σημαντική στάση ήταν η Μινεάπολη, όπου έζησε για τέσσερα χρόνια και συνεργάστηκε ακόμη και με τον Prince. Επόμενη στάση ήταν το Λος Άντζελες, όπου δούλεψε με καλλιτέχνες όπως ο Kanye West.
Στη διάρκεια αυτής της περιόδου γνώρισε έναν Βορειοϊρλανδό, που έγινε ο σύζυγός της, και το 2008 μετακόμισε στη Βόρεια Ιρλανδία, όπου ζει μέχρι σήμερα. Εκεί, για πάνω από δύο χρόνια, τραγουδούσε σε ένα jazz club με την υποστήριξη του τρομπετίστα Linley Hamilton. Ένα βράδυ, την άκουσε ο Sir Van Morrison, εντυπωσιάστηκε από τη φωνή της και της πρότεινε να συμμετέχει ως τραγουδίστρια στην μπάντα του.
Για επτά χρόνια, η Dana Masters μοιράστηκε τη σκηνή και το στούντιο με τον εμβληματικό “Belfast Cowboy”, όπως αποκαλείται ο Morrison, κάνοντας φωνητικά στις παραστάσεις και τις ηχογραφήσεις του, ενώ συμμετείχε και σε σημαντικές εκδηλώσεις, όπως το μουσικό ντοκιμαντέρ του BBC “My Name is Ottilie” και έχει τραγουδήσει για τον Πάπα, τον πρόεδρο Clinton και τον Tony Blair.
Τα τελευταία χρόνια, επικεντρώνεται στη σόλο καριέρα της και αφού ηχογράφησε αρκετά EP, την περασμένη άνοιξη κυκλοφόρησε το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ, “Real Good Mood”. Η Dana έρχεται για πρώτη φορά στην Αθήνα και θα εμφανιστεί στο Half Note Jazz Club από την Παρασκευή 6 έως και τη Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου, έχοντας μαζί της, ένα κορυφαίο τζαζ τρίο, υπό την καθοδήγηση του ταλαντούχου πιανίστα, συνθέτη, ενορχηστρωτή και παραγωγού Cian Boylan, που έχει συνεργαστεί με μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της μουσικής σκηνής, όπως η Sinead O’Connor, ο George Michael, ο Brian Eno, ο Bono και ο Gregory Porter.
Στην κουβέντα μας, μιλάει για τη ζωή της που έχει αφιερώσει στη μουσική, την οικογενειακή κληρονομιά του αγώνα για τα πολιτικά δικαιώματα, την προσωπική της πάλη ανάμεσα στις R&B ρίζες της και τις τζαζ επιθυμίες της αλλά και τις σπουδαίες συνεργασίες της.
Dana, ποια ήταν η καθοριστική στιγμή της παιδικής σου ηλικίας που επηρέασε την απόφασή σου να ακολουθήσεις καριέρα στη μουσική; Όταν ήμουν πολύ μικρή, η μητέρα μου είχε έναν καλό φίλο, τον Ritchie, ο οποίος ήταν σε τελικό στάδιο του AIDS. Μία από τις αγαπημένες του καλλιτέχνιδες ήταν η Patti LaBelle. Θυμάμαι όταν τον πήγαμε να την δει από κοντά· το πρόσωπό του γέμισε ευτυχία και γαλήνη. Ήταν τότε που κατάλαβα τη δύναμη της μουσικής να αλλάζει την πραγματικότητά μας.
Πώς η τοπική κουλτούρα και η μουσική παράδοση της Νότιας Καρολίνας διαμόρφωσαν τις πρώτες σου εμπειρίες με τη τζαζ και το γκόσπελ; Η τζαζ και το γκόσπελ είναι σαν μέλη της ίδιας οικογένειας. Στη Νότια Καρολίνα, αυτά τα είδη είναι ενσωματωμένα σε κάθε πτυχή της κουλτούρας: στις ταινίες, την τηλεόραση, τη λογοτεχνία, ακόμη και στο φαγητό.
Ποιος ήταν ο ρόλος της πίστης και της οικογένειας στην καλλιτεχνική σου πορεία; Μεγάλωσα σε ένα πολύ πνευματικό περιβάλλον. Η μουσική, όλων των ειδών, ήταν πάντα ο τρόπος που βίωνα και επικοινωνούσα με τον Θεό. Όταν η μουσική αγγίζει την ψυχή, νιώθεις τον Θεό. Είναι κάτι δυνατό, θεραπευτικό και γεμάτο χαρά.
Πώς έχει επηρεάσει η οικογένειά σου (ως ακτιβιστές του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα) την οπτική σου για τη μουσική; Νιώθεις την ευθύνη να αντανακλάς τις αξίες τους μέσα από την τέχνη σου; Η οικογένειά μου, μου δίδαξε ότι η μουσική μπορεί να δώσει ώθηση σε κινήματα και να γεμίσει τους ανθρώπους με θάρρος για να κάνουν θαρραλέες πράξεις. Νιώθω πάντα την επιθυμία να κάνω την οικογένεια και την κοινότητά μου περήφανες μέσα από τη μουσική μου. Είναι χαρά μου να τιμώ τις θυσίες τους με το έργο μου.
Η μετάβαση από την Αμερική στη Βόρεια Ιρλανδία, με ποιον τρόπο διαμόρφωσε την προσωπική και την καλλιτεχνική σου ταυτότητα; Άνοιξε νέες πόρτες στη μουσική μου έκφραση. Η δημιουργικότητα στην Ιρλανδία είναι τόσο ισχυρή και οι άνθρωποι με ενέπνευσαν να πειραματιστώ και να εκφραστώ με νέους τρόπους. Είναι πανέμορφο το πώς με έχουν βοηθήσει να εξελιχθώ.
Ποιες προκλήσεις αντιμετώπισες ως τζαζ καλλιτέχνης σε μια χώρα με διαφορετική μουσική κληρονομιά; Δεν αντιμετώπισα πολλές. Υπάρχουν τόσοι πολλοί λάτρεις της τζαζ στην Ιρλανδία. Η μουσική τους βασίζεται στον αυτοσχεδιασμό και την αφήγηση, οπότε κατανοούν απόλυτα την ουσία της τζαζ.
Ζεις και εμφανίζεσαι στην Ευρώπη. Πώς καταφέρνεις να παραμένεις συνδεδεμένη με τις ρίζες του Αμερικανικού Νότου; Μέσα από την οικογένεια. Με επισκέπτονται συχνά, και διηγούμαι ξανά και ξανά την ιστορία του λαού μου: στον εαυτό μου, στα παιδιά μου και στο κοινό μου. Ποτέ δεν νιώθω πραγματικά μακριά από τις ρίζες μου.
Υπήρξε κάποια καθοριστική στιγμή στην καριέρα σου που επιβεβαίωσε ότι η τζαζ ήταν το αληθινό σου κάλεσμα; Νομίζω ήταν η στιγμή που κατάλαβα πως δεν ήθελα να με περιορίζει τίποτα άλλο πέρα από τη μουσική. Η τζαζ είναι, στην καρδιά της, μια έκφραση ελευθερίας.
Η δική σου μουσική συνδυάζει κυρίως τζαζ με γκόσπελ και σόουλ. Πώς προσεγγίζεις τον συνδυασμό αυτών των ειδών; Δεν χρειάζεται να το σκεφτώ συνειδητά. Μεγάλωσα με όλη αυτή τη μουσική, οπότε όταν γράφω, αυτό βγαίνει φυσικά από μέσα μου. Και το λατρεύω!
Τι πιστεύεις ότι κάνει τις ζωντανές εμφανίσεις της τζαζ, να ξεχωρίζουν από άλλα μουσικά είδη, σε σχέση με τη συναισθηματική σύνδεση; Οι ζωντανές εμφανίσεις της τζαζ είναι ζωντανές, κυριολεκτικά. Καμία εμφάνιση δεν είναι ίδια με την προηγούμενη. Δεν υπάρχουν προσχεδιασμένα στοιχεία ή κανόνες. Είναι μια διαδικασία δημιουργίας σε πραγματικό χρόνο.
Έχεις συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα της βιομηχανίας, όπως ο Van Morrison. Ποιες ήταν οι πιο πολύτιμες εμπειρίες από αυτές τις συνεργασίες; Έμαθα να βρίσκω τη φωνή μου και να τη χρησιμοποιώ. Να μη φοβάμαι την αποτυχία, αλλά μόνο το να μη δοκιμάσω.
Πώς επιλέγεις τα τραγούδια που ερμηνεύεις; Τι χαρακτηριστικά πρέπει να έχει ένα κομμάτι για να σε εκφράσει καλλιτεχνικά; Επιλέγω μόνο τραγούδια που με αγγίζουν σε βαθύ επίπεδο. Δεν υπάρχει λογική ή μοτίβο. Μπορεί να είναι ένα τραγούδι των Beach Boys ή του David Bowie, αλλά πρέπει να νιώσω ότι έχω κάτι να πω μέσα από αυτό.
Η τζαζ συχνά περιλαμβάνει αυτοσχεδιασμό. Πώς καταφέρνεις να ισορροπείς ανάμεσα στις δομημένες φόρμες και τον αυθορμητισμό στις ζωντανές εμφανίσεις σου; Υπάρχει μια πάλη ανάμεσα στις R&B ρίζες μου και τις τζαζ επιθυμίες μου. Μου αρέσουν οι δυνατές μελωδίες και η ξεκάθαρη δομή, αλλά λαχταρώ να εξερευνήσω νέες διαδρομές. Στο τέλος, προσπαθώ να παραδοθώ σε ό,τι συμβαίνει στον χώρο και να δώσω χώρο στο άγνωστο.
Αν μπορούσες να συνεργαστείς με οποιονδήποτε τζαζ μουσικό, από το παρελθόν ή το παρόν, ποιος θα ήταν και γιατί; Ο Harry Connick Jr.! Λατρεύω τη χαρά και την ενέργεια που φέρνει στη τζαζ. Θέλω να γίνω πιο αυθόρμητη και χαρούμενη όπως εκείνος. Είναι πανέμορφος ο τρόπος του.