Οι Editors είναι αναμφισβήτητα ένα από τα συγκροτήματα που δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις στο ελληνικό κοινό. Από την πρώτη τους κιόλας εμφάνιση στην Ελλάδα το 2006, απέδειξαν ότι είχαν έρθει για να μείνουν.
Από τότε μέχρι σήμερα, άλλαξαν πολλά τόσο στη σύνθεση του γκρουπ, όσο και στο μουσικό τους ύφος. Χωρίς να χάσουν τίποτα από τη ροκ δυναμική τους, κινούνται διαρκώς και σε πιο ηλεκτρονικά μονοπάτια, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο, δημιουργώντας ένα εντελώς δικό τους μουσικό ύφος που τους κατατάσσει πλέον σε μία από τις πιο σημαντικές και διεθνώς αναγνωρισμένες μπάντες. Από το 2002 που δημιουργήθηκαν στο Μπέρμιγχαμ μέχρι σήμερα, κατάφεραν να “γράψουν” στο βιογραφικό τους πλατινένιους και χρυσούς δίσκους, hit singles, sold out περιοδείες και τη φήμη ενός από τα καλύτερα live acts της Ευρώπης.
Ο φρόντμαν τους, ο Tom Smith, με τη βαθιά φωνή και τη δυναμικά γοητευτική παρουσία του στη σκηνή, έχει τον τρόπο να ξεσηκώνει το κοινό από την πρώτη στιγμή που θα πιάσει το μικρόφωνο. Αλλά αυτό είναι ένας μόνο από τους λόγους που τους έχουμε αγαπήσει τόσο. Οι υπόλοιποι είναι αυτά τα εθιστικά τραγούδια τους που έχουμε τραγουδήσει και έχουμε χορέψει χτυπώντας λάμπες πάνω από τις μπάρες, αμέτρητες φορές. Ποια να πρωτοαναφέρω… “Munich”, “An End Has A Start”, “Smokers Outside The Hospital Doors”, “The Racing Rats”, “Papillon”, “Blood” και φυσικά το “Sugar” το οποίο όχι μόνο είχε σημάνει τη στροφή τους σε πιο ηλεκτρονικούς ήχους αλλά αποτελεί πλέον ένα από τα πιο αγαπημένα hits στη χώρα μας από την περασμένη δεκαετία.
Το κοινό που ακολουθεί τους Editors στη χώρα μας είναι πάντα τεράστιο και οι εμφανίσεις τους εδώ έχουν γράψει συναυλιακή ιστορία. Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει το βράδυ της 23ης Ιουνίου του 2018 στην πλατεία Νερού που εν μέσω σφοδρής καταιγίδας έδωσαν τα πάντα στη σκηνή. Το κοινό πραγματικά παραληρούσε όταν ο Smith άρχισε να τραγουδάει τους πρώτους στίχους του “An end has a start”
O Elliott Williams, ο οποίος παίζει πλήκτρα και κιθάρες και συμμετέχει στα φωνητικά, εισχώρησε στο συγκρότημα το 2012 μαζί με τον κιθαρίστα Justin Lockey, όταν αποχώρησε ο Chris Urbanowicz λόγω διαφορών με το συγκρότημα στη μουσική κατεύθυνση. Το 2022 προστέθηκε ένα ακόμα μέλος στο γκρουπ. Ο Benjamin John Power ΑΚΑ Blanck Mass και ιδρυτικό μέλος των Fuck Buttons, ο οποίος συμμετείχε και στο άλμπουμ “Violence” δέχτηκε την πρόταση που του έκαναν και πλέον είναι μαζί τους και θα έχουμε τη χαρά να τον απολαύσουμε και στη συναυλία εδώ το καλοκαίρι.
Η τελευταία και έβδομη κυκλοφορία των Editors, “ΕΒΜ” είναι ακριβώς αυτό που λέει και ο τίτλος. Από το άνοιγμα κιόλας, με το καταιγιστικό «Heart Attack», πάει το συγκρότημα μουσικά σε μια δραματικά διαφορετική, industrial ηλεκτρονική κατεύθυνση, η οποία όμως παράλληλα εξακολουθεί να έχει αυτή τη σκοτεινή, ροκ δυναμική που γίνεται ακόμα πιο απόκοσμη με την επιβλητική φωνή του Tom Smith.
Λίγο πριν τη φετινή εμφάνισή τους στο Ejekt Festival στις 2 Ιουλίου μαζί με Florence + The Machine, Warpaint, Goatgirl και Royal Arch, στην Πλατεία Νερού, ο Elliott μίλησε μαζί μου μέσω zoom ένα πρωινό που ενώ ήταν βροχερό και μουντό, το έκανε χαρούμενο και λαμπερό με το γέλιο του και την καλή του διάθεση.
Όλα ξεκίνησαν με μια συνεργασία με τον Ben (Benjamin John Power) ο οποίος όμως πλέον αποτελεί μέλος του συγκροτήματος. Τι θαυμάζετε σε εκείνον και αποφασίσατε να τον κάνετε έναν από εσάς; Όταν αρχίσαμε να δουλεύουμε τον δίσκο “Violence”, πριν έρθει ο Ben, περνούσαμε πολλή ώρα ακούγοντας μουσική κάτι το οποίο επιβάλλεται να κάνει ένα συγκρότημα όταν δημιουργεί ένα άλμπουμ. Έτσι αρχίσαμε να ακούμε τον δίσκο του Ben “World eater”. Η αλήθεια είναι ότι ενώ ο ίδιος είναι ένας ήρεμος μουσικός, ο ήχος της δουλειάς του είναι hard και industrial και παράλληλα οι μελωδίες του είναι περίπλοκες αλλά ταυτόχρονα απλές και πανέμορφες. Νομίζω πως αυτό μας τράβηξε σε εκείνον και μάλιστα καταλάβαμε ότι έχει πολύ μελωδικό αυτί διότι όταν του στείλαμε να επεξεργαστεί υλικό από το “Violence” εκπλαγήκαμε. Και ουσιαστικά αυτή ήταν η αφετηρία. Το υλικό ήταν περισσότερο για μια συμπληρωματική παραγωγή πίσω από το “Violence” και τότε συζητήσαμε την πιθανότητα συνεργασίας σε live όπου θα κάναμε remixes για τα σόου κάτι το οποίο δυστυχώς δεν πραγματοποιήθηκε εξαιτίας της πανδημίας. Αυτό όμως μας οδήγησε στο να δουλέψουμε πάνω σε άλλα πράγματα. Όταν δουλεύεις τόσο στενά σε κάτι είναι προφανές και απολύτως λογικό να πεις “Φίλε, γιατί δεν συμμετέχεις και στο συγκρότημα;”. Είναι πραγματικά πολύ ωραίο να δουλεύουμε μαζί, να κάνουμε τις συναυλίες και τώρα να συμμετέχουμε και στα φεστιβάλ. Είναι πραγματικά συναρπαστικό.
Δέχτηκε αμέσως; Παραδόξως ναι. Βασικά, ήταν όπως όταν ζητάς σε κάποιον να βγείτε πρώτο ραντεβού και δεν ξέρεις πώς θα πάει. Δεν ήμασταν σίγουροι αν θα δεχτεί γιατί είχε πολλές δουλειές, είχε τη δική του καριέρα και τώρα δουλεύει πάνω σε soundtracks. Όμως, και από τις δύο πλευρές νιώσαμε πως ήταν όλο τόσο φυσικό, είμαστε όλοι μουσικά στο ίδιο επίπεδο και αυτό είναι πολύ σημαντικό για ένα συγκρότημα που κάνει τουρνέ. Το να τον έχουμε στην ομάδα είναι απλά φανταστικό.
Πάνε πέντε χρόνια που παίξατε τελευταία φορά στην Ελλάδα. Τι άλλο έχει αλλάξει στη ζωή σας από τότε; Νομίζω το γεγονός ότι κάποια μέλη του συγκροτήματος παντρεύτηκαν, τα απλά πράγματα της καθημερινής ζωής που προκύπτουν δηλαδή. Φυσικά βγάλαμε και νέο δίσκο από τότε. Πιστεύω πως είμαστε όλοι πάρα πολύ ενθουσιασμένοι που επιστρέφουμε στην Ελλάδα. Μάλιστα η τελευταία φορά που παίξαμε στο Ejekt ήταν μια τρελή νύχτα. Θυμάμαι είχε ξεσπάσει “βιβλική” καταιγίδα πριν τη συναυλία αλλά ήταν συγκλονιστικά. Η τελευταία μας συναυλία στην Ελλάδα είναι μια από τις αγαπημένες μας και ιδίως εκείνου του καλοκαιριού. Είμαστε απίστευτα ενθουσιασμένοι που επιστρέφουμε.
Το “EBM” είναι ίσως το πιο διαφορετικό άλμπουμ απ’όλα όσα έχετε ηχογραφήσει στο παρελθόν. Ποιο είναι το στοιχείο που σας ώθησε προς την κατεύθυνση της electro; Ήταν θέμα έμπνευσης, ανάγκης; Η συνεργασία με τον Ben είχε φυσικά να κάνει και με αυτό. Εξαιτίας όμως της απομόνωσης λόγω πανδημίας, διότι ο καθένας δούλευε από το στούντιο του σπιτιού του, έδωσε ένα αποτέλεσμα που δεν θυμίζει κλασική ηχογράφηση. Παρά το γεγονός ότι είναι διαφορετικό, έχει ένα στοιχείο μουσικής που ίσως θυμίζει το “In this light and on this evening” που επίσης είχε έναν δυνατό ηλεκτρονικό ήχο και θέλαμε λίγο να το αναβαθμίσουμε αυτό. Καταλάβαμε ότι είναι διαφορετικό αλλά θέλαμε να διατηρήσουμε στοιχεία του συγκροτήματος ως ένα επίπεδο. Πολύς κόσμος το έχει ακούσει σε live και το καταλαβαίνει πλέον. Αλλιώς είναι να το ακούς στο άλμπουμ και αλλιώς είναι όταν παίζεις ζωντανά. Μέχρι στιγμής τα shows είναι φανταστικά. Δεν νιώσαμε περίεργα όταν ενώσαμε παλιά και νέα τραγούδια, ταιριάζουν ωραία. Για μια μερίδα του κόσμου ήταν ένα σοκ αλλά όταν είσαι παθητικός ακροατής του συγκροτήματος μπορείς να το καταλάβεις αλλά το hardcore κοινό μας πιστεύω ότι κάπου το περίμενε να συμβεί.
Είστε ένα από τα συγκροτήματα που επειδή δοκιμάζετε καινούργια πράγματα συχνά δέχεστε πολλές κριτικές όταν βγάζετε νέο δίσκο. Αυτό σας έχει επηρεάσει; Πλέον όχι. Μετά από ένα χρονικό διάστημα το συνηθίζεις και απλώς μάθαμε να ζούμε με αυτό. Φυσικά σεβόμαστε την γνώμη του κόσμου αλλά πιστεύω πως ένα συγκρότημα δεν μπορεί να βελτιωθεί αν ακούει πάντα τη γνώμη του κοινού του. Κάποιες φορές πρέπει να κάνεις και πράγματα που σε ενθουσιάζουν, διαφορετικά μένεις αδρανής και θεωρώ πως είναι αδύνατον να το κάνεις αυτό. Πολλές φορές λέμε πως ακόμη και αν προσπαθήσουμε να ξαναβγάλουμε το “The Back Room” δεν θα έβγαινε το ίδιο, ίσως να έβγαινε χάλια. Ένας δίσκος συνήθως μοιάζει σαν να απεικονίζει στιγμές της ζωής σου. Δεν μπορείς να τον δημιουργήσεις ξανά, δεν λες “θα το ξανακάνουμε”, πότε δεν γίνεται έτσι. Πάντα εμπιστευόμαστε το ένστικτό μας και ευτυχώς ο κόσμος μάς έχει ακολουθήσει. Κάποιοι φεύγουν και επιστρέφουν, κάποιοι άλλοι καθόλου και αυτό είναι απολύτως αποδεκτό. Όποιος έχει συμμετάσχει σε συγκρότημα γνωρίζει πως έτσι δουλεύει το πράγμα, είτε είσαι ένα συγκρότημα με μεγάλη καριέρα όπως οι The Cure που είναι το αγαπημένο μου συγκρότημα όλων των εποχών, παρ’ όλα αυτά κάποιοι δίσκοι τους δεν μου αρέσουν καθόλου. Αν σε απασχολεί πολύ τότε μπορείς να μπερδευτείς, επομένως καλύτερα να το προσπεράσεις. Σαφώς η δουλειά σου δεν θα αρέσει πάντα σε όλους.
Παρευρέθηκα στην πρώτη συναυλία των Editors στην Ελλάδα, πριν καν γίνεις μέλος της μπάντας, ακολουθούσα το συγκρότημα ανά την Ευρώπη για μερικά χρόνια. Ποιο είναι το πιο σημαντικό μάθημα που έχετε πάρει ως σήμερα; Συνειδητοποιήσατε ότι αυτός ο νέος ήχος σας έφερε ένα εντελώς καινούργιο κοινό; Το να ακολουθείς πάντα το ένστικτο σου είναι ένα μάθημα. Όταν είσαι νέο συγκρότημα και αρχίζεις να γίνεσαι αναγνωρίσιμος, το σημαντικό είναι να ευχαριστείς το κοινό. Πριν γίνω μέλος του συγκροτήματος, η μεγαλύτερη επιτυχία τους ήταν ο δίσκος “In this light and on this evening” το οποίο σηματοδότησε το πέρασμά τους από το κλασικό indie συγκρότημα σε ένα νέο είδος μουσικής. Αυτό ξεχώρισε το κοινό. Ίσως να ήταν και η πιο τολμηρή κίνηση διότι επέτρεψε στους Editors να είναι δημιουργικά πιο ελεύθεροι. Άμα παρατηρήσεις και άλλα συγκροτήματα της γενιάς μας, δεν μπόρεσαν να το κάνουν και γι’ αυτό είμαστε εξαιρετικά περήφανοι. Γιατί μπορέσαμε να κάνουμε αυτό που θέλαμε ακριβώς όπως το θέλαμε αλλά και να διατηρήσουμε ένα ακροατήριο. Ακόμη νιώθουμε πολύ προνομιούχοι.
Πιστεύω πως για έναν κιμπορντίστα η ηλεκτρονική μουσική αποτελεί ένα μεγαλύτερο πεδίο για δημιουργία. Συμφωνείς; Σαν συγκρότημα δεν στεκόμαστε αποκλειστικά στα όργανα. Κάθε ένας στο συγκρότημα έχει τον δικό του ρόλο αλλά όταν γράφουμε καινούργια τραγούδια κάποιος θα ασχοληθεί πιο στοχευμένα με τα ντραμς ή τα πλήκτρα. Είμαστε πολύ ξεκάθαροι σε αυτό το κομμάτι όμως. Πιο πολύ δουλεύουμε ομαδικά, δεν θα πει κανείς “εγώ παίζω πλήκτρα άρα θα ασχοληθώ μόνο με αυτο…”. Μου αρέσει πάρα πολύ να παίζω πλήκτρα όπως επίσης και κιθάρα, η ακουστική μουσική επίσης. Κάποια κομμάτια μας είναι acoustic και έχω πει στον Tom “αυτό καλύτερα να είναι acoustic”. Βλέποντας και κάνοντας δηλαδή.
Ο Tom Smith είναι ένας από τους πιο χαρισματικούς frontmen σήμερα. Σίγουρα σε μαγνητίζει με τον δικό του τρόπο. Δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω του. Αυτό από μόνο του εκπέμπει ένα χάρισμα. Τραγουδάει ένα κομμάτι και χορεύεις. Κάποιοι άνθρωποι το έχουν αυτό και ο Tom είναι ένας από αυτούς. Είναι φανταστικό. Θεωρώ πως έχει να κάνει με τη φωνή, το ηχόχρωμά της και έχει μια απίθανη φωνή που μπορεί να κάνει κεφάλια να γυρίσουν. Είναι ένα απίθανο, εκνευριστικά συγκλονιστικό ταλέντο που έχουν μερικοί άνθρωποι. Ο Τομ έχει μια εσωτερική δύναμη.
Τι μουσική ακούς αυτή την περίοδο; Ενδιαφέρουσα ερώτηση γιατί είναι κάτι που το συζητάμε γενικά πολύ και μεταξύ μας. Συνήθως ακούω παλιά τραγούδια. Μου αρέσει η 80s μουσική, όπως για παράδειγμα οι Erasure ή συγκροτήματα εκείνης της εποχής που έβγαλαν μόνο ένα άλμπουμ και μετά εξαφανίστηκαν. Ακούω και Harry Thumann αυτόν τον καιρό. Επίσης μ’ αρέσουν και τα πιο acoustic κομμάτια. Μάλιστα, αυτή την περίοδο περνάω τη φάση μου με τη Joni Mitchell την οποία δεν είχα ανακαλύψει μέχρι τωρα. Ταιριάζει πολύ και στο καλοκαίρι. Όταν είσαι πιο νέος τα ακούσματά σου είναι πιο tribalistic, εγώ μεγάλωσα με indie μουσική αλλά τώρα που όλα είναι διαθέσιμα με το πάτημα ενός κουμπιού είναι πιο εύκολο να ανακαλύψεις το προσωπικό μουσικό σου μονοπάτι σε σχέση με το παρελθόν.
Δουλεύετε πάνω σε κάτι καινούργιο το τελευταίο διάστημα; Όχι αυτή την περίοδο. Αφοσιωθήκαμε πολύ καιρό στο “EBM” και είναι αδύνατο να ασχοληθούμε με κάτι άλλο. Τώρα είναι η φάση που καλλιεργούμε νέες ιδέες για το τι θα κάνουμε στο μέλλον αλλά προς το παρόν είναι αδύνατο να γνωρίζω. Ίσως μετά το καλοκαίρι σκεφτούμε την προοπτική να προχωρήσουμε, να μπούμε πάλι στο στούντιο. Η αλήθεια είναι ότι ανυπομονούμε και το θετικό είναι ότι έχουμε την ενέργεια να δημιουργήσουμε καινούργιο δίσκο.
Είστε ένα από τα συγκροτήματα που έχετε επισκεφθεί να Ελλάδα πολλές φορές για συναυλία. Πες μου λίγο για τη σύνδεση σου με το ελληνικό κοινό. Σου λείπει κάτι όταν σκέφτεσαι την Ελλάδα; Το ελληνικό κοινό πάντα μας υποδέχεται με πολύ πάθος και ένταση και μας έχει λείψει. Έχει περάσει πολύς καιρός πια. Πριν την πανδημία είχαμε κανονίσει ημερομηνίες, club shows αλλά δυστυχώς όλα ακυρώθηκαν. Θέλουμε πολύ να επαναλάβουμε τα club shows. Ίσως μετά το Ejekt να το οργανώσουμε σωστά και να παίξουμε. Μας έλειψε πολύ και το ελληνικό φαγητό. Τη λατρεύουμε την Ελλάδα και χαιρόμαστε να παίζουμε για το κοινό της.
Αυτή τη φορά θα εμφανιστείτε την ίδια μέρα με Florence + Τhe Machine στο Ejekt. Ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι της Florence που θα ήθελες να διασκευάσεις; Και ποιο τραγούδι σας θα ήθελες να διασκευάσουν; Θα ήθελα να ακούσω από τη Florence το κομμάτι μας “No sound but the wind” και πιστεύω πως θα έκανε εξαιρετική δουλειά. Το δικό μου αγαπημένο τραγούδι της Florence είναι το “Shake it Out”. Θα ήθελα να δουλέψω πάνω σε αυτό το κομμάτι.
Ίσως να είναι η αφορμή να σκεφτείτε μία τέτοια σύμπραξη στη σκηνή του Ejekt. Χα, χα λες; Θα είχε πολύ ενδιαφέρον βασικά. Μακάρι.