Μπορεί η πολυαναμενόμενη επιστροφή μεγάλων καλλιτεχνών όπως οι Green Day, η Jennifer Lopez, οι The Vaccines ή ο Kanye West να μην ικανοποίησε το hype που είχαμε όσο περιμέναμε την κυκλοφορία των άλμπουμ τους, ωστόσο υπάρχουν αρκετοί artists εκεί έξω που έκαναν «το θαύμα» τους τις τελευταίες εβδομάδες.
Ξεχωρίσαμε 5 δίσκους (και μια αναπόφευκτη προσθήκη), που μας έκαναν να τους ακούσουμε λίγο παραπάνω ετούτες τις ηλιόλουστες χειμωνιάτικες μέρες – με την ελπίδα πως δεν θα τους έχουμε βαρεθεί μέχρι να έρθει η άνοιξη.
Υποψήφιοι με δύο Grammys φέτος, οι Idles εξακολουθούν να χαράζουν την ανοδική πορεία τους με κάθε νέα κυκλοφορία. Αυτή τη φορά, με το TANGK, εξερευνούν διαφορετικά γούστα και ηχητικά πεδία. Σε αυτή την αναζήτηση, συνέβαλε η παραγωγή του άλμπουμ την οποία επιμελήθηκαν 0 κιθαρίστας Mark Bowen, ο hip-hop παραγωγός Kenny Beats και ο βετεράνος των Radiohead, Nigel Godrich. Το συγκρότημα ισορροπεί ανάμεσα στον πιο σκληρό (“Dancer”) και πιο απαλό (“Grace”) από ποτέ ήχο, μια διχοτόμηση που αντικατοπτρίζει αυτό που γράφουν στο merch τους: “Hard rock for softies”. Στιχουργικά, έχουν μια αναζωογονητική, και, ευαίσθητη άποψη για τα πάντα – από την πολιτική μέχρι τις προσωπικές σχέσεις, την τοξική αρρενωπότητα, τον ολοκληρωτισμό και πολλά άλλα.
Έχοντας συνδεθεί με μεγάλους ύμνους για έφηβους “outsiders” (βλ. το single του 2021 “Come Over Again”), το τετραμελές alt rock γκρουπ από το Liverpool συστήνεται στο ευρύ κοινό με το ντεμπούτο άλμπουμ The Mess We Seem to Make. Τα έντονα ξεσπάσματα της κιθάρας και οι αξιοσημείωτες μπασογραμμές, συνθέτουν έναν δίσκο που αγκαλιάζει τις σκληρές αλήθειες της μοναξιάς και των ανεπούλωτων πληγών (“End Up Alone”, “Would You Come To My Funeral”). Ωστόσο, πέρα από τις οδυνηρές στιγμές, υπάρχουν και οι πιο ευφορικές, στο “The Mess We Seem To Make” ή το Kills Me To Be Kind”. Με αυτή την κυκλοφορία, οι Crawlers επιβεβαιώνουν τη θέση τους ως ένα από τα ανερχόμενα αστέρια της βρετανικής κιθαριστικής σκηνής.
Το δεύτερο solo άλμπουμ της τραγουδίστριας-τραγουδοποιού των Alabama Shakes, είναι μουσικά πομπώδες και στιχουργικά μεθυστικό, με τον ήχο του να είναι ικανός να φτάσει μέχρι τα μεγαλύτερα στάδια του κόσμου. Ο δίσκος ξεκινάει αρκετά ήρεμα, με μερικές συγχορδίες πιάνου, καθώς η Howard αφηγείται εκείνα που της προκαλούν τρόμο. Στη συνέχεια, με ένα στροβιλιζόμενο synth και μια έκρηξη από drums, ξετυλίγεται στην ατμόσφαιρα, για να περιπλανηθεί σε soul, blues, funk, jazz και ψυχεδελικά επίπεδα, που φτάνουν μέχρι την house μουσική. Το What Now μας περιμένει αδιαμφισβήτητα να το ανακαλύψουμε.
Ίσως η πιο hyped μπάντα της χρονιάς, αφού το 2024 τους βρίσκει με το βραβείο BBC Sound of…, καταφέρνει να ικανοποιήσει τις προσδοκίες μας με την κυκλοφορία του Prelude To Ecstasy. Με 11 κομμάτια που προορίζονται για δυνατά φεστιβαλικά singalongs, οι Βρετανοί The Last Dinner Party επιλέγουν στην έναρξη του άλμπουμ τους να ενσωματώσουν ορχηστρικά στοιχεία (ξύλινα πνευστά, χάλκινα και έγχορδα), για να ξεδιπλώσουν στην πορεία τις ενθουσιώδεις ιδέες τους. Το ντεμπούτο single τους “Nothing Matters” αποτελείται από ένα ρεφρέν, τόσο ανεξήγητα ελκυστικό, που, με την πρώτη κιόλας ακρόαση, μπορείς να φανταστείς ένα γήπεδο γεμάτο από θεατές να ουρλιάζουν ακούγοντάς το. Η συνέχεια είναι εξίσου απολαυστική.
Δεν γίνεται να αποχαιρετήσουμε τον χειμώνα (έστω και με αλκυονίδες), χωρίς λίγη μελαγχολία. Οι σπουδαίοι The Smile (τους οποίους θα απολαύσουμε φέτος στο Release Athens), φροντίζουν ιδανικά γι’ αυτό με το δεύτερο άλμπουμ τους, Wall of Eyes, επιβεβαιώνοντας πως είναι πολλά περισσότερα από το side project των Radiohead. Έγχορδα και ψυχεδέλεια προστίθενται στο μείγμα του διαρκώς εξελισσόμενου σχήματος, βρίσκοντας τον Yorke και τον Greenwood πιο απελευθερωμένους από τα «δεσμά» του εμβληματικού γκρουπ. Η αρμονική σύμπλευσή τους, μας χαρίζει καλοδουλεμένα κομμάτια όπως τα ” Under Our Pillows”, “Friend of a Friend finds the Smile”, “Teleharmonic” και “Read The Room”.
Δεν είναι άλμπουμ, αλλά θα μπορούσε να είναι τόσες φορές που έχουμε ακούσει αυτό το banger κομμάτι. Το νέο single της Dua Lipa από τον τρίτο δίσκο της (όνομα ακόμη δεν ξέρουμε), έχει κάνει χαμό – και όχι άδικα. Προτού κυκλοφορήσει, η pop star είχε μιλήσει για τη σημασία που έχει το track για την ίδια, η οποία θέλησε να αποτυπώσει μουσικά και στιχουργικά την ανεμελιά της νεότητας στη νυχτερινή ζωή του Λονδίνου. Disco-arabesquo/heavy disco vibes διαπερνούν τον πλούσιο ήχο του τραγουδιού, το οποίο αποθεώθηκε στο performance της στα φετινά Grammys, μαζί με το επίσης instant hit “Houdini” (όπως και το “Training Season” το έγραψε από κοινού με τον Kevin Parker των Tame Impala).