Είναι από αυτά τα βράδια που έχει αρχίσει να “τσιμπάει” το δροσερό αεράκι του Νοέμβρη και σκέφτεσαι πόσο μακριά είναι η ανεμελιά του καλοκαιριού και κάπως η διάθεση ψάχνει τρόπους να απογειωθεί.
Και ξαφνικά βρίσκεσαι σε έναν γνωστό, αγαπημένο συναυλιακό χώρο που τον έχεις άμεσα συνδεδεμένο με ζεστές, χουχουλιάρικες συναυλιακές στιγμές (αυτές που βγαίνεις μετά έξω μούσκεμα στον ιδρώτα και βάζεις γρήγορα το μπουφάν για να μην είσαι την επόμενη μέρα τέζα με 38 πυρετό) και όλα θυμίζουν Αυγουστιάτικες νύχτες με φεγγάρι δίπλα στη θάλασσα.
Έτσι ήταν και το βράδυ της 3ης Νοεμβρίου στο Gagarin 205. Στις 21:15 ανέβηκε στη σκηνή ο δικός μας άνθρωπος, ο One of Vas (δηλαδή ο Βασίλης Τσαβδαρίδης) και αμέσως μας παρέσυρε με τους dreamy ηλεκτρονικούς ήχους του. Με μια ευγενική αύρα, ξεκίνησε πιο ατμοσφαιρικά και όσο η ώρα περνούσε μπαίναμε σε πιο βαθιά, σκοτεινά και σέξι μονοπάτια.
Με μικρές παύσεις ανάμεσα στα κομμάτια, μελωδικός και παιχνιδιάρης, πειραματιζόταν με τη φωνή του και σε στιγμές έφερνε στο μυαλό τους Moderat, με την ατμόσφαιρα να μοιάζει με βίντεο κλιπ μιας νυχτερινής βόλτας σε ατελείωτους αυτοκινητόδρομους ανάμεσα στα φώτα της πόλης. Το σετ του με τα: Agony, Laugh Loudly, No Way To Blink, Mirror, Tonight I Am Wind, Losing My Mind και Never Had κράτησε τρία τέταρτα και προετοίμασε σωστά τη σκηνή για το επόμενο ταξίδι.
Ακριβώς στις 10:30 έκανε την εμφάνισή του ο Mathieu Hocine, δηλαδή ο Γάλλος Kid Francescoli και η παρέα του. Η Andréa Durand που συνοδεύει το τρίο στο μπάσο και στα πλήκτρα έδειξε αμέσως τη δυναμική της παρουσία με την αδιάκοπη επικοινωνία της με το κοινό, όπως και ο ντράμερ Raphaël Léger, ενώ ο Kid έκανε όντως σαν χαρούμενο μικρό παιδί που έχει πάει βόλτα στην εξοχή. Και ακριβώς αυτό το συναίσθημα κατάφερε να μεταδώσει και σε εμάς.
Η χορευτική διάθεση ξεκίνησε από το άκουσμα των πρώτων πλήκτρων και απογειώθηκε με τις πιο έντονες ‘80s μελωδικές προσθήκες αλλά και το ασταμάτητο κάλεσμα για fun προς το κοινό: «Ευχαριστώ πολύ Ατίνα! Είσαι μαζί μου Ατίνα; Είστε όλοι μαζί μουυυυ;» φώναζε και έδειχνε τον κόσμο με ένα τεράστιο χαμόγελο. Και φυσικά φύγαμε μαζί του. Όλοι αγκαλιασμένοι σε ένα ομαδικό λικνιστικό κύμα με αγαπημένα tracks όπως τα: Les Vitrines, Disco Queen, Blow up και Nopalitos.
Η πιο όμορφη στιγμή όμως ήταν στο τέλος της βραδιάς, με τις φωνές μας να ενώνονται στη μελωδία του Moon και να προκαλούν ένα ξέφρενο κρεσέντο ευδαιμονίας. Αν κάποιος ξέρει καλά να μας παρασύρει στη φωτεινή πλευρά της ζωής, που τόσο την έχουμε ανάγκη, αναμφισβήτητα αυτός είναι ο Kid Francescoli και το αποδεικνύει σε κάθε επίσκεψή του στη χώρα μας.