Έχουν περάσει περίπου δύο 24ωρα από τη λήξη της πρώτης ημέρας του Release Athens 2022 και οι σκέψεις μου συνεχώς ανακινούνται. Όχι τόσο εξαιτίας της επεισοδιακής κατάληξης της βραδιάς, αλλά λόγω των αναρτήσεων που βομβάρδισαν μερικές ώρες μετά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλοιώνοντας τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε και μπολιάζοντάς τες με αρκετή αρνητική ενέργεια.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Μετά τα δύο «ξερά» συναυλιακά καλοκαίρια που ζήσαμε λόγω της πανδημίας, την Τετάρτη βρεθήκαμε ξανά στην Πλατεία Νερού, εκεί που η τετραετής παρουσία του Release Festival μας έχει χαρίσει ορισμένες από τις πιο έντονες συναυλιακές στιγμές. Και δεν είναι μόνο οι μουσικές και τα συγκροτήματα που κάνουν τη φεστιβαλική ζωή τόσο ενθουσιώδη, αλλά η ευκαιρία που αυτή μας δίνει να έρθουμε για λίγο όλοι μας κοντά, να συναναστραφούμε μεταξύ μας, να χορέψουμε και να χαζέψουμε το ηλιοβασίλεμα που σκάει κάθε χρονιά στα αριστερά μας την ώρα κάποιου act.
Οι Youth Valley
Στην πρώτη ημέρα του φετινού Release, την αρχή έκανε ο αιθέριος shoegaze/indie ήχος των Youth Valley, οι οποίοι μας υποδέχτηκαν στις 18:10, με ένα δεμένο και απολαυστικό μισάωρο set, που σηματοδότησε την έναρξη της φεστιβαλικής περιόδου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ανάμεσα στα κομμάτια που έπαιξαν, βρέθηκε το αγαπημένο single τους “Young Sad Lovers”, αλλά και η ολόφρεσκη κυκλοφορία τους “I Don’t Want To Go Out With You, Veronica”.
O Aki Rei στην κιθάρα και τα φωνητικά, και ο Αναστάσης Ζήσης στο μπάσο, εναρμονίστηκαν ιδανικά με το trio των Youth Valley, δίνοντας στο κοινό την αίσθηση πως αποτελούν σταθερά μέλη του συγκροτήματος. Όπως ακούστηκε από τους ψιθύρους του κόσμου που βρέθηκε από νωρίς στην Πλατεία Νερού για να ευχαριστηθεί στο σύνολό της τη συναυλιακή εμπειρία και να στηρίξει τα εγχώρια συγκροτήματα του lineup, ο ήχος της μπάντας ήταν εξαιρετικός – πράγμα το οποίο επιβεβαιώνουμε.
Ο ήλιος ευτυχώς δεν ήταν ιδιαίτερα καυτός εκείνη την ώρα και ο δροσερός αέρας ανέβασε τη διάθεσή μας, για να καλωσορίσουμε on stage τους Strawberry Pills, οι οποίοι έκαναν τα σώματά μας να κινηθούν στους dark electro – minimal wave – cold wave ρυθμούς τους.
Οι Strawberry Pills
Η εξαιρετική σκηνική παρουσία της Valisia Odell και η ήρεμη δύναμη του Αντώνη Κωνσταντάρα, συνεπήραν το κοινό σε μία σκοτεινή και χορευτική ατμόσφαιρα, που πλαισιώθηκε από τον πολύ καλό ήχο του set τους και την θερμή αλληλεπίδρασή τους με το κοινό.
Κι ύστερα, ήρθε η ώρα για μια γερή δόση rock “n” roll. Οι Βέλγοι dEUS ανέβηκαν στη σκηνή του Release και απέδειξαν πως η ηλικία είναι απλά ένας αριθμός. Σε ένα set που διήρκησε πάνω από μία ώρα, μας έπαιξαν αγαπημένα κομμάτια όπως τα “The Architect”, “Hotellounge” και “Girls keep drinking”, με τον frontman του γκρουπ, Tom Barman να σαρώνει το stage και να επικοινωνεί τακτικά με τον κόσμο – ακόμη και στα ελληνικά.
Οι dEUS
Μπορεί οι dEUS να μην έχουν καταφέρει να κάνουν τους νεότερους να επιδοθούν σε πολλά singalongs, ωστόσο ξέρουν καλά πώς να γεμίζουν με την παρουσία τους τη σκηνή και να φέρνουν κάθε φορά κοντά τους το πιστό κοινό τους που έχει ζήσει πολλά μαζί τους όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Παρά τις δύσκολες στιγμές που υπήρξαν στην προσπάθειά μας να ακούσουμε καθαρά τον ήχο του βιολιού, στο σύνολό τους, οι μελωδίες που έφταναν στ’ αυτιά μας ήταν κάτι παραπάνω από ευχάριστες. Επίλογος του show τους, έγινε φυσικά το “Suds & Soda”, ένα κομμάτι που έχει γράψει τη δική του ιστορία στα ελληνικά φεστιβάλ. Το 1999 στο Rockwave που είχε γίνει στον Άγιο Κοσμά, κατά τη διάρκειά του κάποιος από το κοινό είχε ανέβει να πηδήξει από την εξέδρα του budging jumping που βρισκόταν ψηλά στο θεό.
Στα μισά του τραγουδιού ο Tom Barman που τον έβλεπε να διστάζει να κάνει το άλμα, σταμάτησε να τραγουδά και άρχισε να φωνάζει «jump, jump, jump». Με τα πολλά πήδηξε, το συγκρότημα συνέχισε από τον στίχο «there’s always something in the aiiiiiiir, sometimeeeees» και στις πρώτες σειρές επικράτησε πανζουρλισμός. Μοιάζοντας ακούραστοι και αχόρταγοι, ευχαρίστησαν πολλές φορές το ενεργό αθηναϊκό κοινό που τους στηρίζει χρόνια, λέγοντάς μας λίγο πριν αποχωρήσουν από το stage, πως πρόσφατα ολοκλήρωσαν τον καινούργιο τους δίσκο, ενώ μας έταξαν και ένα τουρ ανά την Ελλάδα εντός του 2023, με την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και την Πάρο να αποτελούν μερικούς από τους σταθμούς τους.
Εκείνο το βράδυ, ανάμεσα στο κοινό, ήμασταν κι εμείς που μπορεί να γεννηθήκαμε αρκετά χρόνια μετά από τη χρυσή εποχή του noisy post-punk και των θρύλων του είδους, The Jesus And Mary Chain, όμως μπορέσαμε να τους νοσταλγήσουμε μαζί με τους ανθρώπους που μεγάλωσαν ακούγοντάς τους και βρέθηκαν την Τετάρτη στην Πλατεία Νερού για να τους τιμήσουν. Προσωπικά, τους περίμενα όσο λίγα ονόματα του φετινού καλοκαιριού.
Οι Jesus And Mary Chain
Ο βαθύς κόκκινος φωτισμός διαμόρφωσε την κατάλληλη ατμόσφαιρα, μέσα στην οποία οι «γερόλυκοι» μας καλωσόρισαν λίγο μετά τις 21:00, με το κομμάτι “Amputation”. Το “Head On” που ακολούθησε, έφερε μαζί του και τις πρώτες κραυγές ενθουσιασμού του κοινού, που στη συνέχεια σιγοτραγούδησε το κομμάτι από το εμβληματικό άλμπουμ τους, Automatic, του 1989. Μπορεί η on stage δυναμική τους να μην ικανοποίησε τις προσδοκίες των πιο πιστών fans τους, ωστόσο το αποτελούμενο από 18 κομμάτια set τους, δεν θα μπορούσε να αφήσει κανέναν παραπονεμένο.
Ανάμεσα στα σχόλια που ακούστηκαν για την εμφάνισή τους, βρέθηκαν και εκείνα που έκριναν τον ήχο τους ως αδύναμο και μη καθαρό, ενώ στον αντίποδα των ψιθύρων, ακούστηκε η άποψη ότι, ο ήχος τους διαμορφώθηκε κατόπιν δικής τους επιθυμίας, θέλοντας να διατηρήσουν την noisy, ακατέργαστη αισθητική τους και τον θαμπό χαρακτήρα της παραγωγής των κομματιών τους.
Μπορεί το debate να μην κατέληξε ουσιαστικά κάπου, ωστόσο όσοι ρομαντικοί ακούσαμε αγαπημένα κομμάτια τους, όπως τα “April Skies”, “Teenage Lust”, “Dark Lands”, “Just Like Honey”, “Far Gone and Out” και “Come On”, ευχαριστηθήκαμε στο μέγιστο τη στιγμή της live απόδοσής τους. Το “Reverence”, ήταν το τελευταίο track της μεγάλης σε διάρκεια εμφάνισής τους, η οποία επισφραγίστηκε από την ευγένεια και την εμφανή χαρά τους, για το γεγονός ότι βρίσκονταν μπροστά στο κοινό της Ελλάδας, στο μεγαλύτερο φεστιβάλ της χώρας.
Σε αντίθεση με τους Jesus And Mary Chain, η λέξη ευγένεια δεν φάνηκε να οικειοποιείται εξίσου από τους πολυαναμενόμενους headliners της βραδιάς και «πατέρες» του gothic rock, Bauhaus. Το δέος που νιώσαμε όταν είδαμε τα μέλη του ιστορικού συγκροτήματος, να γεμίζουν τη σκηνή, φορώντας εντυπωσιακά κοστούμια και έχοντας ένα εκρηκτικό attitude, σύντομα αντισταθμίστηκε από την προβληματική συμπεριφορά του Peter Murphy.
Στην αρχή, όλα είχαν κάτι το εκστατικό. Το βλέμμα μας ήταν καρφωμένο στην επιβλητική σκηνική τους παρουσία, που δεν χρειαζόταν πολλές επιτηδευμένες κινήσεις για να εντυπωσιάσει και να κερδίσει το ενδιαφέρον μας. Το show τους, ξεκίνησε με τη διασκευή τους στο “Rosegarden Funeral of Sores” του John Cale, με το “Double Dare” και το “In the Flat Field” να ακολουθούν. Κάπου εκεί, ξεκίνησαν και τα προβλήματα. Ο ασυγκράτητος Murphy, άρχισε να δείχνει έντονα την ενόχλησή του για τον ήχο, απευθυνόμενος συχνά στον ηχολήπτη του συγκροτήματος.
Λίγο αργότερα, η ενόχληση μετατράπηκε σε εκνευρισμό, ο οποίος διαπέρασε το κοινό, που φάνηκε να δυσκολεύεται να απολαύσει τραγούδια που ακολούθησαν, όπως τα “In Fear of Fear”, “Kick in the Eye” – ακόμα και το δοξασμένο “She’s in Parties”. Ο Murphy, αντιμετώπισε πρόβλημα τόσο με το μικρόφωνο, όσο και με τα ακουστικά του, αδυνατώντας όμως να το διαχειριστεί με επαγγελματική συμπεριφορά, όπως αυτή αρμόζει σε ένα συγκρότημα του βεληνεκούς και της εμπειρίας τους.
Τελικά, με τις φωνές και τα βρισίδια να μας έχουν αποπροσανατολίσει πλήρως από τη μουσική και με τα τελευταία κομμάτια του set να διακόπτονται συνεχώς, ο Murphy αποφάσισε να καληνυχτίσει τον κόσμο μισή περίπου ώρα πριν την προγραμματισμένη ολοκλήρωση του live τους, παίζοντας το “Telegram Sam”. Κάποια δευτερόλεπτα αργότερα βέβαια, εμφανίστηκε και πάλι στη σκηνή, τραγουδώντας το cover τους στο αριστουργηματικό κομμάτι του David Bowie, “Ziggy Stardust”, από το οποίο καταφέραμε να ακούσουμε μερικά μόνο δευτερόλεπτα.
Στρέφοντας επιδεικτικά το δάχτυλό του στον ηχολήπτη του και λέγοντάς του “It’s your fucking fault”, ο Murphy άστραψε και βρόντηξε, με τα υπόλοιπα μέλη να προσπαθούν για λίγο να σώσουν την κατάσταση, συνεχίζοντας να παίζουν το κομμάτι. Χρειάστηκαν μερικά λεπτά για να συνειδητοποιήσουμε τι έχει συμβεί, και δεκάδες ακόμη οργισμένα post στα social media για να επιρρίψουμε ευθύνες σε κάθε «στρατόπεδο», παίρνοντας στο διάβα μας ακόμη και ανθρώπους που ουδεμία ευθύνη μπορεί να είχαν για την εξέλιξη του show.
Η ανακοίνωση των Bauhaus στο Facebook την επομένη της συντέλειας, έσπευσε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, δίχως να βρισκόμαστε σε θέση να βγάλουμε ακριβή συμπεράσματα για το τι συνέβη πραγματικά. Αυτό όμως που άνευ αμφιβολίας καταλάβαμε, είναι πως ο σεβασμός πρέπει να τοποθετείται πάνω από κάθε τεχνική δυσκολία, πόσο μάλλον από ένα σπουδαίο συγκρότημα που έχει σημαδέψει δεκαετίες με την πορεία του και έχει πραγματοποιήσει αναρίθμητα live.
Αφήνοντας στην άκρη το τεχνικό κομμάτι της εμφάνισής τους (για το οποίο σχετικοί και άσχετοι έτρεξαν να εκφράσουν μια άποψη), δυσκολευόμαστε να χωνέψουμε πώς μπορεί ένας καλλιτέχνης να μεταδίδει τόση αρνητική ενέργεια στον κόσμο που έχει διαθέσει αρκετά χρήματα για να αγοράσει ένα εισιτήριο, να τον δει και να τον τιμήσει με την παρουσία του.
Η διοργάνωση του Release Athens, με σεβασμό στους ίδιους τους Bauhaus, στους λοιπούς καλλιτέχνες, στο κοινό και στους εργαζόμενους του φεστιβάλ, τοποθετήθηκε μέσω σχετικής ανακοίνωσης για όσα συνέβησαν, λίγο αφότου οι Bauhaus δημοσίευσαν την ανάρτησή τους. Μπορεί το παραλήρημα του frontman των Bauhaus να μας έκανε να νιώσουμε – το λιγότερο – άβολα, όμως οι Jesus And Mary Chain, dEUS, Strawberry Pills και Youth Valley μας έδωσαν πολλούς λόγους για να απολαύσουμε τη φεστιβαλική εκείνη ημέρα.
Ας κρατήσουμε αυτές τις στιγμές λίγο περισσότερο από το διαδικτυακό σακάτεμα και τη γκρίνια μας. Τουλάχιστον εμείς δεν φάγαμε κάποιο μπουκάλι στο κεφάλι – όπως συνέβη σε συναυλία των Bauhaus στη Σουηδία το 2018, με την Murphy να στέλνει μάλιστα έναν fan του στο νοσοκομείο.
Στο αρχικό κείμενο που δημοσιεύτηκε στις 11/6/22 αναφερόταν ότι το περιστατικό στην Σουηδία έγινε μετά την εμφάνιση των Bauhaus στο Release Athens 2022. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει, καθώς το συμβάν είχε λάβει χώρα το 2018, γι’ αυτό και έχει γίνει η ανάλογη διόρθωση.