Οι Boys’ Shorts, ένα duo που κρύβει στα ιδρυτικά του credits τον Vangelis R (ex- LAGASTA) και τον Ελληνοϊορδανός Tareq, είναι ένα από τα projects που κυκλοφορούν χαρούμενα εκεί έξω και καλούμαστε να αγαπήσουμε ακόμη περισσότερο μέσα στη νέα χρονιά. Πολύ λογικό καθώς μια νέα σειρά δειγμάτων που ξεπηδά από τα εύθυμα μυαλά τους, και περιλαμβάνουν πρωτόλειο υλικό αλλά και remixes, ταξιδεύουν με φροντίδα στις λίστες της μουσικής μας συνήθειας και μας κάνουν να λικνιζόμαστε και το κατακαλόκαιρο δεν έφυγε ποτέ.
Αν σώνει και καλά πρέπει να τους βάλω σε ένα καλούπι, να πω πως χρωστάνε πολλά στις disco και acid καταβολές τους, πως αγαπούν πολύ τα 80ς και τα 90ς, πως το break και το slow techno είναι σφηνωμένα στις αδυναμίες τους, πως τα dj sets που πιάνουν με τα χεράκια τους σφύζουν από εξωστρέφεια και χαρά, πως αν τους γνωρίσεις θα τους θες για φίλους σου αμέσως.
Έχουν κυκλοφορήσει δικά τους πράγματα σε δισκογραφικές όπως οι HE.SHE.THEY. Locals Suicide’s “Iptamenos Discos”, Love Child, Future Disco και έχουν «πειράξει» τραγούδια καλλιτεχνών όπως οι Yuksek w / Polo @ Pan, Kasper Bjorke, Boy George, Mala Ika, Kito jempere ft Wolfram μεταξύ άλλων. Το υπερκουκλίστικο EP τους New Era είχε σκαρφαλώσει στο Νο 1 του Beatport και στην ίδια θέση του Juno Download ενώ το Fantastic προβλήθηκε στο BBC Radio 1 – Future Dance.
Ως παιδιά του πλανήτη που είναι, τους εντοπίσαμε κάπου ανάμεσα στα Κανάρια Νησιά και τη Βόρεια Ελλάδα και τους ζητήσαμε να «φανερωθούν» για λίγο στα μάτια μας.
Boys’ Shorts, τελικά ποιοι είστε;
Β: Είμαστε δύο φίλοι, περίπου 15 χρόνια, που μας συνδέουν πολλά πράγματα. Και τώρα είπαμε να τα πάρουμε όλα αυτά και να τα κάνουμε τραγούδια!
Πώς γνωριστήκατε, πώς αποφασίσατε να κάνετε το γκρουπ; Θυμάστε κάποιο περιστατικό από τότε που είπατε για πρώτη φορά «έλα να κάνουμε ένα γκρουπ»;
Β: Γνωριστήκαμε στο Art House στη Θεσσαλονίκη. Εγώ έβαζα μουσική εκεί και ο Τάρεκ ήρθε με το γκρουπ του τότε, τους Techsoir για να παίξουν live.
T: Μετά κρατήσαμε επαφή. Έπαιζα πολλές φορές στα “Can you relate?” που έκανε στη Θεσσαλονίκη. Παίζαμε πολλές φορές back2back και είχαμε πάντα πολύ καλή ροή. Η ιδέα του «να κάνουμε γκρουπ» ξεκίνησε το 2013 όταν ήμαστε και οι δύο στο Λονδίνο, όπου είχαμε δουλέψει κάποια πράγματα, αλλά όλο πάγωσε μέχρι που το ξαναείδαμε ζεστά το 2019 λίγο πριν την πανδημία. Η αλήθεια είναι ότι το lockdown βοήθησε πολύ. Εκμεταλλευθήκαμε τον χρόνο δημιουργικά γράφοντας κομμάτια.
Γιατί διαλέξατε αυτό το όνομα;
Β: Είχαμε στο νου μας το Cult Your Club. Όταν είδαμε πως υπάρχει ήδη, προσπαθήσαμε να κάνουμε ένα λογοπαίγνιο να ακούγεται σαν Boy George. Δεν βρήκαμε κάτι, αλλά μία από τις προσπάθειες ήταν και αυτό το όνομα, που μας άρεσε. Το κρατήσαμε, και σαν αστείο είπαμε πως αν μια μέρα γνωρίσουμε τον Boy George θα του το πούμε. Τελικά τα πράγματα ήρθαν έτσι και συνεργαστήκαμε μαζί του για ένα ρεμίξ, αλλά δεν του είπαμε τίποτα…
Ποιες είναι οι πιο παλιές μουσικές σας αναμνήσεις;
Β: Στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου του μπαμπά μου. Στα 80s, πήγαινε με τη μητέρα μου σε πολλούς χορούς και έπαιρναν μαζί τους και εμένα με την αδερφή μου. Εκεί ακούγαμε τις κασέτες από το καφενείο του μπαμπά. Θυμάμαι πολύ έντονα το “Αγέρας ήσουν” από την Μαρινέλλα. Τότε περίπου έμαθα και την ποπ μουσική από τις κασέτες της αδερφής μου, που είχε τα μαλλιά της κομμένα σαν τη Sandra και έλεγε μπλουζ τo Saving All My love For you της Whitney. Είχε αγοράσει το True Blue, και κάθε φορά που χρησιμοποιούσε την κασέτα την τοποθετούσε έτσι ώστε το προφίλ της Madonna να κοιτάζει αλλού, για να καταλαβαίνει αν τη «δανειζόμουν».
Τ: Στο σπίτι μας είχαμε ένα πιάνο που ήταν αχρησιμοποίητο και εκεί άρχισα από πολύ μικρή ηλικία να παίζω με το αυτί τραγούδια που μου άρεσαν αλλά και να συνθέτω μουσικά κομμάτια. Δεν θυμάμαι μια μέρα χωρίς μουσική, είτε Fayruz από τον πατέρα μου, είτε Madonna και Depeche Mode από τα αδέρφια μου. Τελικά έφαγα κόλλημα με το All that she wants των Ace of Base και αυτό ήταν και το πρώτο βινύλιο που αγόρασα το ‘93.
Πώς συνεννοείστε, πώς βρίσκεστε, πώς δουλεύετε τα project καθώς, αν έχω καταλάβει σωστά, δεν βρίσκεστε πάντα την ίδια περίοδο στην ίδια πόλη;
Β: Είναι ωραίο που είμαστε μακριά νομίζω. Μας βοηθάει, γιατί ο καθένας μας έχει και αρκετά άλλα πράγματα στην καθημερινότητα του. Είναι απλά τα πράγματα τώρα πια με την τεχνολογία. Όποτε θέλουμε να είμαστε μαζί, ανοίγουμε μια οθόνη. Συζητάμε πολύ για ιδέες, κρατάμε σημειώσεις από κομμάτια ή μελωδίες, τα ανταλλάσσουμε και έχουμε έτσι μια φόρμα για το πού θα πάμε.
Τ. Να είναι καλά το ίντερνετ! Έχουμε βρει μια φόρμα και κάθε μέρα δουλεύουμε και από κάτι.
Πώς θα ονομάζατε το είδος μουσικής των Boys’ Shorts; Τι αγαπάτε σε αυτό;
Β: Δεν ξέρω… αλλά προσπαθώ να βλέπω μέσα σε αυτό αυτά που σκέφτομαι ή αισθάνομαι.
Τ. Κάνουμε ηλεκτρονική μουσική αλλά ο ήχος μας είναι ένα fusion από διάφορα είδη που μας είναι οικεία από τα ακούσματα μας μεγαλώνοντας σε κάθε δεκαετία, από τα 80s μέχρι σήμερα.
Το remix για τον Casey Spooner συμπεριλήφθηκε στο Red Hot + Free και το βίντεο που συνόδευσε το ρεμίξ έκανε πρεμιέρα στο Μουσείο Τέχνης Leslie-Lohman. Δεν συμβαίνει συχνά κάτι τέτοιο στον καθένα …
Β: Εγώ ήμουν πολύ συγκινημένος, γιατί αυτές τις συλλογές τις έμαθα από έναν φίλο μου, που δεν ζει πια, και μου θυμίζουν τις μέρες που σπούδαζα τέλη των 90s και κάναμε ραδιόφωνο με κομμάτια από πολλές από αυτές. Στο Μουσείο Τέχνης Leslie-Lohman είχα πάει σε μια καταπληκτική έκθεση πριν την πανδημία, και χάρηκα πολύ όταν ο Κωνσταντίνος Μενελάου μας είπε πως θα παιχτεί εκεί στα πλαίσια του Pride.
Τ: Αρχικά είχαμε διαφορετικές ιδέες μεταξυ μας για αυτό το ρεμίξ και καταλήξαμε τελικά με δύο εντελώς διαφορετικά ρεμίξ, τα οποία τελικα αποφασίσαμε να τα δώσουμε και τα δύο. Το ένα κατέληξε στη συλλογή Red Hot + Free και το άλλο στο Μουσείο Τέχνης.
Ασχολείστε και με εικαστικές εκθέσεις (Summer Bouquet/ K-Gold/Λέσβος). Πώς λειτουργεί αυτό;
Β: Ήταν μια πρόταση του Νικόλα Βαμβουκλή για μια πολύ ωραία έκθεση που συμμετείχαν και οι φίλοι μας studio Prokopiou, την δουλειά των οποίων αγαπάμε. Μας συνδέουν πολλά μαζί τους. Είναι πολύ ωραίο να μπορείς να μεταφέρεις σε μουσική όλα όσα συμβαίνουν μέσα σου κοιτώντας ένα έργο.
Τ: Δημιουργήσαμε ένα μοντέρνο soundtrack το οποίο είχε πολλά ηχοτοπία και θέλαμε να δώσουμε στους επισκέπτες μια γεύση από αυτό που νιώσαμε εμείς βλέποντας τα έργα της έκθεσης.
Έχετε περιέργεια πώς θα αντιδράσει το κοινό στις μουσικές σας όταν εμφανίζεστε κάπου;
Τ. Όταν παίζουμε δικά μας κομμάτια υπάρχει μια έξτρα αγωνία για το πώς θα το δεχτεί ο κόσμος, αλλά τελικά είναι πολύ ωραίο συναίσθημα όταν βλέπεις κόσμο να χαίρεται και να χορεύει. Ιδιαίτερα στη Νέα Υόρκη ο κόσμος είναι πάντα πολύ ενθουσιώδης!
Σας αρέσει περισσότερο να κάνετε remix στους άλλους ή να κάνουν οι άλλοι σε σας;
B: Είναι διαφορετικές διαδικασίες και οι δύο. Αυτό που αρέσει εμένα και στις δύο περιπτώσεις είναι πως ο καθένας βρίσκει πράγματα που του αρέσουν και από εκεί φτιάχνει κάτι καινούργιο.
Τ: Η διαδικασία του remix για μένα πάντα είναι η πιο αγαπημένη μου. Το πώς μπορείς να αλλάξεις το μουσικό όραμα κάποιου σε κάτι νέο, διαφορετικό. Αυτό είναι κάτι που με εξιτάρει, είτε το κάνουμε εμείς, είτε μας το κάνουν άλλοι remix.
Ποια είναι η πιο αγαπημένη σας πόλη;
Β: Εγώ όσο μεγαλώνω τόσο περισσότερο μου αρέσει το χωριό μου, που όλα αυτά τα χρόνια προσπαθούσα να φύγω. Μου αρέσει να ζω εδώ.
Τ: Εγώ είμαι μεταξύ Αθήνας και Λονδίνου αλλά για την ώρα προτιμώ να ζω στο Λονδίνο. Αλλά θέλω σε κάποια χρόνια να είμαι κάπου ζεστά, δίπλα σε θάλασσα.
Ποιοι θα ήσασταν αν η μουσική απαγορευόταν στον πλανήτη; Τι δουλειά πιστεύετε ότι θα κάνατε;
Β: Όλα αυτά που κάνουμε ούτως η άλλως για να έχουμε λεφτά και να μπορούμε να κάνουμε μουσική (γέλια)!
T: Νομίζω ότι πήραμε μια γεύση κατά τη διάρκεια του lockdown πώς είναι να μην μπορείς να εκφράσεις την τέχνη σου και αυτό δεν άρεσε σε κανέναν. Αλλά βρήκα τον εαυτό μου να ασχολείται με τα φυτά περισσότερο, όποτε πιστεύω ότι θα κατέληγα σε ένα χωριό να καλλιεργώ.
Για πόσο διάστημα υπάρχει μουσική μέσα στο 24ωρο σας;
Τ: Συνέχεια! Λόγω του ότι δουλεύουμε πάνω σε κομμάτια κάθε μέρα, αλλά και τα Σαββατοκύριακα όταν παίζουμε σε μαγαζιά! Δεν σταματάει ποτέ. Πολλές φορές με παίρνει ο ύπνος με τα ακουστικά στα αυτιά.
Τι ετοιμάζετε τώρα; Σε τι φάση σας βρίσκουμε;
Β: Έχουμε 2 ΕΡ που θα κυκλοφορήσουν τους επόμενους μήνες, ένα από το label Polari Records, το οποίο είναι του Cormac, ενός DJ που αγαπάμε πολύ, και ένα για την Permanent Vacation που παρακολουθούμε από τις πρώτες κυκλοφορίες της.
T: Επίσης μόλις τελειώσαμε κι ένα ρεμίξ, το οποίο θα βγει σύντομα, για τους Zoot Woman με τον Daddy Squad κι είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι.
Ένα κομμάτι ελληνικό που θα θέλατε να ρεμιξάρετε ή να διασκευάσετε;
Β: Ναι υπάρχουν αρκετά που αρέσουν και στους δύο μας, κυρίως για να κάνουμε ρεμίξ, όχι για διασκευή.
Τ: Βασικά θέλαμε πολύ να κάνουμε edit στο Fantasia 85 του Κώστα Τουρνά, το οποίο τελικά κάναμε και ήρθαν τα πράγματα έτσι ώστε τελικά κυκλοφόρησε επίσημα μέσω της Amour Records του Γερανιού, σε 100 συλλεκτικά βινύλια υπογεγραμμένα από τον ίδιο τον Τουρνά. Έχουμε και άλλα στο μυαλό μας που θέλουμε να κάνουμε σύντομα, οπότε μην χαλάσουμε την έκπληξη!
Αν σας πετάγαμε σε ένα νησί για πάντα, μόνους σας, είχε πικάπ με μπαταρίες απόθεμα και μπορούσατε να έχετε μαζί σας τρία βινύλια, ποια θα παίρνατε;
Β: Στέρεο Νόβα – Στέρεο Νόβα / Dusty Springfield – Dusty In Memphis / George Michael – Listen Without Prejudice
T: Goldfrapp – Felt Mountain / Depeche Mode – Violator / AIR – Talkie Walkie
Θα μοιραστείτε μαζί μας ένα τοπ 5 τραγουδιών που ξεχωρίσατε μέσα στο 2022;
Β: Yeah Yeah Yeahs – Spitting Off the Edge of the World ft. Perfume Genius / Shubostar – Gundagai / Beyoncé – Break My Soul / Charlotte Adigéry & Bolis Pupul – Blenda / Beach House – Once Twice Melody
Τ: YAME – As I Ran / Jessie Ware – Free yourself / Gabe Gurnsey – Higher Estates / Ari Bald – Fluff / Royksopp feat Alison Goldrapp – The Night
