Στη σκηνή του Ηρωδείου, η ANOHNI μαζί με το συγκρότημά της, τους The Johnsons, θα ζωντανέψει τραγούδια της υπερ-εικοσαετούς καριέρας της, θυμίζοντας την πνευματική φύση της μουσικής αλλά και τους λόγους της δικής της ανθεκτικότητας – και φορώντας κάτι ιδιαίτερο όπως ανακοίνωσε στο insta. «Κραυγές από την καρδιά, που συντρίβονται σαν κύματα», έγραψαν οι New York Times για αυτή και δεν έχουν άδικο. Ιδού και οι αποδείξεις μέσα από κάποιες χαρακτηριστικές στάσεις της πορείας της, καλλιτεχνικής και μη.
Η Anohni γεννήθηκε το 1971 στο Chichester στο West Sussex της Αγγλίας ως Antony Hegarty. Το 1977, η οικογένεια μετακόμισε στο Άμστερνταμ και το 1981 βρέθηκαν στο Σαν Χοσέ της Καλιφόρνια όπου η Anohni σπούδασε μουσική. Ήταν κλεισμένη στο εαυτό της και η μουσική ήταν το καταφύγιο της: «Άκουγα OMD, Kate Bush, Alison Moyet και κυρίως Marc and the Mambas – αυτό το απίστευτα σκοτεινό και συναισθηματικό side project του Marc Almond και έβλεπα την αντανάκλασή μου στον Boy George, τον τραγουδιστή του Culture Club».
Στα 19 της μετακόμισε στη Νέα Υόρκη και δημιούργησε την κολεκτίβα Blacklips και το 1992 άρχισαν να εμφανίζονται στο περίφημο nightclub του East Village, Pyramid Club όπου στις δεκαετίες του ’70 και του ’80 έγινε στέκι για “μια νέα φυλή πολιτικοποιημένων drag performers” όπως η Lypsinka, η Lady Bunny και ο RuPaul, που έδωσαν εκεί τις πρώτες τους παραστάσεις.
Η δισκογραφική ιστορία της Anohni ξεκινά 26 χρόνια πριν, το μακρινό 1998, όταν με το συγκρότημα της ξεκίνησαν να ηχογραφούν το πρώτο τους άλμπουμ – τότε που η Anohni τάραξε για πρώτη φορά τα νερά της μουσικής φέρνοντας στο προσκήνιο τον πόνο, τη μελαγχολία και την κοινωνική πραγματικότητα του queer βιώματος, με τις σπαραξικάρδιες συνθέσεις και τους αφοπλιστικούς στίχους.
Κάτω από το προσωνύμιο Antony and the Johnsons, η Anohni με τη μπάντα της κυκλοφόρησε τελικά τον ομότιτλο δίσκο τους το 2000 από την εταιρεία Durtro του David Tibet. Αμέσως αναδείχθηκε η αέναη γοητεία της ιδιοσυγκρασιακής φωνής της που ακροβατεί ανάμεσα στα φύλα, στην απαλότητα και τη δύναμη.
Και η επιρροή της ακτιβίστριας Marsha P. Johnson στο έργο της Anohni
Η Marsha P. Johnson ήταν η διάσημη ακτιβίστρια που πολέμησε στην εξέγερση του Stonewall το 1969 κατά της αστυνόμευσης της LGBTQ+ κοινότητας στη Νέα Υόρκη και πέρασε τη ζωή της στην πρωτοπορία της απελευθέρωσης των queer και transgender ατόμων. Υπήρξε ένας φάρος φωτός για την τρανς κοινότητα. Όπως ανέφερε η ίδια, όνειρό της ήταν να δει τα gay άτομα απελευθερωμένα και ελεύθερα, να έχουν τα ίδια δικαιώματα που έχει ο υπόλοιπος κόσμος.
Η Marsha ήταν μούσα του Andy Warhol – τα polaroids που της τράβηξε συμπεριλήφθηκαν στο λεύκωμά του «Ladies and Gentlemen» – και συμμετείχε σε παραστάσεις με την drag ομάδα Hot Peaches. Είχε διαλέξει το καλλιτεχνικό όνομα Marsha P. Johnson -το Johnson ήταν εμπνευσμένο από το εστιατόριο Howard Johnson, ενώ το P. προερχόταν από τη φράση «pay it no mind», δηλαδή «μην το σκέφτεσαι», με την οποία συνήθιζε να απαντάει όταν τη ρωτούσαν για την ταυτότητα φύλου της. Όταν το σώμα της Johnson βρέθηκε να επιπλέει στον ποταμό Hudson το 1992, η αστυνομία το χαρακτήρισε αυτοκτονία και δεν ερεύνησε περαιτέρω. Το 2017 πρωτοπαίχτηκε στο Netflix το ντοκιμαντέρ του David France, όπου η τρανς ακτιβίστρια Victoria Cruz επιδιώκει να αποκαλύψει την αλήθεια για τον θάνατό της.
Η Anohni Επηρεάστηκε βαθιά από την προσωπικότητα της διάσημης ακτιβίστριας, προς τιμήν της οποίας ονόμασε το συγκρότημα της The Johnsons, έγραψε ένα θεατρικό έργο το 1995 με τίτλο The Ascension of Marsha P. Johnson, ενώ της αφιέρωσε το εξώφυλλο του άλμπουμ My Back Was a Bridge For You to Cross.
Το 2001, η Anohni κυκλοφόρησε το EP, I Fell in Love with a Dead Boy, το οποίο, εκτός από το ομώνυμο κομμάτι, περιλάμβανε μια διασκευή του τραγουδιού των David Lynch/Angelo Badalamenti, Mysteries of Love, αλλά και το τραγούδι Bird Gerhl που συμπεριλήφθηκε στο soundtrack της ταινίας V for Vendetta. Το δεύτερο άλμπουμ τους, I Am a Bird Now, (2005) βαθμολογήθηκε με 5/5 και χαρακτηρίστηκε άλμπουμ της χρονιάς από το Mojo. Έγραψαν: «Αυτή είναι η σκληρή, ειλικρινής, ασυμβίβαστη ομορφιά και η επόμενη υπέροχη φωνή στη μουσική». Σημείωσε εμπορική επιτυχία και της χάρισε το Mercury Music Prize του 2005. Καλεσμένοι στον δίσκο είναι οι Boy George, Rufus Wainwright, Devendra Banhart και ο μέντορας της, Lou Reed, ενώ στο εξώφυλλο χρησιμοποιήθηκε η εμβληματική φωτογραφία της τρανσέξουαλ μούσας του τελευταίου αλλά και του Andy Warhol, “Candy Darling on her Deathbed”, τραβηγμένη από τον Peter Hujar.
Από την Björk στη Yoko Ono και από τη Laurie Anderson στην CocoRosie και σε άλλους πολλούς. Ο Lou Reed είχε δηλώσει: «Όταν την άκουσα για πρώτη φορά, ήξερα ότι δίπλα μου βρισκόταν ένα άγγελος», ενώ η Laurie Anderson προσθέτει: «Δύο λόγια από την Anohni και σου έχει ραγίσει την καρδιά. Όταν τραγουδάει, είναι ό,τι πιο εκλεκτό θα ακούσεις στη ζωή σου». Το 2006 συνεργάστηκε με την Björk και τα δύο τραγούδια που ηχογράφησαν μαζί “The Dull Flame of Desire” και “My Juvenile” περιλήφθηκαν στο άλμπουμ της, Volta. Το 2015, η Anohni συνεργάστηκε και πάλι με την Björk στο Atom Dance Vulnicura. Η συνεργασία της με τον Lou Reed ξεκίνησε το 2003 συμμετέχοντας στην περιοδεία του, Animal Serenade, και σε πολλά κομμάτια του άλμπουμ του, “The Raven”. Συνεχίστηκε με την Anohni να βρίσκεται συνέχεια δίπλα στον μέντορα της και να συμμετέχει τόσο σε άλμπουμ όσο και σε περιοδείες. Το τραγούδι “Sliver of Ice” από το άλμπουμ My Back Was a Bridge for You to Cross είναι εμπνευσμένο από τον Lou Reed.
Η Anohni το 2006 συνεργάστηκε με τον οραματιστή κινηματογραφιστή Charles Atlas και παρουσίασαν το project, Turning σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις. Οι συναυλίες, που καταγράφηκαν και σε ντοκιμαντέρ, περιλάμβαναν και τα βίντεο – πορτρέτα 13 γυναικών από την underground σκηνή της Νέας Υόρκης που γαλούχησε και ανέδειξε την Anohni. Ο Guardian αποθέωσε το project, όπως η και Le Monde που το χαρακτήρισε ως συναυλία – μανιφέστο για θέματα ταυτότητας των φύλων και σεξουαλικού προσανατολισμού, που αποκαλύπτει την επαναστατική γυναικεία πλευρά. Το 2007, η Anohni δημιούργησε ένα πρωτότυπο soundtrack για ένα βίντεο του Nick Knight με σχέδια του Hussein Chalayan. Το 2008 έγραψε το τραγούδι “The Great White Ocean” για τη διαφημιστική καμπάνια της Prada. Από το 2008 και μετά η Anohni άρχισε να εμφανίζεται με συμφωνικές ορχήστρες σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των The London Symphony Orchestra στο Barbican, The Chamber Orchestra of Sydney στην Όπερα του Σύδνεϋ, The Orchestra of St. Luke’s στο Lincoln Center, και την Brooklyn Philharmonic στο BAM.
Tο 2011 συμμετείχε ως music director αλλά και ερμηνευτής στο The Life and Death of Marina Abramović, μιας βιογραφίας της “νονάς” της performance art, που εμπνεύστηκε ο Robert Wilson και πήρε διθυραμβικές κριτικές όπου παίχτηκε. Σε αυτήν την «κάτι σαν όπερα» παραγωγή, μία διασταύρωση θεάτρου, όπερας και εικαστικής τέχνης, ο Robert Wilson εξιστορεί την εκπληκτική ζωή και το έργο της καλλιτέχνιδας Marina Abramović, και μαζί της συμπρωταγωνιστούν ο Willem DaFoe και η Anohni, που έγραψε και την πρωτότυπη μουσική. Το 2016, η Anohni έγινε η πρώτη ανοιχτά τρανσέξουαλ ερμηνεύτρια που προτάθηκε για Όσκαρ. Ήταν υποψήφια για το Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού, μαζί με τον J. Ralph, για το τραγούδι “Manta Ray” που ακουγόταν στο ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους “Racing Extinction” του βραβευμένου με Όσκαρ σκηνοθέτη Louie Psihoyos (The Cove).
Τον Ιανουάριο του 2012, το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης παρουσίασε το άλμπουμ “Swanlights” των Antony and the Johnsons στο κατάμεστο Radio City Music Hall. Η Anohni μετέτρεψε τον χώρο στο εσωτερικό ενός λευκού βουνού, γεμάτο κρυστάλλους και κατακερματισμένο φως, σε συνεργασία με τον φωτογράφο Chris Levine, τον φωτιστή Paul Normandale και τον σκηνογράφο Carl Robertshaw. Το συγκρότημα συνόδευε ορχήστρα 60 μουσικών. Η Anohni διάλεξε τα πιο στοχαστικά τραγούδια της για να διακηρύξει: «Χρειάζομαι έναν άλλο κόσμο/Αυτός έχει σχεδόν φύγει».
Η Anohni δεν δίστασε ποτέ να μιλήσει ανοιχτά για την ταυτότητα φύλου της και να εμπνεύσει μια ολόκληρη γενιά trans ανθρώπων που δεν είχαν φωνή. “One day I’ll grow up, I’ll be a beautiful woman” τραγουδά και μας ραγίζει την καρδιά στο For Today I Am A Boy. Το 2005, έντεκα χρόνια πριν αλλάξει δημόσια τις αντωνυμίες της, η Anohni δήλωσε στο περιοδικό Magnet: «Προτιμώ τον χαρακτηρισμό [τρανς] από το ‘γκέι’ (…)». Σε μια συνέντευξη με το Flavorwire τον Νοέμβριο του 2014, δήλωσε: “Οι πιο κοντινοί μου φίλοι και η οικογένειά μου χρησιμοποιούν θηλυκές αντωνυμίες για μένα. Δεν έχω επιβάλει στον τύπο να κάνει κάτι συγκεκριμένο… Στην προσωπική μου ζωή προτιμώ το ‘αυτή’. Νομίζω ότι οι λέξεις είναι σημαντικές. Το να αποκαλείς ένα άτομο με το φύλο που το ίδιο έχει επιλέξει δείχνει ότι εκτιμάς το πνεύμα του, τη ζωή και τη συνεισφορά του. Το ‘αυτός’ είναι μια αόρατη αντωνυμία για μένα. Με ακυρώνει.” Το 2015, άλλαξε τις αντωνυμίες της σε θηλυκό (she/her) και ανακοίνωσε ότι αλλάζει το όνομά της σε Anohni.
Το άλμπουμ HOPELESENESS και ο αγώνας της για την κλιματική αλλαγή
Στις 23 Φεβρουαρίου του 2015 ανακοίνωσε το πέμπτο άλμπουμ της, “Hopelessness” (υποψήφιο για βραβείο Mercury το 2016), το πρώτο της άλμπουμ που κυκλοφόρησε με το όνομα Anohni, το οποίο όμως χρησιμοποιούσε ήδη στην προσωπική της ζωή αρκετά χρόνια πριν. Η αλλαγή ονόματος προμηνύει την συνολική αποκάλυψη της ακτιβιστικής πλευράς της που, με κάθε single που κυκλοφορεί, φανερώνει το πραγματικό της εύρος. Στις 30 Νοεμβρίου, ημέρα που ξεκινούσε στο Παρίσι η Διάσκεψη για την Κλιματική Αλλαγή, η Anohni επιλέγει να κυκλοφορήσει το πρώτο single, το υπέροχο “4 Degrees“, ένα θυμωμένο κατηγορητήριο για την αδράνεια των κυβερνήσεων απέναντι στην κλιματική αλλαγή. Το Hopelessness προτάθηκε για βραβείο Mercury το 2016 και η Anohni ήταν υποψήφια για ως Best British Female στα BRIT Awards το 2017.
Το 2020 η Anohni κυκλοφόρησε δύο διασκευές: το single “It’s All Over Now, Baby Blue” του Bob Dylan και το “Be My Husband”, της Nina Simone. H Anohni ανέφερε ότι σκηνές που έχουν χρησιμοποιηθεί στο βίντεο του «It’s All Over Now Baby Blue» είναι από στιγμιότυπα από τους The Johnsons, μεταξύ 1997-1999, με τα πρώτα μέλη του γκρουπ της, Johanna Constantine και Julia Yasuda. Στις 16 Μαΐου 2023, η Anohni ανακοίνωσε την επανένωσή της με το συγκρότημα της, τους Anohni and the Johnsons πλέον. Κυκλοφόρησαν ένα νέο single με τίτλο “It Must Change“, σε παραγωγή του Jimmy Hogarth, με ένα μουσικό βίντεο στο οποίο πρωταγωνιστούσε η Βρετανίδα τρανς ακτιβίστρια Munroe Bergdorf.
Με τίτλο My Back Was A Bridge For You To Cross (2023), η ANOHNI εστιάζει και πάλι στις κοινωνικές κατασκευές, την πνευματικότητα και τη σχέση μας με τη «βιόσφαιρα». Ο δίσκος διακρίθηκε ως «άλμπουμ της χρονιάς» από το New Yorker ενώ οι New York Times έγραψαν ότι «ένα «σύννεφο ελεγείας» πλανάται πάνω από το τραγούδι, όπως και πάνω από τον πλανήτη που θερμαίνεται, ενώ η Anohni – άγρια και τρυφερά – φαίνεται να τραγουδά με τη φωνή της ίδιας της Μητέρας Γης”! Σε μια δύσκολη συνθήκη σαν τη σημερινή, η καλλιτέχνις αναδεικνύει τη σημασία του θάρρους, της ανθεκτικότητας, της ταπεινότητας και της ειλικρίνειας σε ένα περίπλοκο και μερικές φορές οδυνηρό τοπίο. «Για μένα, δεν υπάρχει ουράνια ανάπαυλα», θα πει «Η δημιουργία είναι μια φασματική και θηλυκή συνέχεια και όλοι είμαστε αναπόσπαστο μέρος της Φύσης».