Όταν μέσα σε λίγα 24ωρα, ένα συγκρότημα σημειώνει διπλό sold-out με περισσότερους από 120.000 ανθρώπους να θέλουν να ζήσουν την εμπειρία του show του, τότε κατά κάποιον τρόπο θέλεις να είσαι κι εσύ κομμάτι της ιστορίας – ακόμα κι αν η σχέση σου με τους Coldplay (κάποτε Big Fat Noises και στη συνέχεια Starfish, όπως λέγονταν αρχικά), αρχίζει και τελειώνει κάπου στα καρδιοχτύπια της εφηβείας, όπως στην περίπτωσή μου.
Στην πρώτη επίσκεψη των Βρετανών superstars στην Αθήνα, υπήρχαν αρκετοί παραπάνω λόγοι από τη διαχρονική μουσική τους και το φαντασμαγορικό arena show τους, για να δώσουμε το παρών. H ευαισθητοποίηση του Chris Martin για την κλιματική κρίση και την αφύπνιση της περιβαλλοντικής συνείδησης, οδήγησε σε διαμορφωμένες πίστες χορού οι οποίες επέτρεψαν στους θαυμαστές να παράγουν ηλεκτρική ενέργεια, αλλά και στην παρουσία στατικών ποδηλάτων, στα οποία όσοι ανέβηκαν, μπόρεσαν επίσης να παράγουν ενέργεια καθώς ποδηλατούσαν. Παράλληλα, βραχιολάκια LED μοιράστηκαν στους θεατές για να φωτίσουν τον αθηναϊκό ουρανό, τα οποία ήταν φτιαγμένα από ανακυκλώσιμα υλικά και οι διοργανωτές μας κάλεσαν να τα επιστρέψουμε μετά το τέλος της συναυλίας.
Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός ότι μέρος των εσόδων από τις συναυλίες του Music of the Spheres World Tour, διατίθεται για τον καθαρισμό των ωκεανών, την αναδάσωση, την αποκατάσταση του εδάφους, τη μείωση των ποσοτήτων CO2 στην ατμόσφαιρα, το περιβαλλοντικό δίκαιο, την πράσινη και βιώσιμη τεχνολογία, και άλλες δράσεις υπέρ του περιβάλλοντος. Επίσης, τα μέλη του συγκροτήματος κάλεσαν το κοινό, αντί για πλαστικά μπουκαλάκια, στη συναυλία να έχουν μαζί τους παγούρια ώστε να τα γεμίσουν σε βρύσες που τοποθετήθηκαν σε εμφανή σημεία, ενώ πρότειναν στους fans να επιλέξουν το μετρό έναντι του αυτοκινήτου για τη μεταφορά τους προς και από το στάδιο. Σε έναν πλανήτη, που, αν και ασφυκτιεί, οι κυβερνήσεις ανά τον κόσμο αρνούνται να κατανοήσουν ή αγνοούν πως η κλιματική δικαιοσύνη είναι κοινωνική δικαιοσύνη, οι κινήσεις των Coldplay διαδίδουν κρίσιμα μηνύματα, απ’ άκρη σ’ άκρη της γης.
Παράλληλα, η διοργάνωση φρόντισε να παρέχει διερμηνέα στη νοηματική γλώσσα για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, ενώ τόσο οι κωφοί όσο και οι βαρήκοοι fans των Coldplay, είχαν τη δυνατότητα να αισθανθούν τη δόνηση της συναυλίας μέσω ειδικών γιλέκων που είχαν φτιαχτεί για εκείνους. Με το ίδιο σκεπτικό, μερίμνησαν να δημιουργήσουν έναν χώρο, τον οποίο αποκαλούν «δωμάτιο ησυχίας» στο οποίο μπόρεσαν να βρεθούν όσες και όσοι αισθάνθηκαν δυσφορία στη διάρκεια του live.
Με τις καινοτομίες αυτές να καθιστούν ακόμα πιο ελκυστική και σημαντική την παρουσία των Coldplay στην Ελλάδα, βρεθήκαμε στο Ολυμπιακό Στάδιο στην πρώτη από τις δύο sold out εμφανίσεις τους, στις 8 Ιουνίου. Η είσοδος του κοινού στην αρένα αλλά και από τις πολυάριθμες πύλες για τους καθήμενους, κύλησε «αναίμακτα» και γρήγορα, φανερώνοντας το υψηλό επίπεδο της διοργάνωσης.
Λίγο μετά τις 19:00, κάτω από τον ζεστό ήλιο, η Αντωνία Καούρη με τη μπάντα της (στα φωνητικά και στα πλήκτρα τη συνόδευσε ο Κωνσταντίνος Κρομμύδας των Pink Vanity), έλουσε το κοινό με τις indie/dream pop μελωδίες της και τη μετάβαση από τον αγγλικό στον ελληνικό στίχο, προσφέροντας ένα εξαιρετικό set διάρκειας μισής περίπου ώρας, το οποίο εναρμονίστηκε απόλυτα με την ατμόσφαιρα που είχε ήδη αρχίσει να διαμορφώνεται στο -σχεδόν- κατάμεστο ΟΑΚΑ, εν αναμονή των Coldplay.
Αν και μόλις 24 ετών, η γλυκύτατη Βρετανίδα Maisie Peters ακολουθεί τους Coldplay στην περιοδεία τους, παίζοντας στο πλευρό του αγαπημένου της συγκροτήματος, όπως μας είπε όταν ανέβηκε στη σκηνή λίγο μετά τις 20:15. Εμφανώς συγκινημένη καθώς τραγουδούσε μπροστά σε ένα πλήθος δεκάδων χιλιάδων ατόμων, μας ευχαρίστησε για την παρουσία μας στο πρώτο της live στην Ελλάδα. Μαζί με τη μπάντα της, μας έπαιξε τρυφερά και μελωδικά indie pop κομμάτια όπως τα Coming of Age, You’re Just a Boy (And I’m Kinda the Man), Love Him I Don’t, Not Another Rockstar και Lost the Breakup, καθώς σάρωνε τη σκηνή με την ενέργειά της και την αμεσότητά της με τον κόσμο.
Παρατηρώ το πλήθος γύρω μου, και ένα αίσθημα ενότητας με διαπερνά, στη σκέψη ότι η δύναμη της μουσικής είναι τόσο μεγάλη, που φέρνει ανθρώπους διαφορετικών εθνικοτήτων, προτιμήσεων και ιδιαιτεροτήτων κοντά. Κορίτσια και αγόρια με γκλίτερ, πολύχρωμα ρούχα και στρας, ζευγάρια όλων των ηλικιών αγκαλιασμένα, μονιασμένες παρέες που βγάζουν φωτογραφίες για να θυμούνται τη μέρα που είδαν από κοντά το αγαπημένο τους συγκρότημα, και οικογένειες με μικρά παιδιά, όλοι τους, ευθυγραμμίζονται σ’ εκείνα τα διάπλατα χαμόγελα που τόσο έχει ανάγκη η ζωή για να μπορεί να προχωρά.
Το σκηνικό για την εμφάνιση των Coldplay έχει ετοιμαστεί. Στα video walls του venue μας ζητούν να φορέσουμε στο χέρι μας το οικολογικό βραχιόλι που μας έδωσαν στην είσοδο, για να προσδώσουμε μαγεία στη βραδιά καθώς τα πολύχρωμα φωτάκια του θα συνοδεύουν τα τραγούδια του συγκροτήματος. Το ρολόι δείχνει 21:30 και το ΟΑΚΑ σείεται από τις φωνές και τα χειροκροτήματα καθώς το συγκρότημα εμφανίζεται στη σκηνή και ακούγονται οι πρώτες νότες του Higher Power από το album Music of the Spheres. Τα χαμόγελα πολλαπλασιάζονται και οι άνθρωποι γύρω μου σηκώνονται αστραπιαία από τις θέσεις τους για να χορέψουν. Το Adventure of a Lifetime ξεσηκώνει, καθώς το Ολυμπιακό Στάδιο γεμίζει με μπαλόνια που «χορεύουν» μαζί με τον κόσμο στην αρένα, ως άλλοι πλανήτες.
Η γιορτή κάτω από τον έναστρο ουρανό έχει μόλις ξεκινήσει. Στο εμβληματικό Paradise, με το extended intro και outro, οι φωνές του κόσμου είναι τόσο δυνατές, που επισκιάζουν το τραγούδισμα του Martin. Ακολουθεί το The Scientist. Μπροστά μου ένα αγόρι και ένα κορίτσι (δεν θα ‘ταν πάνω από 15 ετών), αγκαλιάζονται τρυφερά. Το αγόρι της δίνει ένα φιλί στο μάγουλο και της τραγουδάει στίχους του κομματιού καθώς την κρατάει σφιχτά στην αγκαλιά του. Άλλοι έχουν ξεκινήσει να κλαίνε, και ο Chris Martin κάνει μια σύντομη διακοπή για να μας καλωσορίσει στα ελληνικά. «Καλησπέρα σας, καλώς ήρθατε. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που είμαστε εδώ, ευχαριστούμε. Είμαστε ευγνώμονες! Γεια σας», μας λέει, για να συνεχίσει στα αγγλικά αναφερόμενος «σε ένα από τα ωραιότερα μέρη που δημιουργήθηκε από τους ανθρώπους και το σύμπαν».
Η διαδραστικότητά του με το κοινό είναι πρωτοφανής. Χαιρετάει «τα αδέλφια μας από την Ινδία», εύχεται χρόνια πολλά σε ανθρώπους που έχουν γενέθλια, ενώ σε άλλους δίνει συγχαρητήρια για τον γάμο τους και τη γέννηση του παιδιού τους. Στη συνέχεια μπερδευόμαστε, καθώς χαιρετίζει το Ισραήλ όταν βλέπει ανάμεσα στο κοινό έναν θεατή που κρατάει τη σημαία της χώρας, και αμέσως μετά χαιρετίζει και την Παλαιστίνη. Εν μέσω γενοκτονίας που διαπράττεται στη Γάζα, ήταν σαφέστατα περιττή και απογοητευτική η επιλογή του να σταθεί στη σημαία του κράτους-σφαγέα και να χαιρετίσει το Ισραήλ μπροστά σε 65.000 ανθρώπους, ενώ η ταυτόχρονη αναφορά στην Παλαιστίνη ήρθε ως μία μη ικανοποιητική αναφορά για «τους ξεχασμένους αυτού του τόπου» και τον λαό που σφαγιάζεται αδιάκοπα.
Πάμε παρακάτω. Το συγκρότημα μεταφέρεται στο Stage B, όπου η μία επιτυχία συνεχίζει να διαδέχεται την άλλη. Το Viva la Vida είναι σαρωτικό. Εφηβείες όλων των εποχών διασταυρώνονται στο στάδιο και ο κόσμος τραγουδά και πάλι δυνατά, καθώς το έδαφος ταρακουνιέται: “For some reason, I can’t explaaain / Once you’d gone, there was never, never an honest word / And that was when I ruled the wooorld”. Τα φωτάκια στο βραχιόλι μας πανζουρλίζονται δημιουργώντας ένα γαλαξιακό σκηνικό. Μία από τις πιο ωραίες στιγμές της βραδιάς έρχεται λίγο μετά, όταν ο Chris Martin ανεβάζει στο stage δύο κορίτσια από το κοινό, για να τραγουδήσουν μαζί το Everyday Life, καθώς εκείνος παίζει πιάνο.
Δάκρυα γεμίζουν ξανά τα πρόσωπα των ανθρώπων, αφού έχει έρθει η σειρά του αθεράπευτα ρομαντικού και τρυφερού Yellow (για το όνομα του οποίου ευθύνεται το ότι ο Martin ξεφύλλιζε έναν Χρυσό Οδηγό -Yellow Pages στα αγγλικά- αναζητώντας έμπνευση). Το βραχιόλι μας γίνεται κίτρινο -φυσικά- και το σκηνικό είναι πραγματικά θεαματικό.
Δάκρυα σκουπίζονται ξανά, το συγκρότημα επανέρχεται στην κεντρική σκηνή, κι εγώ ενθουσιάζομαι καθώς ακούω τα guitar riffs στο εκρηκτικό People Of The Pride, ένα κομμάτι το οποίο δεν γνώριζα μέχρι εκείνη τη στιγμή, από το album Music of the Spheres του 2021. Μαζί με τα φωτάκια, τα μπαλόνια και τα θεαματικά visuals, κάνουν την εμφάνισή τους και φλόγες στη σκηνή. Κι εκεί που λες, τι άλλο μας επιφυλάσσουν, στο cover του Something Just Like This των Chainsmokers, ο Chris αποδίδει το κομμάτι στη νοηματική, περνώντας ένα μήνυμα ισότητας, σε μια ήδη συμπεριληπτική και προσβάσιμη βραδιά. Ακολουθούν τα Midnight και My Universe, δίνοντάς μας την ευκαιρία να πάρουμε μια ανάσα – και κάπου εκεί, ο Chris αγκαλιάζει τη σημαία της LGBTIQA+ κοινότητας. Ωραία θα ήταν να κυμάτιζε μαζί της και η παλαιστινιακή, ε;
Προτού προλάβουμε να ανακτήσουμε δυνάμεις, το A Sky Full of Stars είναι έτοιμο να κατεδαφίσει το στάδιο (ευτυχώς δεν τα κατάφερε). Ο επικοινωνιακός και άμεσος Chris Martin, διακόπτει το κομμάτι για να μας πει να το πιάσουμε από την αρχή, αυτή τη φορά χωρίς τα κινητά μας στα χέρια μας. Πυροτεχνήματα εμφανίζονται στον ουρανό, και το γαλάζιο χρώμα στα βραχιόλια μας, μας κάνει να μοιάζουμε με αστέρια, επιβεβαιώνοντας πως, πέρα από ένα από τα δημοφιλέστερα συγκροτήματα του πλανήτη, οι Coldplay είναι και ένα ευφυές brand που έχει συγχρονίσει μέχρι και τα χρώματα σε ένα βραχιόλι, με το περιεχόμενο των στίχων του.
Σχεδόν δύο ώρες έχουν περάσει από την έναρξη του show τους, και παρά το γεγονός ότι ποτέ δεν υπήρξα fan, έχω μείνει εντυπωσιασμένη να σκέφτομαι όσα διαδραματίστηκαν μπροστά μου, αφού όμοιο θέαμα από συγκρότημα δεν έχω ξαναδεί. Έχει φτάσει η ώρα του encore. Μέσα σε ένα κλίμα απόλυτης οργάνωσης και καθοδήγησης από τους ανθρώπους που εργάζονταν στην ασφάλεια, το συγκρότημα μεταφέρεται ακόμα πιο κοντά στις κερκίδες, στο Stage C, για να μας παίξει τα Sparks και The Jumbotron Song.
Ο Chris Martin αφιερώνει αρκετό χρόνο στον κόσμο που έχει βρεθεί στο ΟΑΚΑ για να αποθεώσει τους Coldplay, και ευχαριστεί όσες και όσους εργάστηκαν σκληρά για να πραγματοποιηθεί αυτό το show και να καταστήσουν το μέρος ασφαλές. Κάποια στιγμή πάλι μας απογοητεύει, αφού αναφερόμενος στα όμορφα μέρη αυτού του τόπου που βρίσκονται σε εμπόλεμη διαμάχη, χαιρετίζει το Τελ Αβίβ, κάνοντάς με να σκεφτώ, πως επιλέγοντας να κάνεις ένα statement σαν κι αυτό, ίσως το πρώτο μέρος στη γη που πρέπει να σου έρθει στο μυαλό είναι η Γάζα και όχι το Τελ Αβίβ.
Τα λόγια που ακολούθησαν κατάφεραν να καταλαγιάσουν κάπως τον αναβρασμό μου, αφού ο frontman είπε απευθυνόμενος σ’ εμάς: «Υπάρχει πολύς διαχωρισμός και οργή σε αυτόν τον κόσμο, και είναι μοναδικό που 60.000 άνθρωποι είναι εδώ ενωμένοι, ανεξαρτήτως σεξουαλικότητας, εθνικότητας κ.λπ. Είμαστε γεμάτοι αγάπη και ευγενικοί μεταξύ μας κι αυτό δίνει πίστη και ελπίδα για το ανθρώπινο είδος». Πράγματι, Chris.
Αμέσως μετά, ζητάει από τους εργαζόμενους στις κάμερες να στρέψουν τον φακό τους στο κοινό, λέγοντας “hello” στις φατσούλες που εμφανίζονταν τυχαία στα video walls. Σε κάποιες από αυτές, επέλεξε να σταθεί λίγο παραπάνω και να τους αφιερώσει αυτοσχέδια τραγούδια, ανάλογα με το τι του ενέπνεαν εκείνη τη στιγμή. Ανάμεσά τους, μικρά παιδιά, ένας θεατής από την Ιταλία, και δύο ζευγάρια διαφορετικών γενεών που κάθονταν δίπλα-δίπλα, τα οποία συνέλαβε ο φακός να αγκαλιάζονται τρυφερά.
Το Fix You που περιμέναμε πώς και πώς από την αρχή της βραδιάς, με κάνει να απολαύσω τα τελευταία λεπτά ενός show, που, αν και επιχείρησε να διαδώσει μηνύματα αγάπης και ενότητας, συμφωνήσαμε πως μπροστά σε μία εθνοκάθαρση και «ανόμοια μεγέθη» απωλειών, οι ίσες αποστάσεις δεν χωρούν, ειδικά από ένα συγκρότημα που στο παρελθόν έχει αρνηθεί να παίξει στο Ισραήλ, έχει βρεθεί στην Παλαιστίνη για να γράψει μουσική με ντόπιους καλλιτέχνες, και έχει εμφανίσει σημαία της Παλαιστίνης στη σκηνή.
Το Biutyful έγινε ο επίλογος της πρώτης από τις δύο sold out βραδιές στο ΟΑΚΑ, δίνοντας τη σκυτάλη για τον πλανήτη της αγάπης, στους επόμενους 60.000+ θεατές που θα βρεθούν απόψε στο στάδιο.
Σε ένα βίντεο του 1998, ο Chris Martin, ένας άγνωστος τότε νεαρός με σιδεράκια στα δόντια, δίνει μια υπόσχεση που έμελλε να καθορίσει την ύπαρξή του και την καλλιτεχνική πορεία του. Υποσχόταν πως μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια, έως το 2002 δηλαδή, όλος ο πλανήτης θα γνώριζε το βρετανικό group και θα τραγουδούσε τα τραγούδια του. Και έτσι έγινε.
Περισσότερα από 20 χρόνια μετά, η τρέχουσα περιοδεία των Coldplay λέγεται πως είναι η τρίτη σε έσοδα τουρνέ όλων των εποχών με εισπράξεις 810 εκατ. δολαρίων μέχρι σήμερα, και η δεύτερη σε ό,τι αφορά τον αριθμό των θεατών που την έχουν παρακολουθήσει. Από τις 18 Μαρτίου του 2022, όταν και ξεκίνησε το Music of the Spheres World Tour από την Κόστα Ρίκα, μέχρι την έναρξη του τελευταίου ευρωπαϊκού σκέλους του στην Αθήνα (πρόκειται να ολοκληρωθεί στη Νέα Ζηλανδία στα μέσα Νοεμβρίου), οι Coldplay ξέρουν πλέον καλά πώς θα αφήσουν «για πάντα» την αστρόσκονή τους στο σύμπαν.